archiefvorig nr.lopend nr.

Vermaak en Genot > Luister! delen printen terug
The return of the 'Zeeland Suite' Willem Minderhout

1120VG Zeeland1‘Nog drie dagen’ whatsappte mijn Middelburgse jeugdvriend Eric. Nog drie dagen? Ik had geen idee waar hij het over had. ‘Er wordt een nieuwe Zeeland Suite opgevoerd’, verduidelijkte hij. De adrenaline stroomde onmiddellijk door mijn lijf. Wanneer? Waar? Wie? Kan ik er heen?

Zevenendertig jaar geleden was ik als zeventienjarige jonge aanwezig geweest bij het slotconcert van de oorspronkelijke Zeeland Suite van Leo Cuypers in het Middelburgse Kuiperspoorttheater. Over deze onvergetelijke ervaring heb ik al eens geschreven in De Leunstoel. Bij de tweede moest ik ook aanwezig zijn, maar wat was dat eigenlijk voor iets? Via de website van Muziekpodium Zeeland kreeg ik eindelijk de informatie die ik nodig had. Pianist Jeroen van Vliet, de winnaar van de Boy Edgarprijs van dit jaar, had de opdracht gehad om, net als zevenendertig jaar geleden op diverse locaties in Zeeland ‘een muzikaal eerbetoon aan het landschap’, of zoiets, te spelen.  De optredens waren over drie dagen verspreid. Hoe was het mogelijk dat ik hier niets van vernomen had? Zelfs mijn ‘Facebook-vriend’ Anton Goudsmit had er niets over losgelaten, terwijl hij nog wel meespeelde in de nieuwe Zeeland Suite Band.

Vrijdag en zaterdag lukte niet, maar zondagochtend vertrokken we om het reizend muziekgenootschap ergens op de sporen. Op de website van Muziekpodium Zeeland stond alleen het slotconcert op het Vlissingse Nollehoofd vermeld. Vriend Eric wist me echter te vertellen dat ze al om elf uur ’s ochtends bij de ‘Plompe Toren’ zouden optreden. Dat is één van mijn favoriete Zeeuwse plekjes, dus daar moesten we naartoe.

De Plompe Toren is het laatste overblijfsel van het Schouwse dorp Koudekerke dat in de zestiende eeuw door de zee verzwolgen is. In deze toren heeft NatuurMonumenten een bezoekerscentrumpje gemaakt, waar ook de Zeeuwse sage van de zeemeerman die Koudekerke (Westenschouwen) verwoestte omdat de vissers zijn zeemeermin niet teruggaven te horen is. De toren is ingeklemd tussen de Oosterscheldedijk en nat tussendijks gebied (inlagen) waar het altijd wemelt van de vogels. Niet ver daarvandaan ligt het haventje van Burghsluis met de uitspanning ‘Het Oliegeultje’. Met laagwater kun je daar kreukels (aliekruiken) verzamelen en de paling- en kreeftenboer aan de dijk is vermaard!

Er wordt momenteel aan de Oosterscheldedijk gewerkt maar met een omweg over allerlei B-wegen kwamen we toch nog ruim op tijd. Het was een stralende, bijna windstille dag. Toen we de auto uitstapten werden we direct al verrast door vijf lepelaars die in de inlage naar voedsel aan het zoeken waren.

We waren bijna de eersten van ‘het publiek’ dat zou aangroeien tot ongeveer twintig mensen. In één van de aanwezigen herkende ik Jaap Verseput, de initiator van allerlei geweldige festivals op zijn boerderij in Zonnemaire. Jaap was in de weer met een ‘drone’, om opnames vanuit de lucht te kunnen maken.

Ik ging koffie halen en raakte in gesprek met één van de organisatoren. Ik vroeg hem naar zijn naam. Hij bleek Maurits Portier te heten. ‘Goh’, zei ik, ‘ik heb ooit in Middelburg etsles gehad van een kunstenaar die Portier heette.’ ‘Ja, dat is mijn vader’, antwoordde hij. Ik vertelde hem dat ik ook bij de eerste Zeeland Suite geweest was. Hij had alleen de video gezien. ‘Ik zou wel eens willen weten wie die jongen is die daar zo wild op staat te dansen. Die duikt vast nog wel eens een keer op’, zei hij. Ik schoot in de lach. ‘Ja die duikt zeker nog wel eens een keer op. Dat was ik!’

De band begon en een uur lang zaten we ademloos op de dijk te genieten. Jeroen van Vliet, die volgens jazzbulletin meent dat zijn ‘handicap is dat alles mooi moet zijn’1120VG Zandvliet2 had werkelijk prachtige stukken gecomponeerd. Natuurlijk miste ik wel de chaotische gekte van mensen als Willem Breuker en Bob Driessen, hoewel vooral  Joris Roelofs en Anton Goudsmit voor het nodige vuurwerk zorgden. Slechts één stuk – Leo’s Joplin – verwees direct naar de Ur-Suite, een mooi eerbetoon aan Leo Cuypers.

