archiefvorig nr.lopend nr.

Vermaak en Genot > Luister! delen printen terug
Wanneer zijn smartlappen mooi? Henk Klaren

0304 VG Luister Smartlap
Ooit zei een collega tegen mij: ‘Jij houdt toch zo van smartlappen?’. Dat was een vergissing. Ik hou van veel muziek, maar niet van smartlappen.

Maar toch. Al weer jaren geleden zag ik eens een talkshow van Sonja Barend. Ze sprak met Peter te Bos, de zanger van Claw Boys Claw en Pierre van Duyl, bekend van de Dopegezinde Gemeente en de Parade. Te Bos zong een stukje van Onechte Kindertjes zijn net zo Lief als Echte, een originele vooroorlogse smartlap, met van Duyl op accordeon. Kippenvel.

Mijn vrouw en ik zijn ooit naar een concert van de Dopegezinde Gemeente geweest. Zeven man op het podium, maximaal 50 in de zaal. Gelukkig was het niet zo’n grote zaal. Dát was een leuke avond. Ze speelden niet alleen maar smartlappen, maar wel veel. De zaal fungeerde als koor. Een lied als Ver van Alles, je weet niet wat je hoort. Maar ik heb er ook wel eens een andere uitvoering van gehoord en dat was weer niks.

Rinus Michels, die met de handen diep in de zakken en een grote grijns op zijn gezicht het onsterfelijke Somewhere (misschien beter bekend als Droomland) zingt voor het Nederlands elftal bij het EK van 1988. Onbetaalbaar. Droomland is gewoon een mooi lied. Nou ja, Paul de Leeuw moet er eigenlijk van afblijven. Beter is de versie van Johnny Jordaan en Willy Alberti, hoewel die toch meer behoren tot de categorie ‘fout’. Zoals nu Frans Bauer, Henk Damen en Grad Damen.

Maar toch. De TV-serie over het leven van Johnny Jordaan vond ik wel weer boeiend. Niet alleen vanwege de wat eendimensionale dramatiek – de concurrentiestrijd met Alberti, de relatie met Wim Sonneveld – maar ik merkte dat ik de muziek ook wel kon pruimen. Niet dat ik nou meteen CD’s ben gaan kopen. Wél van de Dopegezinde Gemeente en ook van de 4tuoze Matroze (zeemansliedjes zijn ook vaak smartlappen, neem Ketelbinkie en luister eens naar Moeder).

Mijn vrouw is jaren lid geweest van een zangkoor. Nederlandstalig. Lang niet alleen maar smartlappen, maar toch ook een paar. Dan kom je nog eens ergens, want je gaat als liefhebbend echtgenoot natuurlijk naar de optredens. Overal in Nederland zijn er met regelmaat korenfestivals. In Utrecht bijvoorbeeld het jaarlijkse Grachtensmart in het Vredenburg. Gratis toegankelijk en altijd afgeladen. Naast een hele hoop shit maak je soms prachtige dingen mee. Een koor uit Varsseveld deed Dröpken veur Drop (dat gaat over een huilende ex-geliefde, niet over snoep) van Hans Keuper van de aldaar bekende Achterhoekse popgroep Bo’ Foi Toch. Prachtig, hoewel mijn achterhoekse jeugd mij misschien parten speelde.

Ieder jaar is er eind april een wat kleiner evenement op het Ledig Erf in Utrecht. Er treden twee of drie koren op en het publiek zit op de terrassen van de café’s aldaar. Natuurlijk: vrienden en familie van de koorleden, toevallige passanten en het ene koor is ook publiek voor het andere. Dat scheelt toch al gauw een stuk op vijftig zestig man publiek.
Eén keer liep er een jochie (tsja het was in Utreg) met een prachtige ballon rond. Je zag het aankomen: op een moment ontsnapte het touwtje hem en steeg de ballon ten hemel. Het kind in alle staten natuurlijk, maar het publiek (ik eigenlijk) begon te roepen om De Vlieger. De dirigent van het koor legde het optreden stil en haalde een wat dikkige jongen, ene Erik, uit het publiek en vroeg hem De Vlieger te zingen. Zo geschiedde. Hij deed het geweldig. Het publiek op de terrassen zong vol overgave mee. Een gedenkwaardig moment.

Maar toch. Van Hazes kan ik het lied niet horen. Zijn andere succesnummers evenmin. Dat is weer de categorie ‘fout’. Wonderlijk is dan weer wel dat zijn uitstapjes naar rock ’n roll en blues op mij authentiek overkomen. Maar dat terzijde, misschien is dat vanwege de curiositeitswaarde. Soms zijn smartlappen dus mooi. Niet omdat het met een knipoog gebeurt of als er een parodie van gemaakt wordt. Dat kan ook wel leuk zijn, maar daar gaat het me niet om. Een goeie smartlap moet serieus worden gebracht anders is het niet echt. Vals sentiment maakt het slecht. Ik denk dat ik dat hoor bij de categorie ‘fout’.

Kortom: ik hou helemaal niet van smartlappen.
 
****************************************************
Weer geopend: het Jazzcenter aan de Wagenstraat 125a in Den Haag.
Ga voor informatie naar www.jazzcenter.nl .


