archiefvorig nr.lopend nr.

Vermaak en Genot > Luister! delen printen terug
Steve Earle, muzikant en schrijver Henk Klaren

0415 Jerusalem
John Walker’s Blues is het verhaal van een jonge Amerikaan die zich niet op zijn plaats voelde in MTV-Amerika. Hij bekeerde zich tot de Islam en sloot zich aan bij de Taliban. Hij ging er vanuit martelaar te worden, maar dat mocht niet zo zijn. Hij werd in 2001 gevangen genomen, teruggebracht naar de Verenigde Staten en veroordeeld tot twintig jaar gevangenisstraf. John Walker’s Blues vertelt dat verhaal op hoofdlijnen. Countryzanger en songwriter Steve Earle laat in zijn tekst John Walker Lindh aan het woord. Zonder commentaar. Het refrein luidt: A shadu la ilaha illa Allah, er is geen God dan God. Met opvallende Arabische elementen in de begeleidende muziek. Toch bijzonder bij countrymuziek.
John Walker’s Blues was het eerste nummer van Steve Earle dat me opviel. Ik heb de CD, waar het op staat, Jerusalem, aangeschaft. Prachtig. Ook nog een paar downloadjes op schijf gezet. Erg lekkere muziek. Geëngageerde country. Tegen de oorlog in Irak, tegen de doodstraf. Dat soort opinies. Niet erg gebruikelijk in de countrywereld.
Onlangs was ik in de Haagse bibliotheek. Ik zocht eigenlijk naar een boek van Colin Forbes, want dat zijn wel onderhoudende spannende boeken. Op weg naar de F kwam ik langs de E en viel mijn oog op de naam Steve Earle. En jawel, het was dezelfde. Meteen geleend. Het bleek een verhalenbundel te zijn: Doghouse Roses. Zeer leesbaar. Veel over het leven van muzikanten on the road. Grotendeels autobiografisch getint, bijvoorbeeld als het over drugs gaat. Earle heeft een lange geschiedenis van drugsgebruik en –verslaving. Hij schrijft erover met wat overkomt als ervaringsdeskundigheid.
Het titelverhaal gaat over Bobby Charles. Een collega van Steve. Niet alleen als muzikant, maar ook als heroïneverslaafde. Ik ken zijn muziek niet. Volgens Mart Smeets is het heel plezierige muziek. Smeets is een irritante sportcommentator, maar hij heeft een goede smaak voor leuke muziek. Naar aanleiding van een stukje van zijn hand ben ik op zoek geweest naar een CD van Charles, geproduceerd door Rick Danko en met medewerking van ondermeer andere leden van The Band, maar tot nu toe tevergeefs.0415 Bibby Charles Bobby Charles is geen bekende naam, maar hij is wel de componist van See you later Alligator, But I Do en Walkin’ to New Orleans. Toch niet mis.

Niet alles in het boek gaat over muzikanten-aan-lager-wal. Eén figuur komt in drie verhalen terug. Een ex-vlieger uit de Vietnam-oorlog. In het eerste verhaal smokkelt hij per vliegtuig drugs uit Mexico naar de Verenigde Staten. Er loopt iets mis en hij moet gebruik makend van mensensmokkelaars Amerika in zien te komen. Hij komt in een vrachtauto terecht met tientallen illegale immigranten. De auto krijgt pech en wordt achtergelaten. Alle medepassagiers komen om door gebrek aan lucht in de afgesloten auto. De naamloze hoofdpersoon is de enige overlevende. Het politieke commentaar is duidelijk.
In The Internationale ontmoet dezelfde (?) Amerikaan in Zweden een oude Francaise, die zo’n beetje alle belangrijke vooroorlogse revolutionairen, schilders en schrijvers heeft gekend. Linkse nostalgie, zeg maar.
Tenslotte in The Reunion komt hij te overlijden aan kanker. Een verlaat gevolg van Agent Orange. Zijn laatste dagen brengt hij door met een Vietnamese kolonel, een voormalige Vietcong-guerilla. Dat levert heel indringende gesprekken op.
Maar het mooiste verhaal vond ik Taneytown. Over een achterlijke negerjongen, die een blanke treiteraar doodsteekt. Uiteindelijk wordt daar een ander voor opgehangen. Het hele verhaal is geschreven vanuit het perspectief en in de moeizame taal van die negerjongen.
Steve Earle heeft hetzelfde verhaal ook vastgelegd in een lied met dezelfde titel. Ik heb een versie, waarin hij het zingt met Emmylou Harris. Meer dan schitterend.
 
