archiefvorig nr.lopend nr.

Vermaak en Genot > Een omweg waard delen printen terug
Nogmaals Russen, nu in Maastricht Dik Kruithof

1019VG Bonnefanten1
Aan het eind van een vakantie in België slaagden we er nog in langs Maastricht te rijden, waar het Bonnefantenmuseum is. Met dit museum begon zo’n beetje de golf van nieuwbouw en vernieuwbouw van de provinciale musea. Er werd een beroemde architect aangetrokken, Aldo Rossi, en er kwam een geheel nieuw gebouw. Pas nu de nieuwe wijk Ceramique volgebouwd is, kan het ontwerp in zijn totaliteit worden beoordeeld.
Wat opvalt is het ontbreken van een aansprekende gevel met ingang: het museum ligt mooi aan de Maas, waar ook een café met ingang is, maar aan de voorkant ligt het wat verloren tussen de overige nieuwbouw. De binnenkant, en daar gaat het natuurlijk om, is prachtig met een schitterende trap als binnenstraat en mooie zalen.

De lopende tentoonstelling bleek eigenlijk de mooiste te zijn in het kader van het vriendschapsjaar Nederland-Rusland. Het is een overzichtstentoonstelling over De Grote Verandering in de Russische schilderkunst, dus over de revolutie in de Russische schilderkunst van 1895-1917. In die tijd kreeg een opkomende klasse van rijke burgers in het Tsarenrijk meer invloed en dat, gecombineerd met de invloeden van artistieke vernieuwingen in West Europa zoals het impressionisme in Frankrijk, zorgde voor een explosie van kleur en vernieuwing. Voor ons heeft dat vooral een gezicht gekregen in het werk van Malevitsj en het constructivisme, maar er was veel meer en dat liet deze tentoonstelling heel mooi zien.
Opvallend vond ik ten eerste al de inrichting. Iedere zaal had een eigen kleur voor de muren en die kleuren liepen op van donker in het begin tot eens stralend witte zaal met het suprematisme van Malevitsj en zijn geestverwanten. Dat deed natuurlijk sterk denken aan de discussie over de inrichting van het Rijksmuseum, waar ik nog niet geweest1019VG Bonnefanten2 ben, maar hier werkten de donkere achtergronden ook prima.

Het was inderdaad een feest van kleur. Met een goede opbouw: vanuit de traditioneel en vaak wat donker ogende kunst van de achttiende eeuw, in zalen met een donkere achtergrond, naar alle vernieuwers en vernieuwingen van die periode, aan het begin van de vorige eeuw. Alle namen die ondertussen bekend zijn geworden waren vertegenwoordigd: Gontsjarova, Larionov, Tatlin, Kandinsky, maar ook voor mij verrassende nieuwe namen als Olga Rozanova. Zij werd geboren in 1886 bij Vladimir, studeerde in Moskou en woonde en werkte vanaf 1911 in St Petersburg. Ze had veel contacten in Parijs en Rome, waar ze in 1914 heen reisde. Stad, beweging en snelheid waren haar onderwerpen, die in haar latere werk steeds minimaler en abstracter werden. Er hingen drie mooie schilderijen van haar. Zij stierf aan difterie in Moskou in 1918.
In zijn geheel een tentoonstelling die blij en vrolijk maakte door het verhaal, de opbouw, de schilderijen en de verrassingen. Er was ook een mooi Datsja-landschap opgebouwd om een indruk te geven van de omgeving waarin veel van deze kunst ontstaan is.

Het museum had verder, in de toren die het kenmerk is geworden, een mooie wandschildering van Sol Lewitt en daarnaast een historisch overzicht van het werk en de verzameling van het Limburgs Geschied- en Oudheidkundig Genootschap. De tentoonstelling was een mooi voorbeeld van de traditionele aanpak van de geschiedenis in onze musea. Daar leek het museum weer even de oudheidkamer van weleer.

Zie www.bonnefanten.nl voor nieuwe informatie over het museum.
 
