archiefvorig nr.lopend nr.

Vermaak en Genot > Luister! delen printen terug
Oerol enzo Henk Klaren

0917VG Oerol
Mijn vrouw en ik gaan al drie decennia naar Terschellings Oerolfestival. Voor al die trouwe lezers – met een goed geheugen – van deze rubriek is dat vast geen nieuws. Sinds het Nederlands elftal zich regelmatig plaatst voor het eindtoernooi van het Europees- of Wereldkampioenschap voetbal heb ik zo eens in de twee jaar een klein probleem. Hoe verdeel ik mijn aandacht? Ik ben een echte voetballiefhebber en ik mag ook graag wat meesnoepen van het festival, met name het muziekprogramma. De laatste jaren komt daar nog bij dat ook mijn zoon en schoondochter met onze jongste twee kleinkinderen dan op het eiland zijn. In het dagelijks leven wonen ze nogal ver weg, dus die week is een ideale gelegenheid om ze veel te zien. En dat doen we dan ook, onze prioriteiten zijn kraakhelder.

Ook op Terschelling was het EK niet te ontlopen. Overal oranje plakkaten die adverteerden met voetbal op breed scherm. In de cafés begonnen dan de muziekoptredens ná de wedstrijd. Zelfs bluescafé ’t Spyntje in Midsland was voor het EK gevallen. ‘Voetbal op breed scherm en bier zat’ stond op het schoolbord. Min of meer per ongeluk woonde ik een optreden bij op het festivalterrein Westerkeyn van Meindert Talma en de Rode Kaarten. Ik had het kunnen weten: alle liedjes gingen over voetbal. Stuk voor stuk waren ze gewijd aan een voetballer, die één keer in het Nederlands elftal heeft gespeeld. Uitzondering was het lied over Edwin van der Sar. Ik kan me voorstellen dat je op zo’n idee komt, maar het bleek wat mij betreft toch wat te dun voor een klein uurtje muziek. Het lag misschien ook aan de kwaliteit van de liedjes en de wat nadrukkelijke presentatie van Talma. De band kon er mee door.

Op het Groene Strand was Blaudzun met band. Die man heet eigenlijk Johannes Sigmond. Blaudzun was een onbekende Deense wielrenner. Tsja, pseudoniemen kun je overal vandaan halen en Sigmond schijnt een wielerliefhebber te zijn. Hij ziet er nogal merkwaardig uit met een vreemd zwart kapsel, te zwart om een natuurlijke kleur te zijn, en de grootste zwartgerande bril die er bestaat. Maar dat geeft allemaal niks natuurlijk. Ik had Blaudzun een paar maal op TV gezien en gehoord, onder meer bij de0917VG Wooden Saints DWDD-recordings, en ik vond het wel aardig wat-ie deed, maar ik was er verder nooit ingedoken. Zijn nieuwste album had goede recensies, dus ik dacht: ‘ik ga eens luisteren’. Dat hadden meer mensen gedacht. Het Groene Strand was afgeladen. En het was ook best goed. Een grote band met diverse multi-instrumentalisten, maar ik werd niet echt meegesleept. Misschien stond het geluid wel te hard. Ik ga dan altijd zo dicht mogelijk bij de mensen van het geluid staan. Theoretisch zou dat de plek met de beste mix moeten zijn, maar toen ik tijdens het laatste nummer het Groene Strand verliet klonk het in mijn oren allemaal opeens beter. Toch denk ik niet dat ik Blaudzuns album ga kopen.

Er blijkt trouwens een nieuwe pest te zijn ontstaan: mensen die met tablets boven hun hoofd foto’s maken. Het is een stom gezicht en het neemt zicht weg. Veel meer dan een simpel cameraatje of een telefoon.

Ik heb het meest genoten van Wooden Saints. Nooit eerder van gehoord. Het is een project van twee heren waar ik ook nog nooit van gehoord had: Viktor van Woudenberg (van Bettie Serveert blijkt na enig gegoogle) en Arjan de Bock (van Gem, maar wat is Gem?). Ergens in een omgebouwde hooischuur hebben ze samen met diverse Nederlandse liedjesschrijvers (waaronder Jelle Paulusma van Daryll-Ann, wist ik zomaar uit mijn hoofd) een heleboel popsongs geschreven. Er is een plaat van gemaakt: I Know Your House Is On Fire en díe wil ik best hebben. Het optreden van de tienkoppige band was écht goed en heel afwisselend. Wisselende zangers en (één) zangeres, samenzang die soms deed denken aan CSN&Y of The Eagles, dan weer funky met een prominente rol voor een trombone (!) en bij sommige gitaarsolo’s waande je je zomaar in een hardrockomgeving. En toen in sommige nummers een lapsteelguitar werd gebruikt was mijn middag helemaal goed. Zo klinkt het:

