archiefvorig nr.lopend nr.

	Vermaak en Genot > Luister! delen printen terug Naar sociaaldemocratische muziek Arie de Jong Als kind groeide ik op in een sociaaldemocratisch gezin. Mijn vader was secretaris van de plaatselijke afdeling van de PvdA en mijn moeder was secretaris en actief lid van het plaatselijke Vrouwencontact. Zo noemde men een groep van vrouwelijke PvdA-leden, het was een voorganger van wat later de Rooie Vrouwen zou heten. In onze dorpsafdeling ging het om een groep van zo’n zes of zeven vrouwen die in ieder geval elke maand bij elkaar op bezoek ging, koffie dronken, met elkaar allerlei zaken bespraken, maar belangrijker nog: met elkaar strijdliederen zongen. Zoals mijn moeder ook elke doordeweekse ochtend meezong als de VARA (’s ochtends om twintig over zeven, voor de ochtendgymnastiek) een strijdlied ten gehore liet brengen. Op een gegeven moment, toen we een grammofoon hadden, kocht mijn moeder ook de beide langspeelplaten van ‘De Roden Roepen’, dan kon ze meezingen. Nog later kwam er een plaat van Coby Schreier, met daarop alleen strijdliederen voor vrouwen, zoals het Mariannelied. Voorwaar, sociaaldemocratische muziek. Ik moest er aan denken na aanschaf van het nieuwe album van het Kronos Quartet, een uitnemend strijkkwartet waarvan ik bijna alles koop. Dit nieuwe album is gewijd aan de muziek van Pete Seeger. Iemand die je toch zeker een sociaaldemocratische zanger mocht noemen. Nu heb ik de leden van het Kronos Quartet nog nooit op zingen betrapt. Ze bespelen hun snaarinstrumenten, virtuoos, maar zingen is niet hun vak. Vreemd als je een album wilt wijden aan iemand van wie juist de teksten essentieel zijn. Het is opgelost door allerlei mensen te vragen om te zingen, terwijl het Kronos Quartet zorgt voor de instrumentale ondersteuning, wat zorgt voor een resultaat fraaier dan ooit een lied van Pete Seeger heeft geklonken. Overigens zijn niet alle stukken op dit album van Pete Seeger. Zo is er een opmerkelijk stuk met de titel ‘The president sang Amazing Grace’. Klassiekers van Pete Seeger als ‘Turn, turn, turn’ (overigens een Bijbeltekst die door Pete Seeger van muziek is voorzien), ‘If i had a hammer’, ‘Where have all the flowers gone’ en zijn overbekende ‘Which side are you on?’ (dat geschreven is door Florence Reece) passeren de revue. Al eerder was er een adembenemend album verschenen dat aan Pete Seeger was gewijd: ‘We shall overcome’ van Bruce Springsteen, opgenomen tijdens de ‘Seeger sessions’ (2006). Bruce Springsteen laat zich daarbij assisteren door een grote band van bijna twintig mensen. Bruce Springsteen, die ik al beschouwde als een volbloed sociaaldemocratische zanger, heeft met deze plaat een monument neergezet. Schitterend. Overigens nog eens aangevuld met het dubbelalbum ‘Live in Dublin’, waarop een deel van de songs uit de Seeger sessions is meegenomen. Het bekijken en beluisteren van de bijbehorende DVD bezorgt je kippenvel. Wie liever naar Pete Seeger zelf luistert, kan uiteraard beter een compilatie van zijn werk kopen. Zelf heb ik de dubbel-CD ‘American industrial ballads … and more’ aangeschaft. Zoals het inlegvel vermeldt: ‘Yet it was the decision of Bruce Springsteen to record an album of songs he (Pete Seeger, adj.) had popularised that introduced Pete Seeger to a new generation, and may well be the reason you are holding this CD right now.’ En nu we het toch over Pete Seeger hebben. Deze icoon van Amerikaanse politiek geïnspireerde folkmuziek werd geboren in 1919, als zoon van een hoogleraar muziekleer aan de University of California in Berkeley. Hij overleed in 2014 op 94-jarige leeftijd. Zijn eerste album was uit 1951, zijn laatste kwam uit in 2012, toen hij 93 was. De recensent op All Music Guide schrijft: ‘He's doing fewer concerts and his voice is a bit wobbly, but his heart is still open and his mind is still sharp. If you need proof, listen to the 16 songs on this album, 15 of them newly written by Seeger and his longtime friend and collaborator Lorre Wyatt.’ Het was niet voor niets dat bij de inauguratie van Barrack Obama Pete Seeger (met zijn banjo) en Bruce Springsteen (met zijn gitaar) samen ‘this land is your land’ zongen. Wie dat nog eens wil meemaken, kan terecht op YouTube. Ontroerend. © 2021 Arie de Jong meer Arie de Jong - meer "Luister!" -

Vermaak en Genot > Luister!