Na een uur pakte de band alles weer in om op weg te gaan naar het laatste optreden in Vlissingen. Wij reden weg maar kwamen vast te zitten vanwege een of andere massale fietstocht waarvoor al het verkeer op Schouwen was stilgelegd. Later hoorde ik van mijn Vlissingse broer dat hij één van die fietsers was. Gelukkig kwamen we toch nog op tijd om met onze Middelburgse vrienden naar het slotconcert te gaan. Deze keer aan de Westerschelde.

De Vlissingse Nolledijk was afgeladen. Ik kwam een 'mede-veteraan' van de eerste keer tegen: mijn voormalige geschiedenisleraar Gerrit Schoenmakers, die destijds bestuurslid was van 'Jeugd en Muziek Zeeland',  dat de eerste Zeeland Suite georganiseerd had. Zelfs mijn ouders hadden de tocht naar het Nollehoofd ondernomen.

Tegen een strakblauwe hemel, naast het Windorgel en met de schepen van de Westerschelde op de achtergrond werden we wederom getrakteerd op een dik uur geweldige muziek. Ik heb er uiteraard filmpjes van gemaakt, maar die heb ik op verzoek van de organisatie voor een jaar of zo van Youtube afgehaald. Alleen de voorbereiding staat er nog op. Er komt namelijk een DVD. En die moet u kopen, want die is vast bijna net zo fantastisch als die onvergetelijke zondag in Zeeland die wij wel hebben meegemaakt en u niet!
 
Zeeland Suite Revisited:
Jeroen van Vliet- piano, compositions
Anton Goudsmit- guitar
Joris Posthumus- alto sax
Mete Erker- tenor sax
Joris Roelofs- clarinet
Frans van der Hoeven- bass
Pascal Vermeer- drums
Van het laatste door Jaap Verseput georganiseerde festival in Zonnemaire (Diep Space Duiken) kunt u wel een uitgebreid   videoverslag zien op Yuoutube.)

-----------------------------------------------
De foto's zijn gemaakt door de schrijver

---------------------------------------
Abonneert u op de Nieuwsbrief.
Ga naar: www.deleunstoel.nl/nieuwsbrief.php


© 2014 Willem Minderhout meer Willem Minderhout - meer "Luister!" -
Vermaak en Genot > Luister!
The return of the 'Zeeland Suite' Willem Minderhout
1120VG Zeeland1‘Nog drie dagen’ whatsappte mijn Middelburgse jeugdvriend Eric. Nog drie dagen? Ik had geen idee waar hij het over had. ‘Er wordt een nieuwe Zeeland Suite opgevoerd’, verduidelijkte hij. De adrenaline stroomde onmiddellijk door mijn lijf. Wanneer? Waar? Wie? Kan ik er heen?

Zevenendertig jaar geleden was ik als zeventienjarige jonge aanwezig geweest bij het slotconcert van de oorspronkelijke Zeeland Suite van Leo Cuypers in het Middelburgse Kuiperspoorttheater. Over deze onvergetelijke ervaring heb ik al eens geschreven in De Leunstoel. Bij de tweede moest ik ook aanwezig zijn, maar wat was dat eigenlijk voor iets? Via de website van Muziekpodium Zeeland kreeg ik eindelijk de informatie die ik nodig had. Pianist Jeroen van Vliet, de winnaar van de Boy Edgarprijs van dit jaar, had de opdracht gehad om, net als zevenendertig jaar geleden op diverse locaties in Zeeland ‘een muzikaal eerbetoon aan het landschap’, of zoiets, te spelen.  De optredens waren over drie dagen verspreid. Hoe was het mogelijk dat ik hier niets van vernomen had? Zelfs mijn ‘Facebook-vriend’ Anton Goudsmit had er niets over losgelaten, terwijl hij nog wel meespeelde in de nieuwe Zeeland Suite Band.

Vrijdag en zaterdag lukte niet, maar zondagochtend vertrokken we om het reizend muziekgenootschap ergens op de sporen. Op de website van Muziekpodium Zeeland stond alleen het slotconcert op het Vlissingse Nollehoofd vermeld. Vriend Eric wist me echter te vertellen dat ze al om elf uur ’s ochtends bij de ‘Plompe Toren’ zouden optreden. Dat is één van mijn favoriete Zeeuwse plekjes, dus daar moesten we naartoe.

