archiefvorig nr.lopend nr.

Vermaak en Genot > Luister! delen printen terug
Pepper-Opera Henk Klaren

0512VG Luister
We moeten aannemen, dat Franz Liszt zich in zijn graf heeft omgedraaid toen de Wama’s de ‘Liebestraum van Liszt als Twist’ zongen. De Wama’s was een erg niet leuk komisch duo uit de vorige eeuw. Ik heb ze dat nummer live zien uitvoeren op een podium op de markt te Zutphen. Het moet in 1962 of 1963 zijn geweest. In Zutphen was in die tijd niet zoveel te doen dus je ging zelfs naar de Wama’s. Die waren trouwens niet de enigen die toen optraden. Johnny Lion en de Jumping Jewels waren er ook. Ik herinner me nog levendig dat de hele band het podium verliet tijdens een lange drumsolo. Nou ja, de drummer bleef natuurlijk zitten. Ik meen dat het de later beroemde Cees Kranenburg jr. was. Na een minuut of wat slenterden de bandleden het podium weer op, pakten hun instrumenten en speelden verder. Ik weet nog dat ik dat tóen al aanstellerij vond.

Terug naar de Liebestraum. Natuurlijk ga je er als liedjesschrijver en componist niet over wat er met je producten wordt gedaan. Er zullen ook wel hele slechte klassieke uitvoeringen van de Liebestraum zijn. Een Britse groep heeft eens een klassiek nummer ‘verrockt’. Ik ben alles er van vergeten behalve dat de componist sprekend wordt opgevoerd zeggende: It’s the fabulous rhythm I never found. Je moet het lef maar hebben.

Maar het mag allemaal natuurlijk, want niemand gaat over het gebruik van een melodietje. Je moet er soms wat voor betalen, dat is alles. En er zijn natuurlijk heel veel voorbeelden van. Serge Gainsbourg deed Lemon Incest met zijn dochter Charlotte op muziek van Chopin. Foei toch zou ik zeggen, maar niet vanwege het gebruik van de muziek.
Andersom komt ook voor. Ik heb Pavarotti wel eens zien en horen rappen. In het Italiaans. Inderdaad: volkomen belachelijk, maar toegestaan. Placido Domingo heeft Perhaps Love opgenomen met John Denver. Ik hou niet van John Denver en al helemaal niet van tenoren, maar dat nummer in die uitvoering vond zelfs ik wel mooi.
De voorbeelden zijn volstrekt willekeurig. En er zijn er nog duizenden. Soms pakt het wel aardig uit, soms zelfs prachtig, vaak waardeloos. Het maakt allemaal niet uit. Zo’n melodietje is er nu eenmaal en je doet er maar mee wat je wilt.

Maar toen las ik in de krant over plannen om een opera op te voeren, gemaakt op basis van Sergeant Pepper’s Lonely Heartsclub Band, het legendarische album van de Beatles. Die opera is gemaakt door iemand die Bob Zimmerman heet. What’s in a name?*
Er zouden twee koren meedoen, vier solisten en het Tv-orkest L’Orchestra Particolare. Gehoord de naam van dat orkest zal het niet verbazen dat Ernst Daniël Smid één van de solisten zou zijn. Met die man heb ik nou helemaal niks, al klinkt zijn accent me nog zo vertrouwd in de oren.
Het gaat niet door. Er waren onvoldoende kaartjes verkocht en daardoor kon het bedrijf dat licht, geluid en catering zou verzorgen niet worden betaald. Een zucht van verlichting is op zijn plaats. Er zijn tenslotte grenzen.
Ze willen in het najaar een herstart maken. Er zit maar één ding op: weer geen kaartje kopen mensen!

* Voor de analfabeten: Bob Zimmerman is de echte naam van Bob Dylan, maar dit is een andere.
 