Naar sociaaldemocratische muziek	Arie de Jong
Als kind groeide ik op in een sociaaldemocratisch gezin. Mijn vader was secretaris van de plaatselijke afdeling van de PvdA en mijn moeder was secretaris en actief lid van het plaatselijke Vrouwencontact. Zo noemde men een groep van vrouwelijke PvdA-leden, het was een voorganger van wat later de Rooie Vrouwen zou heten. In onze dorpsafdeling ging het om een groep van zo’n zes of zeven vrouwen die in ieder geval elke maand bij elkaar op bezoek ging, koffie dronken, met elkaar allerlei zaken bespraken, maar belangrijker nog: met elkaar strijdliederen zongen. Zoals mijn moeder ook elke doordeweekse ochtend meezong als de VARA (’s ochtends om twintig over zeven, voor de ochtendgymnastiek) een strijdlied ten gehore liet brengen. Op een gegeven moment, toen we een grammofoon hadden, kocht mijn moeder ook de beide langspeelplaten van ‘De Roden Roepen’, dan kon ze meezingen. Nog later kwam er een plaat van Coby Schreier, met daarop alleen strijdliederen voor vrouwen, zoals het Mariannelied. Voorwaar, sociaaldemocratische muziek. Ik moest er aan denken na aanschaf van het nieuwe album van het Kronos Quartet, een uitnemend strijkkwartet waarvan ik bijna alles koop. Dit nieuwe album is gewijd aan de muziek van Pete Seeger. Iemand die je toch zeker een sociaaldemocratische zanger mocht noemen. Nu heb ik de leden van het Kronos Quartet nog nooit op zingen betrapt. Ze bespelen hun snaarinstrumenten, virtuoos, maar zingen is niet hun vak. Vreemd als je een album wilt wijden aan iemand van wie juist de teksten essentieel zijn. Het is opgelost door allerlei mensen te vragen om te zingen, terwijl het Kronos Quartet zorgt voor de instrumentale ondersteuning, wat zorgt voor een resultaat fraaier dan ooit een lied van Pete Seeger heeft geklonken. Overigens zijn niet alle stukken op dit album van Pete Seeger. Zo is er een opmerkelijk stuk met de titel ‘The president sang Amazing Grace’. Klassiekers van Pete Seeger als ‘Turn, turn, turn’ (overigens een Bijbeltekst die door Pete Seeger van muziek is voorzien), ‘If i had a hammer’, ‘Where have all the flowers gone’ en zijn overbekende ‘Which side are you on?’ (dat geschreven is door Florence Reece) passeren de revue. Al eerder was er een adembenemend album verschenen dat aan Pete Seeger was gewijd: ‘We shall overcome’ van Bruce Springsteen, opgenomen tijdens de ‘Seeger sessions’ (2006). Bruce Springsteen laat zich daarbij assisteren door een grote band van bijna twintig mensen. Bruce Springsteen, die ik al beschouwde als een volbloed sociaaldemocratische zanger, heeft met deze plaat een monument neergezet. Schitterend. Overigens nog eens aangevuld met het dubbelalbum ‘Live in Dublin’, waarop een deel van de songs uit de Seeger sessions is meegenomen. Het bekijken en beluisteren van de bijbehorende DVD bezorgt je kippenvel. Wie liever naar Pete Seeger zelf luistert, kan uiteraard beter een compilatie van zijn werk kopen. Zelf heb ik de dubbel-CD ‘American industrial ballads … and more’ aangeschaft. Zoals het inlegvel vermeldt: ‘Yet it was the decision of Bruce Springsteen to record an album of songs he (Pete Seeger, adj.) had popularised that introduced Pete Seeger to a new generation, and may well be the reason you are holding this CD right now.’ En nu we het toch over Pete Seeger hebben. Deze icoon van Amerikaanse politiek geïnspireerde folkmuziek werd geboren in 1919, als zoon van een hoogleraar muziekleer aan de University of California in Berkeley. Hij overleed in 2014 op 94-jarige leeftijd. Zijn eerste album was uit 1951, zijn laatste kwam uit in 2012, toen hij 93 was. De recensent op All Music Guide schrijft: ‘He's doing fewer concerts and his voice is a bit wobbly, but his heart is still open and his mind is still sharp. If you need proof, listen to the 16 songs on this album, 15 of them newly written by Seeger and his longtime friend and collaborator Lorre Wyatt.’ Het was niet voor niets dat bij de inauguratie van Barrack Obama Pete Seeger (met zijn banjo) en Bruce Springsteen (met zijn gitaar) samen ‘this land is your land’ zongen. Wie dat nog eens wil meemaken, kan terecht op YouTube. Ontroerend.
© 2021 Arie de Jong
	powered by CJ2