Er is altijd een hoop gedoe geweest over de controverse tussen de twee voormannen van de belangrijkste Darwinistische scholen: de ‘gradualist’ Dawkins en de theoreticus van het ‘onderbroken evenwicht’ Gould. De controverse liep af en toe zo hoog op dat men vergat dat de echte vijand het creationistische kamp was. In feite hebben beide scholen gelijk en dat is makkelijk uit te leggen aan de hand van popmuziek.

 

Henk Klaren beweerde in de vorige Leunstoel dat Belgische popmuziek weinig voorstelt. Een klein vergelijkend onderzoek tussen het beste dat de Nederlandse en de Belgische pop heeft voortgebracht bewijst zijn ongelijk.

 

Jacques Brel – Ramses Shaffy

Raymond van het Groenewoud – Boudewijn de Groot

TC Matic – Tröckener Kecks

Arno Hintjens – Rick de Leeuw

Honeymoon Killers – Super Sister

X-Legged Sally - Gotcha!

In alle gevallen vind ik de Belgische artiest of band, soms met kop en schouders, boven zijn, ook lang niet slechte, Nederlandse tegenstrever uitsteken.

Mijn favoriete Belgische bands komen in dit rijtje niet eens voor omdat er geen Nederlandse equivalenten voor zijn: Zita Swoon, dEUS, Flat Earth Society en Kiss My Jazz. Dit komt omdat in België de popmuziek gradueel evolueert. Creatieve muzikanten als Pierre Vervloesem, Tom Barman en Rudy Trouve bevinden zich in tegenstelling tot hun Nederlandse evenknieën binnen de populatie van de popmuziek.

In Nederland zijn creatieve muzikanten door allerlei ontwikkelingen in een ander biotoop terechtgekomen dat volledig is afgesloten van het domein van de popmuziek, namelijk het vijvertje van de geïmproviseerde muziek. Denk aan fraaie exemplaren als de Ex, Palinckx, POW, de Astronotes en Corry en de Grote Brokken (met SP-stem en voormalige Raggende Man Bob Fosko als zanger) om er een aantal te noemen. De pop en de geimproviseerde muziek zijn in Nederland net zo lang uit elkaar gedreven tot er van geen enkel contact meer sprake was. De popmuziek ontbeert daardoor iedere prikkel tot verandering en wordt steeds suffer. De bewoners van het alternatieve vijvertje vertonen van de weeromstuit steeds vreemdere mutaties om nog enigszins aan de kost te kunnen komen.

In Nederland zijn alle ingrediënten aanwezig om binnenkort een spectaculair voorbeeld van evolutie door ‘onderbroken evenwicht’ a la Gould te aanschouwen. De overheid gooit steeds minder voer in het vijvertje van de improvisatoren. Willen ze niet uitsterven dan zullen de bewoners van die vijver gedwongen zijn om te migreren naar de binnenzee van de popmuziek. Ik voorspel spectaculaire mutaties waar die Belgen nog een puntje aan kunnen zuigen.

 

**********************************