*******************************
Over advieswerk wordt gepubliceerd op:


© 2008 Henk Klaren meer Henk Klaren - meer "Luister!" -
Vermaak en Genot > Luister!
Pepper-Opera Henk Klaren
0512VG Luister
We moeten aannemen, dat Franz Liszt zich in zijn graf heeft omgedraaid toen de Wama’s de ‘Liebestraum van Liszt als Twist’ zongen. De Wama’s was een erg niet leuk komisch duo uit de vorige eeuw. Ik heb ze dat nummer live zien uitvoeren op een podium op de markt te Zutphen. Het moet in 1962 of 1963 zijn geweest. In Zutphen was in die tijd niet zoveel te doen dus je ging zelfs naar de Wama’s. Die waren trouwens niet de enigen die toen optraden. Johnny Lion en de Jumping Jewels waren er ook. Ik herinner me nog levendig dat de hele band het podium verliet tijdens een lange drumsolo. Nou ja, de drummer bleef natuurlijk zitten. Ik meen dat het de later beroemde Cees Kranenburg jr. was. Na een minuut of wat slenterden de bandleden het podium weer op, pakten hun instrumenten en speelden verder. Ik weet nog dat ik dat tóen al aanstellerij vond.

Terug naar de Liebestraum. Natuurlijk ga je er als liedjesschrijver en componist niet over wat er met je producten wordt gedaan. Er zullen ook wel hele slechte klassieke uitvoeringen van de Liebestraum zijn. Een Britse groep heeft eens een klassiek nummer ‘verrockt’. Ik ben alles er van vergeten behalve dat de componist sprekend wordt opgevoerd zeggende: It’s the fabulous rhythm I never found. Je moet het lef maar hebben.

Maar het mag allemaal natuurlijk, want niemand gaat over het gebruik van een melodietje. Je moet er soms wat voor betalen, dat is alles. En er zijn natuurlijk heel veel voorbeelden van. Serge Gainsbourg deed Lemon Incest met zijn dochter Charlotte op muziek van Chopin. Foei toch zou ik zeggen, maar niet vanwege het gebruik van de muziek.
Andersom komt ook voor. Ik heb Pavarotti wel eens zien en horen rappen. In het Italiaans. Inderdaad: volkomen belachelijk, maar toegestaan. Placido Domingo heeft Perhaps Love opgenomen met John Denver. Ik hou niet van John Denver en al helemaal niet van tenoren, maar dat nummer in die uitvoering vond zelfs ik wel mooi.
De voorbeelden zijn volstrekt willekeurig. En er zijn er nog duizenden. Soms pakt het wel aardig uit, soms zelfs prachtig, vaak waardeloos. Het maakt allemaal niet uit. Zo’n melodietje is er nu eenmaal en je doet er maar mee wat je wilt.

Maar toen las ik in de krant over plannen om een opera op te voeren, gemaakt op basis van Sergeant Pepper’s Lonely Heartsclub Band, het legendarische album van de Beatles. Die opera is gemaakt door iemand die Bob Zimmerman heet. What’s in a name?*
Er zouden twee koren meedoen, vier solisten en het Tv-orkest L’Orchestra Particolare. Gehoord de naam van dat orkest zal het niet verbazen dat Ernst Daniël Smid één van de solisten zou zijn. Met die man heb ik nou helemaal niks, al klinkt zijn accent me nog zo vertrouwd in de oren.
Het gaat niet door. Er waren onvoldoende kaartjes verkocht en daardoor kon het bedrijf dat licht, geluid en catering zou verzorgen niet worden betaald. Een zucht van verlichting is op zijn plaats. Er zijn tenslotte grenzen.
Ze willen in het najaar een herstart maken. Er zit maar één ding op: weer geen kaartje kopen mensen!

* Voor de analfabeten: Bob Zimmerman is de echte naam van Bob Dylan, maar dit is een andere.
 
*******************************
Over advieswerk wordt gepubliceerd op:
© 2008 Henk Klaren
powered by CJ2