archiefvorig nr.lopend nr.

	Vermaak en Genot > Een omweg waard delen printen terug Revolutie in het Victoria & Albert Dik Kruithof Het Victoria and Albert Museum in de Londense wijk Kensington, niet ver van Harrods, heeft een omvangrijke verzameling toegepaste kunst, zoals (al of niet antieke) gebruiksvoorwerpen, industriële vormgeving, en veel kleding. V&A doet ook aan muziek. De Bowie-tentoonstelling, die zo’n succes was in Groningen, is hier opgezet en reist nu nog altijd door Europa. Inmiddels heeft het museum in eigen huis een nieuwe muziektentoonstelling, namelijk ‘You Say You Want a Revolution? Records and Rebels 1966-1970. How have the finished and unfinished revolutions of the late 1960s changed the way we live today and think about the future?’ Als je die jaren bewust hebt meegemaakt is het een prachtige, zelfs aangrijpende tentoonstelling. Weer gemaakt met het unieke Sennheiser-geluid, waardoor je de muziek hoort van de platen waar je naar kijkt. Geïnspireerd op ‘A tale of two cities’ van Dickens worden de veranderingen die zich toen voordeden bezien vanuit twee steden: San Francisco en Londen. De eerste muziek die wij hoorden op de soundtrack bij de tentoonstelling was van Joan Baez, toevallig ook de eerste zangeres waarvan ik een plaat had toen ik in 1965 ging studeren. De revolutionaire gezichten uit die tijd, van de overbekende Che Guevara tot de prachtige krullen van Angela Davis, komen voorbij en verder: de Vietnamoorlog, black power, kortom alle kanten van de opstand van de jeugd tegen de gevestigde orde. Alles samengebracht in een aangrijpende hoek met beelden en muziek ‘(Four dead in) Ohio’.   De hele Westcoast is er, ook de bijdragen uit andere steden dan ‘Frisco’ komen aan de orde zoals De Doors uit Los Angeles. Het is teveel om op te noemen maar het geeft een breed beeld van alles wat er gebeurde in die jaren. Uit Engeland zelf komen de Beatles en de mode uitgebreid aan de orde. En er wordt nog even over de grens gekeken: zelfs de hoes van Revolution van de Haagse Q65 heeft een plaatsje gekregen. Het klapstuk was een vierkante zaal waarin je, staand, zittend, liggend of hangend, de film Woodstock kon ondergaan; meer dan levensgroot geprojecteerd op vier muren. Veel indrukwekkender dan in de bioscoop mogelijk is, laat staan op een klein schermpje thuis. Hierna liep het wat af in de jaren zeventig: de consumentenrevolutie en de uitvinding en de effecten van de computer. Als gewone bezoeker heb je dan eigenlijk ook al genoeg meegekregen, want er is ontzettend veel te zien, te lezen en te horen. En het is er erg druk! Nog te zien in het V&A aan de Cromwell Gardens in Londen tot zondag 26 februari. ------- De plaatjes zijn van Dik Kruithof © 2017 Dik Kruithof meer Dik Kruithof - meer "Een omweg waard" -

Vermaak en Genot > Een omweg waard
Revolutie in het Victoria & Albert	Dik Kruithof
Het Victoria and Albert Museum in de Londense wijk Kensington, niet ver van Harrods, heeft een omvangrijke verzameling toegepaste kunst, zoals (al of niet antieke) gebruiksvoorwerpen, industriële vormgeving, en veel kleding. V&A doet ook aan muziek. De Bowie-tentoonstelling, die zo’n succes was in Groningen, is hier opgezet en reist nu nog altijd door Europa. Inmiddels heeft het museum in eigen huis een nieuwe muziektentoonstelling, namelijk ‘You Say You Want a Revolution? Records and Rebels 1966-1970. How have the finished and unfinished revolutions of the late 1960s changed the way we live today and think about the future?’ Als je die jaren bewust hebt meegemaakt is het een prachtige, zelfs aangrijpende tentoonstelling. Weer gemaakt met het unieke Sennheiser-geluid, waardoor je de muziek hoort van de platen waar je naar kijkt. Geïnspireerd op ‘A tale of two cities’ van Dickens worden de veranderingen die zich toen voordeden bezien vanuit twee steden: San Francisco en Londen. De eerste muziek die wij hoorden op de soundtrack bij de tentoonstelling was van Joan Baez, toevallig ook de eerste zangeres waarvan ik een plaat had toen ik in 1965 ging studeren. De revolutionaire gezichten uit die tijd, van de overbekende Che Guevara tot de prachtige krullen van Angela Davis, komen voorbij en verder: de Vietnamoorlog, black power, kortom alle kanten van de opstand van de jeugd tegen de gevestigde orde. Alles samengebracht in een aangrijpende hoek met beelden en muziek ‘(Four dead in) Ohio’.   De hele Westcoast is er, ook de bijdragen uit andere steden dan ‘Frisco’ komen aan de orde zoals De Doors uit Los Angeles. Het is teveel om op te noemen maar het geeft een breed beeld van alles wat er gebeurde in die jaren. Uit Engeland zelf komen de Beatles en de mode uitgebreid aan de orde. En er wordt nog even over de grens gekeken: zelfs de hoes van Revolution van de Haagse Q65 heeft een plaatsje gekregen. Het klapstuk was een vierkante zaal waarin je, staand, zittend, liggend of hangend, de film Woodstock kon ondergaan; meer dan levensgroot geprojecteerd op vier muren. Veel indrukwekkender dan in de bioscoop mogelijk is, laat staan op een klein schermpje thuis. Hierna liep het wat af in de jaren zeventig: de consumentenrevolutie en de uitvinding en de effecten van de computer. Als gewone bezoeker heb je dan eigenlijk ook al genoeg meegekregen, want er is ontzettend veel te zien, te lezen en te horen. En het is er erg druk! Nog te zien in het V&A aan de Cromwell Gardens in Londen tot zondag 26 februari. ------- De plaatjes zijn van Dik Kruithof
© 2017 Dik Kruithof
	powered by CJ2