archiefvorig nr.lopend nr.

Vermaak en Genot > Luister! delen printen terug
Wel op de maat graag! Arie de Jong

1610VG DansehIn mijn middelbareschooltijd stond ik voor de keuze om te leren dansen. Je had overal dansscholen en in mijn geval zou Dansschool Evert Castelein te Leiden de aangewezen instantie geweest zijn. Die dansschool bestaat nog steeds en afficheert zich als ‘DE dansschool van Leiden, al 70 jaar een begrip’. Je kunt er stijldansen leren, maar ook allerlei andere dansen wil men je graag bijbrengen, en ze verzorgen ook workshops dansen buiten de deur. Toen ik puber was gingen veel mensen naar zo’n dansschool. Niet alleen omdat je er leerde (stijl)dansen, maar ook omdat het een ontmoetingsplaats voor jongens en meisjes was. Al heb ik geen idee of daar veel verbintenissen uit zijn voortgekomen.

Maar ik ging niet. Ik vond het truttig en achterhaald. Pas later zou ik doorkrijgen dat ik helemaal niet kàn dansen, hoe graag ik het ook zou willen. Ik heb een gebrek. Ik hoor in muziek wel een melodie, maar geen ritme. Als iemand mij meldt dat je ‘op de muziek moet dansen’, dan snap ik daar totaal niets van. Ik hoor het niet, het dringt niet tot mij door. Ik heb grote bewondering voor mensen die in een bandje of orkest trommelen, een basgitaar bespelen of al die andere dingen doen om de muziek een goede basis te geven. Voor mij is het onbegrijpelijk hoe ze het volhouden om meer dan twee maten hetzelfde akkoord spelen of dezelfde roffel te produceren. Ik ben direct uit de maat en als ik probeer te dansen door de muziek te volgen, dan val ik om of trap op de voeten van mijn danspartner.

Kortom, mij stond niets anders te doen, als ik wilde dansen, dan aan te sluiten bij de trend om wel te bewegen en dat dansen te noemen, maar dat in alles totaal niet leek op echt dansen. De twist, springen, disco, headbangen of welke andere manier ook om te verhullen dat je er geen bal van kunt. Hoewel, headbangen vergt toch een doorleefd en primitief gevoel voor ritme, zou je zeggen. En bij disco zag je ook nogal wat mensen die kans zagen om ritmische bewegingen te maken en de een of andere voor mij onbegrijpelijke opeenvolging van bewegingen lange tijd vol te houden.

In de jaren ’60 en ’70 van de vorige eeuw was het niet handig als je niet kon stijldansen. Als er een bruiloft was en zeker als het ging om een 25-jarige of 40-jarige bruiloft, dan kon zo’n feest niet zonder dat er werd gedanst. Dan moest je de wals, de quick step of iets in die geest wel min of meer onder de knie hebben. Ik niet dus. Wordt er nu nog wel eens op die manier gedanst op dergelijke feesten? Helaas ben ik op een leeftijd dat ik vaker crematies en begrafenissen bezoek dan bruiloften. En veel kennissen die toe zijn aan hun 40- of 50-jarige bruiloft gaan liever met kinderen en kleinkinderen een lang weekend ergens heen dan nog een ouderwets feest in een verenigingsgebouw te houden. Ik herinner mij nog wel avonden die werden opgeluisterd door ‘levende muziek’ (soms twee mannen, één op de toetsen en de andere op percussie, allebei zingend, maar vaker nog een enkele man met een toetsenbord en een drumcomputer). Wat was dat altijd een klereherrie.

Dansen lijkt me meer een hobby geworden. Je leert het om elke donderdagavond tussen 20.00 uur en 21.30 uur de tango te dansen met een gezelschap tango-enthousiasten. Verder heb je natuurlijk dansachtige activiteiten in de jongerencultuur, al heeft het er veel van weg dat men vooral ook graag kijkt naar hoe anderen dansen. Of om je te laten ‘meevoeren’ door de DJ, tegenwoordig een beter betaald beroep dan muzikant, zo lijkt het wel. De ‘muziek’ van dergelijke DJ’s heet in goed Nederlands ‘dance’. Als ik het goed heb begrepen is disco vrijwel overleden. En bij ruigere rockconcerten zijn er nog wel opgeschoten jonge mannen die wat wild staan te springen.

Zouden er veel mensen in de huiskamer dansen? Stoelen opzij, muziekje op en walsen maar? Je hoort of leest daar nooit wat over. Zoals mensen ook niet spreken over hun seksuele activiteiten. Bestaat het niet, of is het niet bedoeld voor publieke consumptie? Daar zou ik nu wel eens een onderzoeksverslag over willen lezen.