De Plompe Toren is het laatste overblijfsel van het Schouwse dorp Koudekerke dat in de zestiende eeuw door de zee verzwolgen is. In deze toren heeft NatuurMonumenten een bezoekerscentrumpje gemaakt, waar ook de Zeeuwse sage van de zeemeerman die Koudekerke (Westenschouwen) verwoestte omdat de vissers zijn zeemeermin niet teruggaven te horen is. De toren is ingeklemd tussen de Oosterscheldedijk en nat tussendijks gebied (inlagen) waar het altijd wemelt van de vogels. Niet ver daarvandaan ligt het haventje van Burghsluis met de uitspanning ‘Het Oliegeultje’. Met laagwater kun je daar kreukels (aliekruiken) verzamelen en de paling- en kreeftenboer aan de dijk is vermaard!

Er wordt momenteel aan de Oosterscheldedijk gewerkt maar met een omweg over allerlei B-wegen kwamen we toch nog ruim op tijd. Het was een stralende, bijna windstille dag. Toen we de auto uitstapten werden we direct al verrast door vijf lepelaars die in de inlage naar voedsel aan het zoeken waren.

We waren bijna de eersten van ‘het publiek’ dat zou aangroeien tot ongeveer twintig mensen. In één van de aanwezigen herkende ik Jaap Verseput, de initiator van allerlei geweldige festivals op zijn boerderij in Zonnemaire. Jaap was in de weer met een ‘drone’, om opnames vanuit de lucht te kunnen maken.

Ik ging koffie halen en raakte in gesprek met één van de organisatoren. Ik vroeg hem naar zijn naam. Hij bleek Maurits Portier te heten. ‘Goh’, zei ik, ‘ik heb ooit in Middelburg etsles gehad van een kunstenaar die Portier heette.’ ‘Ja, dat is mijn vader’, antwoordde hij. Ik vertelde hem dat ik ook bij de eerste Zeeland Suite geweest was. Hij had alleen de video gezien. ‘Ik zou wel eens willen weten wie die jongen is die daar zo wild op staat te dansen. Die duikt vast nog wel eens een keer op’, zei hij. Ik schoot in de lach. ‘Ja die duikt zeker nog wel eens een keer op. Dat was ik!’

De band begon en een uur lang zaten we ademloos op de dijk te genieten. Jeroen van Vliet, die volgens jazzbulletin meent dat zijn ‘handicap is dat alles mooi moet zijn’1120VG Zandvliet2 had werkelijk prachtige stukken gecomponeerd. Natuurlijk miste ik wel de chaotische gekte van mensen als Willem Breuker en Bob Driessen, hoewel vooral  Joris Roelofs en Anton Goudsmit voor het nodige vuurwerk zorgden. Slechts één stuk – Leo’s Joplin – verwees direct naar de Ur-Suite, een mooi eerbetoon aan Leo Cuypers.

Na een uur pakte de band alles weer in om op weg te gaan naar het laatste optreden in Vlissingen. Wij reden weg maar kwamen vast te zitten vanwege een of andere massale fietstocht waarvoor al het verkeer op Schouwen was stilgelegd. Later hoorde ik van mijn Vlissingse broer dat hij één van die fietsers was. Gelukkig kwamen we toch nog op tijd om met onze Middelburgse vrienden naar het slotconcert te gaan. Deze keer aan de Westerschelde.

De Vlissingse Nolledijk was afgeladen. Ik kwam een 'mede-veteraan' van de eerste keer tegen: mijn voormalige geschiedenisleraar Gerrit Schoenmakers, die destijds bestuurslid was van 'Jeugd en Muziek Zeeland',  dat de eerste Zeeland Suite georganiseerd had. Zelfs mijn ouders hadden de tocht naar het Nollehoofd ondernomen.

Tegen een strakblauwe hemel, naast het Windorgel en met de schepen van de Westerschelde op de achtergrond werden we wederom getrakteerd op een dik uur geweldige muziek. Ik heb er uiteraard filmpjes van gemaakt, maar die heb ik op verzoek van de organisatie voor een jaar of zo van Youtube afgehaald. Alleen de voorbereiding staat er nog op. Er komt namelijk een DVD. En die moet u kopen, want die is vast bijna net zo fantastisch als die onvergetelijke zondag in Zeeland die wij wel hebben meegemaakt en u niet!
 
Zeeland Suite Revisited:
Jeroen van Vliet- piano, compositions
Anton Goudsmit- guitar
Joris Posthumus- alto sax
Mete Erker- tenor sax
Joris Roelofs- clarinet
Frans van der Hoeven- bass
Pascal Vermeer- drums
Van het laatste door Jaap Verseput georganiseerde festival in Zonnemaire (Diep Space Duiken) kunt u wel een uitgebreid   videoverslag zien op Yuoutube.)

-----------------------------------------------
De foto's zijn gemaakt door de schrijver

---------------------------------------
Abonneert u op de Nieuwsbrief.
Ga naar: www.deleunstoel.nl/nieuwsbrief.php
© 2014 Willem Minderhout
powered by CJ2