*************************************
 
'Springveren, het beste uit de leunstoel’ is nu te koop. Luister ook naar 'De mannenpil' , een van de bijdragen, voorgelezen door Maeve van der Steen. Zie www.eburon.nl/product_details.php?item_id=472


© 2007 Henk Klaren meer Henk Klaren - meer "Luister!" -
Vermaak en Genot > Luister!
Steve Earle, muzikant en schrijver Henk Klaren
0415 Jerusalem
John Walker’s Blues is het verhaal van een jonge Amerikaan die zich niet op zijn plaats voelde in MTV-Amerika. Hij bekeerde zich tot de Islam en sloot zich aan bij de Taliban. Hij ging er vanuit martelaar te worden, maar dat mocht niet zo zijn. Hij werd in 2001 gevangen genomen, teruggebracht naar de Verenigde Staten en veroordeeld tot twintig jaar gevangenisstraf. John Walker’s Blues vertelt dat verhaal op hoofdlijnen. Countryzanger en songwriter Steve Earle laat in zijn tekst John Walker Lindh aan het woord. Zonder commentaar. Het refrein luidt: A shadu la ilaha illa Allah, er is geen God dan God. Met opvallende Arabische elementen in de begeleidende muziek. Toch bijzonder bij countrymuziek.
John Walker’s Blues was het eerste nummer van Steve Earle dat me opviel. Ik heb de CD, waar het op staat, Jerusalem, aangeschaft. Prachtig. Ook nog een paar downloadjes op schijf gezet. Erg lekkere muziek. Geëngageerde country. Tegen de oorlog in Irak, tegen de doodstraf. Dat soort opinies. Niet erg gebruikelijk in de countrywereld.
Onlangs was ik in de Haagse bibliotheek. Ik zocht eigenlijk naar een boek van Colin Forbes, want dat zijn wel onderhoudende spannende boeken. Op weg naar de F kwam ik langs de E en viel mijn oog op de naam Steve Earle. En jawel, het was dezelfde. Meteen geleend. Het bleek een verhalenbundel te zijn: Doghouse Roses. Zeer leesbaar. Veel over het leven van muzikanten on the road. Grotendeels autobiografisch getint, bijvoorbeeld als het over drugs gaat. Earle heeft een lange geschiedenis van drugsgebruik en –verslaving. Hij schrijft erover met wat overkomt als ervaringsdeskundigheid.
Het titelverhaal gaat over Bobby Charles. Een collega van Steve. Niet alleen als muzikant, maar ook als heroïneverslaafde. Ik ken zijn muziek niet. Volgens Mart Smeets is het heel plezierige muziek. Smeets is een irritante sportcommentator, maar hij heeft een goede smaak voor leuke muziek. Naar aanleiding van een stukje van zijn hand ben ik op zoek geweest naar een CD van Charles, geproduceerd door Rick Danko en met medewerking van ondermeer andere leden van The Band, maar tot nu toe tevergeefs.0415 Bibby Charles Bobby Charles is geen bekende naam, maar hij is wel de componist van See you later Alligator, But I Do en Walkin’ to New Orleans. Toch niet mis.

Niet alles in het boek gaat over muzikanten-aan-lager-wal. Eén figuur komt in drie verhalen terug. Een ex-vlieger uit de Vietnam-oorlog. In het eerste verhaal smokkelt hij per vliegtuig drugs uit Mexico naar de Verenigde Staten. Er loopt iets mis en hij moet gebruik makend van mensensmokkelaars Amerika in zien te komen. Hij komt in een vrachtauto terecht met tientallen illegale immigranten. De auto krijgt pech en wordt achtergelaten. Alle medepassagiers komen om door gebrek aan lucht in de afgesloten auto. De naamloze hoofdpersoon is de enige overlevende. Het politieke commentaar is duidelijk.
In The Internationale ontmoet dezelfde (?) Amerikaan in Zweden een oude Francaise, die zo’n beetje alle belangrijke vooroorlogse revolutionairen, schilders en schrijvers heeft gekend. Linkse nostalgie, zeg maar.
Tenslotte in The Reunion komt hij te overlijden aan kanker. Een verlaat gevolg van Agent Orange. Zijn laatste dagen brengt hij door met een Vietnamese kolonel, een voormalige Vietcong-guerilla. Dat levert heel indringende gesprekken op.
Maar het mooiste verhaal vond ik Taneytown. Over een achterlijke negerjongen, die een blanke treiteraar doodsteekt. Uiteindelijk wordt daar een ander voor opgehangen. Het hele verhaal is geschreven vanuit het perspectief en in de moeizame taal van die negerjongen.
Steve Earle heeft hetzelfde verhaal ook vastgelegd in een lied met dezelfde titel. Ik heb een versie, waarin hij het zingt met Emmylou Harris. Meer dan schitterend.
 
*************************************
 
'Springveren, het beste uit de leunstoel’ is nu te koop. Luister ook naar 'De mannenpil' , een van de bijdragen, voorgelezen door Maeve van der Steen. Zie www.eburon.nl/product_details.php?item_id=472
© 2007 Henk Klaren
powered by CJ2