 |
|
|
|
|
 |
 |
archiefvorig nr.lopend nr. |
 |
|
 |
 |
|
 |
|
|
|
|
|||||||||||||||||||||||||||
 |
|
 |
|||||||||||||||||||||||||||
| Vermaak en Genot > Luister! | ||||
| The Wonderful Soup Stone | Henk Klaren | |||
 Héél erg vroeger hadden we vrienden die een bandrecorder bezaten. Néén jonge lezers: geen cassetterecorder, maar een echte ouderwetse bandrecorder. Ik geloof dat zo’n ding toen al een beetje ouderwets was. Je had er grote spoelen met bruine banden op. Met die banden kon je geluid opnemen en dan later weer afspelen. Als je één van die handelingen wilde verrichten moest je een uiteinde van zo’n band met twee vingers vastpakken om hem vervolgens op – voor mij – onnavolgbare wijze langs allerlei glimmende onderdelen van de recorder leggen. En dan op een knop drukken en Bob is je oom.Onze vrienden hadden het apparaat gekregen van iemand die zo’n ding vermoedelijk inmiddels te ouderwets vond. Hij had er nog een paar van die banden bijgedaan. Eén ervan was gevuld met opnamen van J.J. Cale. Veel van de late avonden (‘After Midnight’) die we met elkaar doorbrachten werden opgeleukt met die muziek. Je kunt wel zeggen dat we zo J.J. Cale hebben ontdekt. Ik zei al: het is héél lang geleden. Een andere vriend had alle (toen) platen van Dr. Hook and the Medicine Show, zoals ze toen nog heetten. En zo hebben wij dus Dr. Hook ontdekt. Later ging dat Medicine Show eraf en sinds een jaar of dertig bestaan ze niet meer. De meeste liedjes van Dr. Hook werden geschreven door het briljante multitalent Shel Silverstein, behalve liedjesschrijver ook nog tekenaar/illustrator (zoek zijn Twistable Turnable Man maar eens op), kinderboekenschrijver, dichter en muzikant. Dat laatste was naar mijn gevoel niet zijn allergrootste talent, maar je kunt niet álles hebben. ‘Wás’ inderdaad: hij is in 1999 overleden. Zijn bekendste nummers waren Sylvia’s Mother en The Ballad of Lucy Jordan, maar er zijn eigenlijk geen slechte bij. Time, uitgevoerd door The Old Dogs, een gelegenheidsformatie met o.a. Bobby Bare (zie: Jrg. 3 Nr. 8) vind ik bijvoorbeeld ook geweldig. Dat hele project was eigenlijk erg aardig. En afgezien van de ballad-achtige hits die ik noemde zijn er allerlei soorten: fikse rock ’n roll, hilarische liedjes met, tsja, cabaretachtige teksten zou je kunnen zeggen. En natuurlijk het allermooiste nummer: The Wonderful Soup Stone. Hoe we er op kwamen weet ik niet meer, maar onlangs vertelde mijn dochter dat ze juist dat altijd een heel ontroerend nummer heeft gevonden. En dat haar ietwat jongere broer dat ook had. Het nummer staat op de elpee Belly-Up uit 1973. Ik heb hem nog steeds, al heb ik geen platenspeler meer. Het is een lied, een soort smartlap eigenlijk, over het maken van soep van een steen en water en aardappels. Voor als je te arm was om dure etenswaren te kopen. De soepsteen zorgde voor de smaak van kip, tomaten, vermicelli en mergpijp. Ik heb daar voor mezelf jaren geleden een soort verhaal over geconstrueerd. Als arme mensen in goede tijden wel een goed gevulde soep konden koken deden ze er een steen in. Het zou dan gaan om een ietwat poreuze steen, die wat van de smaken van de soep zou opnemen. En – dacht ik – als je dat dan iedere keer doet geeft zo’n steen wat smaak af als je hem kookt met water en aardappels in tijden dat er geen geld is voor echte ingrediënten. Een mooi verhaal hè? Maar er is niks van an. Het lied is gebaseerd op een Portugese fabel (het echte verhaal). Iets met monniken op pelgrimstocht of zoiets. Er bestaan ook recepten voor Portugese steensoep. Daar zit van alles in. Uien, bonen en weet ik wat. Het kan me niet schelen. Luister naar het lied. Het is geweldig! ------- Het plaatje is van de schrijver |
||||
| © 2017 Henk Klaren | ||||
|
|
|
||
|
powered by CJ2 | |||