 |
|
|
|
|
 |
 |
archiefvorig nr.lopend nr. |
 |
|
 |
 |
|
 |
|
|
|
|
|||||||||||||||||||||||||||
 |
|
 |
|||||||||||||||||||||||||||
| Vermaak en Genot > Een omweg waard | ||||
| Met de bus naar Zadar * | Dik Kruithof | |||
 Lang geleden, ergens in de jaren zeventig van de vorige eeuw, gingen wij ieder jaar een keer op vakantie naar het buitenland. Omdat we beiden geen rijbewijs hadden en aangewezen waren op goedkoop vervoer gingen we met de bus. Eerst een paar keer naar Lloret de Mar, of naar Tossa de Mar, er vlakbij maar veel leuker. En allebei goed voor prachtige dagtochten, onder meer voor een eerste kennismaking met Barcelona. In de jaren erna zijn we naar Italië geweest en naar Rimini, gevolgd door een eerste bezoek aan een later geliefde bestemming, Venetië.Afgelopen zomer was de eerste zomer in jaren zonder echte buitenlandse vakantie. Wat doe je dan wel? Herinneringen ophalen, in mijn geval vooral door het opruimen van heel veel dat te lang bewaard is. Dan komen er ook vakantieherinneringen tevoorschijn en zo kwam ik die verschrikkelijke busreis naar het toenmalige Joegoslavië tegen. Verschrikkelijk was het etiket dat ik toen plakte op de tocht over de Wurzenpas, nu tussen Oostenrijk en Slovenië. Het was avond toen we daar over reden en ik zat op de mooiste plek in de bus, rechtsachter de chauffeur met onbelemmerd uitzicht op alle verschrikkelijke haarspeldbochten en afgronden. Het was mijn eerste echte ervaring met het rijden in de bergen en erger heb ik het later niet meer meegemaakt. We hadden een hotel in Zadar en om daar te komen reden we over een weg door of langs het Velebit-gebergte, een nogal kaal gebergte waar de Romeinen niet zo goed rekening hebben gehouden met de gevolgen van ontbossing. Het verhaal dat ik er van onthouden heb is dat in de Romeinse tijd alle bomen er gekapt waren omdat ze zeer geschikt timmerhout opleverden. Sinds die tijd zijn de bergen overwegend kaal, omdat de vruchtbare grond er vanaf gespoeld is. De weg liep halverwege de bergrug en aan de ene kant zag je dus de kale rotsen omhoog steken en aan de andere kant een behoorlijke diepte met zo om de tien kilometer een autowrak zo’n honderd meter lager. Ja, het was een avontuurlijke reis. Zadar was voor zover ik me dat herinner een leuk stadje, met het kenmerkende vrolijke zomerlicht van de Middellandse Zee en een even vrolijke bevolking, die natuurlijk veel meer op straat leefde dan wij gewend waren. Toevallig was er van de week nog een Rail Away uitzending die begon in Zadar, zodat ik de beelden uit mijn geheugen kon aanvullen met recentere en het paste redelijk. Wat nu de opvallendste attracties zijn: een lichtspel en een waterorgel dat geluid maakt afhankelijk van de branding. Die waren er toen nog niet, maar de oude gebouwen en de hoofdstraat herkende ik nog wel. Prachtig zonnig stadje. Vanuit Zadar maakten we ook nog een dagtocht naar de meren en watervallen van Plitvice, het grootste nationaal park in Kroatië en tevens één van de oudste in Zuidoost-Europa. Deze UNESCO Werelderfgoed-site ligt 130 km ten zuiden van de hoofdstad Zagreb en bestaat uit 16 meren, die met elkaar verbonden zijn via watervallen. Het nationaal park werd opgericht in 1949. Dankzij verschillende ecosystemen die naast elkaar bestaan, wonen er diverse planten en dieren, waaronder een zeldzame: de bruine beer. De beer die we daar gekocht hebben staat nog altijd in onze dierenkast. Ook zijn we een dag naar Split geweest, de tweede stad van Kroatië die zichzelf graag de hoofdstad van Dalmatië noemt. Beroemd door het paleis dat de Romeinse keizer Diocletianus er omstreeks 300 heeft gebouwd en waarin het oude stadscentrum is gebouwd, dat in 1979 op de werelderfgoedlijst is geplaatst. Ach, herinneringen die bovenkomen als je zo’n oud plaatje terugvindt. -------- Het plaatje, van Katharina Kouwenhoven, voerde de schrijver terug in de tijd. |
||||
| © 2020 Dik Kruithof | ||||
|
|
|
||
|
powered by CJ2 | |||