 |
|
|
|
|
 |
 |
archiefvorig nr.lopend nr. |
 |
|
 |
 |
|
 |
|
|
|
|
|||||||||||||||||||||||||||
 |
|
 |
|||||||||||||||||||||||||||
| Vermaak en Genot > Luister! | ||||
| Nasi-Goreng, Bami, Saté * | Henk Klaren | |||
 Het plaatje is gemaakt door Katharina KouwenhovenDe schrijver liet zich erdoor inspireren tot het volgende verhaal. ----------------- In de vorige Leunstoel heb ik zanger/acteur Richard Harris een beetje te kort gedaan. Ik schaarde hem onder de zingzeggende acteurs als Lee Marvin en Lorne Greene. Maar nadere beluistering van zijn versie van MacArthur Park logenstraft zulks. Hij zingt echt. Maar hij zingt wel merkwaardige tekst. Op diverse sites over maffe songteksten – er bestaan tot mijn verbazing diverse – scoort MacArthur Park dikwijls hoog en dan gaat het met name om het volgende stukje: ‘Someone left the cake out in the rain I don't think that I can take it 'Cause it took so long to bake it And I'll never have that recipe again Oh, no!’ Inderdaad, maf. De schrijver van het lied, Jimmy Webb, verzekert ons, dat het echt zo is gebeurd in dat park. Zijn geliefde maakte het uit en hij zag een natte cake. Zo komt voedsel in de popmuziek. De liefde heeft er wel vaker mee van doen, maar niet altijd in negatieve zin. Neem Hank Williams’ Jambalaya: ‘Jambalaya and a crawfish pie and a fillet gumbo 'Cause tonight I'm gonna see my ma cher amio Pick guitar, fill fruit jar and be gay-o Son of a gun we'll have big fun on the bayou.’ Drie cajungerechten in één zinnetje en dan nog een fruitdessert toe. Die Cajun-keuken heeft zelfs binnen onze krappe landsgrenzen de inspiratie geleverd voor minstens één lied. Het heet Chicken Gumbo en bevat eigenlijk alleen een wel heel eenvoudig recept en wat tekst as-dat-ut-lekker is. Leuke vrolijke cajunmuziek van Captain Gumbo, een bandje uit het zuiden des lands. Later nooit meer van gehoord. Wikipedia geeft de indruk dat ze nog wel bestaan. Maar ook nóg simpeler eten kan op muziek worden gezet. Neem Bread and Butter van de Newbeats: ‘I Like bread and butter I like toast and jam’ Die Newbeats solozanger zong met een kopstem. De heren hadden – als onvervalste Amerikanen – broeken aan met kachelpijpjes en hoog water. Het was zo belachelijk, dat het bijna weer leuk werd. Ze traden nog eens op tijdens het Grand Gala du Disque. Ik sluit niet uit, dat ik in een later stadium nog eens ga uitleggen wat dat Gala nu weer voor een verschijnsel was. Zoiets komt nooit meer terug of ziet u, beste lezer, een Grand Gala du Stream voor u? Aardappelpuree komt ook nog voor in Bread and Butter, al zijn die lang niet zo lekker. Het is natuurlijk ook niet zó bijzonder. Mashed Potato Time van mevrouw Dee Dee Sharp lijkt daar over te gaan, maar eigenlijk gaat het alleen maar over een dans. Je trappelt en schuifelt wat over de grond geloof ik. Als er dan aardappels op de grond hadden gelegen zou je wellicht puree hebben kunnen krijgen. Niet eten stel ik voor. Het eten wordt met het vorderen van dit verhaaltje steeds minder: Polk Salad Annie gaat over alle enorme ellende die ene Annie moet meemaken. Vader pleite, moeder in het gevang en oma opgegeten door een krokodil (ja, we zitten alweer in het zuidoosten van de Verenigde Staten). En dan nog van dat vreselijk armeluisvreten: polk salad of poke sallet. Tony Joe White heeft het lied zelf geschreven. Ellende, maar mooi! En als je het dan helemaal gehad hebt neem je een kauwgummetje, maar bewaar het geen nachtje lang aan een beddenpoot, zingt Lonnie Donegan in Does Your Chewing Gum Lose Its Flavor. Skiffle, ook wel leuk op zijn tijd. Als je het niet meer weet ga je met De Zware Jongens (zo héét die band) naar de Chinees: ‘Nasi-Goreng, Bami, Saté Neem ook nog een loempia mee’. Niet om aan te horen, vol met Gordon-achtige Chinezengrappen. Wel lekker eten. |
||||
| © 2016 Henk Klaren | ||||
|
|
|
||
|
powered by CJ2 | |||