 
*************************
Abonneert u op de Nieuwsbrief.


© 2012 Henk Klaren meer Henk Klaren - meer "Luister!" -
Vermaak en Genot > Luister!
Oerol enzo Henk Klaren
0917VG Oerol
Mijn vrouw en ik gaan al drie decennia naar Terschellings Oerolfestival. Voor al die trouwe lezers – met een goed geheugen – van deze rubriek is dat vast geen nieuws. Sinds het Nederlands elftal zich regelmatig plaatst voor het eindtoernooi van het Europees- of Wereldkampioenschap voetbal heb ik zo eens in de twee jaar een klein probleem. Hoe verdeel ik mijn aandacht? Ik ben een echte voetballiefhebber en ik mag ook graag wat meesnoepen van het festival, met name het muziekprogramma. De laatste jaren komt daar nog bij dat ook mijn zoon en schoondochter met onze jongste twee kleinkinderen dan op het eiland zijn. In het dagelijks leven wonen ze nogal ver weg, dus die week is een ideale gelegenheid om ze veel te zien. En dat doen we dan ook, onze prioriteiten zijn kraakhelder.

Ook op Terschelling was het EK niet te ontlopen. Overal oranje plakkaten die adverteerden met voetbal op breed scherm. In de cafés begonnen dan de muziekoptredens ná de wedstrijd. Zelfs bluescafé ’t Spyntje in Midsland was voor het EK gevallen. ‘Voetbal op breed scherm en bier zat’ stond op het schoolbord. Min of meer per ongeluk woonde ik een optreden bij op het festivalterrein Westerkeyn van Meindert Talma en de Rode Kaarten. Ik had het kunnen weten: alle liedjes gingen over voetbal. Stuk voor stuk waren ze gewijd aan een voetballer, die één keer in het Nederlands elftal heeft gespeeld. Uitzondering was het lied over Edwin van der Sar. Ik kan me voorstellen dat je op zo’n idee komt, maar het bleek wat mij betreft toch wat te dun voor een klein uurtje muziek. Het lag misschien ook aan de kwaliteit van de liedjes en de wat nadrukkelijke presentatie van Talma. De band kon er mee door.

Op het Groene Strand was Blaudzun met band. Die man heet eigenlijk Johannes Sigmond. Blaudzun was een onbekende Deense wielrenner. Tsja, pseudoniemen kun je overal vandaan halen en Sigmond schijnt een wielerliefhebber te zijn. Hij ziet er nogal merkwaardig uit met een vreemd zwart kapsel, te zwart om een natuurlijke kleur te zijn, en de grootste zwartgerande bril die er bestaat. Maar dat geeft allemaal niks natuurlijk. Ik had Blaudzun een paar maal op TV gezien en gehoord, onder meer bij de0917VG Wooden Saints DWDD-recordings, en ik vond het wel aardig wat-ie deed, maar ik was er verder nooit ingedoken. Zijn nieuwste album had goede recensies, dus ik dacht: ‘ik ga eens luisteren’. Dat hadden meer mensen gedacht. Het Groene Strand was afgeladen. En het was ook best goed. Een grote band met diverse multi-instrumentalisten, maar ik werd niet echt meegesleept. Misschien stond het geluid wel te hard. Ik ga dan altijd zo dicht mogelijk bij de mensen van het geluid staan. Theoretisch zou dat de plek met de beste mix moeten zijn, maar toen ik tijdens het laatste nummer het Groene Strand verliet klonk het in mijn oren allemaal opeens beter. Toch denk ik niet dat ik Blaudzuns album ga kopen.

Er blijkt trouwens een nieuwe pest te zijn ontstaan: mensen die met tablets boven hun hoofd foto’s maken. Het is een stom gezicht en het neemt zicht weg. Veel meer dan een simpel cameraatje of een telefoon.

Ik heb het meest genoten van Wooden Saints. Nooit eerder van gehoord. Het is een project van twee heren waar ik ook nog nooit van gehoord had: Viktor van Woudenberg (van Bettie Serveert blijkt na enig gegoogle) en Arjan de Bock (van Gem, maar wat is Gem?). Ergens in een omgebouwde hooischuur hebben ze samen met diverse Nederlandse liedjesschrijvers (waaronder Jelle Paulusma van Daryll-Ann, wist ik zomaar uit mijn hoofd) een heleboel popsongs geschreven. Er is een plaat van gemaakt: I Know Your House Is On Fire en díe wil ik best hebben. Het optreden van de tienkoppige band was écht goed en heel afwisselend. Wisselende zangers en (één) zangeres, samenzang die soms deed denken aan CSN&Y of The Eagles, dan weer funky met een prominente rol voor een trombone (!) en bij sommige gitaarsolo’s waande je je zomaar in een hardrockomgeving. En toen in sommige nummers een lapsteelguitar werd gebruikt was mijn middag helemaal goed. Zo klinkt het:

 
*************************
Abonneert u op de Nieuwsbrief.
© 2012 Henk Klaren
powered by CJ2