***********************
De foto's zijn van Dik Kruithof


© 2013 Dik Kruithof meer Dik Kruithof - meer "Een omweg waard" -
Vermaak en Genot > Een omweg waard
Nogmaals Russen, nu in Maastricht Dik Kruithof
1019VG Bonnefanten1
Aan het eind van een vakantie in België slaagden we er nog in langs Maastricht te rijden, waar het Bonnefantenmuseum is. Met dit museum begon zo’n beetje de golf van nieuwbouw en vernieuwbouw van de provinciale musea. Er werd een beroemde architect aangetrokken, Aldo Rossi, en er kwam een geheel nieuw gebouw. Pas nu de nieuwe wijk Ceramique volgebouwd is, kan het ontwerp in zijn totaliteit worden beoordeeld.
Wat opvalt is het ontbreken van een aansprekende gevel met ingang: het museum ligt mooi aan de Maas, waar ook een café met ingang is, maar aan de voorkant ligt het wat verloren tussen de overige nieuwbouw. De binnenkant, en daar gaat het natuurlijk om, is prachtig met een schitterende trap als binnenstraat en mooie zalen.

De lopende tentoonstelling bleek eigenlijk de mooiste te zijn in het kader van het vriendschapsjaar Nederland-Rusland. Het is een overzichtstentoonstelling over De Grote Verandering in de Russische schilderkunst, dus over de revolutie in de Russische schilderkunst van 1895-1917. In die tijd kreeg een opkomende klasse van rijke burgers in het Tsarenrijk meer invloed en dat, gecombineerd met de invloeden van artistieke vernieuwingen in West Europa zoals het impressionisme in Frankrijk, zorgde voor een explosie van kleur en vernieuwing. Voor ons heeft dat vooral een gezicht gekregen in het werk van Malevitsj en het constructivisme, maar er was veel meer en dat liet deze tentoonstelling heel mooi zien.
Opvallend vond ik ten eerste al de inrichting. Iedere zaal had een eigen kleur voor de muren en die kleuren liepen op van donker in het begin tot eens stralend witte zaal met het suprematisme van Malevitsj en zijn geestverwanten. Dat deed natuurlijk sterk denken aan de discussie over de inrichting van het Rijksmuseum, waar ik nog niet geweest1019VG Bonnefanten2 ben, maar hier werkten de donkere achtergronden ook prima.

Het was inderdaad een feest van kleur. Met een goede opbouw: vanuit de traditioneel en vaak wat donker ogende kunst van de achttiende eeuw, in zalen met een donkere achtergrond, naar alle vernieuwers en vernieuwingen van die periode, aan het begin van de vorige eeuw. Alle namen die ondertussen bekend zijn geworden waren vertegenwoordigd: Gontsjarova, Larionov, Tatlin, Kandinsky, maar ook voor mij verrassende nieuwe namen als Olga Rozanova. Zij werd geboren in 1886 bij Vladimir, studeerde in Moskou en woonde en werkte vanaf 1911 in St Petersburg. Ze had veel contacten in Parijs en Rome, waar ze in 1914 heen reisde. Stad, beweging en snelheid waren haar onderwerpen, die in haar latere werk steeds minimaler en abstracter werden. Er hingen drie mooie schilderijen van haar. Zij stierf aan difterie in Moskou in 1918.
In zijn geheel een tentoonstelling die blij en vrolijk maakte door het verhaal, de opbouw, de schilderijen en de verrassingen. Er was ook een mooi Datsja-landschap opgebouwd om een indruk te geven van de omgeving waarin veel van deze kunst ontstaan is.

Het museum had verder, in de toren die het kenmerk is geworden, een mooie wandschildering van Sol Lewitt en daarnaast een historisch overzicht van het werk en de verzameling van het Limburgs Geschied- en Oudheidkundig Genootschap. De tentoonstelling was een mooi voorbeeld van de traditionele aanpak van de geschiedenis in onze musea. Daar leek het museum weer even de oudheidkamer van weleer.

Zie www.bonnefanten.nl voor nieuwe informatie over het museum.
 
***********************
De foto's zijn van Dik Kruithof
© 2013 Dik Kruithof
powered by CJ2