© 2005 Henk Klaren meer Henk Klaren - meer "Luister!" -
Vermaak en Genot > Luister!
Wanneer zijn smartlappen mooi? Henk Klaren
0304 VG Luister Smartlap
Ooit zei een collega tegen mij: ‘Jij houdt toch zo van smartlappen?’. Dat was een vergissing. Ik hou van veel muziek, maar niet van smartlappen.

Maar toch. Al weer jaren geleden zag ik eens een talkshow van Sonja Barend. Ze sprak met Peter te Bos, de zanger van Claw Boys Claw en Pierre van Duyl, bekend van de Dopegezinde Gemeente en de Parade. Te Bos zong een stukje van Onechte Kindertjes zijn net zo Lief als Echte, een originele vooroorlogse smartlap, met van Duyl op accordeon. Kippenvel.

Mijn vrouw en ik zijn ooit naar een concert van de Dopegezinde Gemeente geweest. Zeven man op het podium, maximaal 50 in de zaal. Gelukkig was het niet zo’n grote zaal. Dát was een leuke avond. Ze speelden niet alleen maar smartlappen, maar wel veel. De zaal fungeerde als koor. Een lied als Ver van Alles, je weet niet wat je hoort. Maar ik heb er ook wel eens een andere uitvoering van gehoord en dat was weer niks.

Rinus Michels, die met de handen diep in de zakken en een grote grijns op zijn gezicht het onsterfelijke Somewhere (misschien beter bekend als Droomland) zingt voor het Nederlands elftal bij het EK van 1988. Onbetaalbaar. Droomland is gewoon een mooi lied. Nou ja, Paul de Leeuw moet er eigenlijk van afblijven. Beter is de versie van Johnny Jordaan en Willy Alberti, hoewel die toch meer behoren tot de categorie ‘fout’. Zoals nu Frans Bauer, Henk Damen en Grad Damen.

Maar toch. De TV-serie over het leven van Johnny Jordaan vond ik wel weer boeiend. Niet alleen vanwege de wat eendimensionale dramatiek – de concurrentiestrijd met Alberti, de relatie met Wim Sonneveld – maar ik merkte dat ik de muziek ook wel kon pruimen. Niet dat ik nou meteen CD’s ben gaan kopen. Wél van de Dopegezinde Gemeente en ook van de 4tuoze Matroze (zeemansliedjes zijn ook vaak smartlappen, neem Ketelbinkie en luister eens naar Moeder).

Mijn vrouw is jaren lid geweest van een zangkoor. Nederlandstalig. Lang niet alleen maar smartlappen, maar toch ook een paar. Dan kom je nog eens ergens, want je gaat als liefhebbend echtgenoot natuurlijk naar de optredens. Overal in Nederland zijn er met regelmaat korenfestivals. In Utrecht bijvoorbeeld het jaarlijkse Grachtensmart in het Vredenburg. Gratis toegankelijk en altijd afgeladen. Naast een hele hoop shit maak je soms prachtige dingen mee. Een koor uit Varsseveld deed Dröpken veur Drop (dat gaat over een huilende ex-geliefde, niet over snoep) van Hans Keuper van de aldaar bekende Achterhoekse popgroep Bo’ Foi Toch. Prachtig, hoewel mijn achterhoekse jeugd mij misschien parten speelde.

Ieder jaar is er eind april een wat kleiner evenement op het Ledig Erf in Utrecht. Er treden twee of drie koren op en het publiek zit op de terrassen van de café’s aldaar. Natuurlijk: vrienden en familie van de koorleden, toevallige passanten en het ene koor is ook publiek voor het andere. Dat scheelt toch al gauw een stuk op vijftig zestig man publiek.
Eén keer liep er een jochie (tsja het was in Utreg) met een prachtige ballon rond. Je zag het aankomen: op een moment ontsnapte het touwtje hem en steeg de ballon ten hemel. Het kind in alle staten natuurlijk, maar het publiek (ik eigenlijk) begon te roepen om De Vlieger. De dirigent van het koor legde het optreden stil en haalde een wat dikkige jongen, ene Erik, uit het publiek en vroeg hem De Vlieger te zingen. Zo geschiedde. Hij deed het geweldig. Het publiek op de terrassen zong vol overgave mee. Een gedenkwaardig moment.

Maar toch. Van Hazes kan ik het lied niet horen. Zijn andere succesnummers evenmin. Dat is weer de categorie ‘fout’. Wonderlijk is dan weer wel dat zijn uitstapjes naar rock ’n roll en blues op mij authentiek overkomen. Maar dat terzijde, misschien is dat vanwege de curiositeitswaarde. Soms zijn smartlappen dus mooi. Niet omdat het met een knipoog gebeurt of als er een parodie van gemaakt wordt. Dat kan ook wel leuk zijn, maar daar gaat het me niet om. Een goeie smartlap moet serieus worden gebracht anders is het niet echt. Vals sentiment maakt het slecht. Ik denk dat ik dat hoor bij de categorie ‘fout’.

Kortom: ik hou helemaal niet van smartlappen.
 
****************************************************
Weer geopend: het Jazzcenter aan de Wagenstraat 125a in Den Haag.
Ga voor informatie naar www.jazzcenter.nl .
© 2005 Henk Klaren
powered by CJ2