------
Het plaatje is van Han Busstra


© 2019 Arie de Jong meer Arie de Jong - meer "Luister!" -
Vermaak en Genot > Luister!
Wel op de maat graag! Arie de Jong
1610VG DansehIn mijn middelbareschooltijd stond ik voor de keuze om te leren dansen. Je had overal dansscholen en in mijn geval zou Dansschool Evert Castelein te Leiden de aangewezen instantie geweest zijn. Die dansschool bestaat nog steeds en afficheert zich als ‘DE dansschool van Leiden, al 70 jaar een begrip’. Je kunt er stijldansen leren, maar ook allerlei andere dansen wil men je graag bijbrengen, en ze verzorgen ook workshops dansen buiten de deur. Toen ik puber was gingen veel mensen naar zo’n dansschool. Niet alleen omdat je er leerde (stijl)dansen, maar ook omdat het een ontmoetingsplaats voor jongens en meisjes was. Al heb ik geen idee of daar veel verbintenissen uit zijn voortgekomen.

Maar ik ging niet. Ik vond het truttig en achterhaald. Pas later zou ik doorkrijgen dat ik helemaal niet kàn dansen, hoe graag ik het ook zou willen. Ik heb een gebrek. Ik hoor in muziek wel een melodie, maar geen ritme. Als iemand mij meldt dat je ‘op de muziek moet dansen’, dan snap ik daar totaal niets van. Ik hoor het niet, het dringt niet tot mij door. Ik heb grote bewondering voor mensen die in een bandje of orkest trommelen, een basgitaar bespelen of al die andere dingen doen om de muziek een goede basis te geven. Voor mij is het onbegrijpelijk hoe ze het volhouden om meer dan twee maten hetzelfde akkoord spelen of dezelfde roffel te produceren. Ik ben direct uit de maat en als ik probeer te dansen door de muziek te volgen, dan val ik om of trap op de voeten van mijn danspartner.

Kortom, mij stond niets anders te doen, als ik wilde dansen, dan aan te sluiten bij de trend om wel te bewegen en dat dansen te noemen, maar dat in alles totaal niet leek op echt dansen. De twist, springen, disco, headbangen of welke andere manier ook om te verhullen dat je er geen bal van kunt. Hoewel, headbangen vergt toch een doorleefd en primitief gevoel voor ritme, zou je zeggen. En bij disco zag je ook nogal wat mensen die kans zagen om ritmische bewegingen te maken en de een of andere voor mij onbegrijpelijke opeenvolging van bewegingen lange tijd vol te houden.

In de jaren ’60 en ’70 van de vorige eeuw was het niet handig als je niet kon stijldansen. Als er een bruiloft was en zeker als het ging om een 25-jarige of 40-jarige bruiloft, dan kon zo’n feest niet zonder dat er werd gedanst. Dan moest je de wals, de quick step of iets in die geest wel min of meer onder de knie hebben. Ik niet dus. Wordt er nu nog wel eens op die manier gedanst op dergelijke feesten? Helaas ben ik op een leeftijd dat ik vaker crematies en begrafenissen bezoek dan bruiloften. En veel kennissen die toe zijn aan hun 40- of 50-jarige bruiloft gaan liever met kinderen en kleinkinderen een lang weekend ergens heen dan nog een ouderwets feest in een verenigingsgebouw te houden. Ik herinner mij nog wel avonden die werden opgeluisterd door ‘levende muziek’ (soms twee mannen, één op de toetsen en de andere op percussie, allebei zingend, maar vaker nog een enkele man met een toetsenbord en een drumcomputer). Wat was dat altijd een klereherrie.

Dansen lijkt me meer een hobby geworden. Je leert het om elke donderdagavond tussen 20.00 uur en 21.30 uur de tango te dansen met een gezelschap tango-enthousiasten. Verder heb je natuurlijk dansachtige activiteiten in de jongerencultuur, al heeft het er veel van weg dat men vooral ook graag kijkt naar hoe anderen dansen. Of om je te laten ‘meevoeren’ door de DJ, tegenwoordig een beter betaald beroep dan muzikant, zo lijkt het wel. De ‘muziek’ van dergelijke DJ’s heet in goed Nederlands ‘dance’. Als ik het goed heb begrepen is disco vrijwel overleden. En bij ruigere rockconcerten zijn er nog wel opgeschoten jonge mannen die wat wild staan te springen.

Zouden er veel mensen in de huiskamer dansen? Stoelen opzij, muziekje op en walsen maar? Je hoort of leest daar nooit wat over. Zoals mensen ook niet spreken over hun seksuele activiteiten. Bestaat het niet, of is het niet bedoeld voor publieke consumptie? Daar zou ik nu wel eens een onderzoeksverslag over willen lezen.

------
Het plaatje is van Han Busstra
© 2019 Arie de Jong
powered by CJ2