Vrijdag 23 februari bezochten mijn vrouw en ik ‘Beeldschoon op je rug’, een theatervoorstelling van Maeve van der Steen, Tingue Dongelmans en Karla Wildschut, in de piepkleine ‘Regentenkamer’ aan de Laan van Meerdervoort in Den Haag.

We gingen er natuurlijk heen voor Maeve, de culinair medewerker van De Leunstoel. Ik ken Maeve van de ‘Leunstoel Landdagen’ en van haar vorige optreden in die zelfde Regentenkamer waar zij korte verhalen van de Amerikaanse schrijver Ring Lardner uit de verhalenbundel Knippen voordroeg, afgewisseld met songs. Sindsdien ben ik ‘fan’.

Maeve is naast haar werkzaamheden als huisgastronoom van De Leunstoel een echt theaterdier. Ze heeft rollen in een groot aantal speelfilms en hoorspelen op haar naam staan en treedt regelmatig op met zangvoorstellingen. Toch is ze bij het grote publiek – ook bij mij, want ik ben als huisvader en vergadertijger niet zo’n theaterbezoeker – vooral bekend als ‘de vrouw van het Monatoetje’.

 

Ik hoorde stomtoevallig dat Maeve weer in Den Haag op zou treden. Ik deel mijn werkruimte met Henriëtte Hulshoff, één van de vrijwilligers die de Regentenkamer draaiende houdt. Zij wees me op de gratis jazzconcerten die daar regelmatig op zaterdagmiddag gegeven worden. (Een aanrader!) Toen ik de website bezocht stuitte ik op de aankondiging van ‘Beeldschoon op je Rug’. Zo’n vingerwijzing van het lot mag je natuurlijk niet veronachtzamen.

In ‘Beeldschoon op je Rug’ treedt Maeve op met Karla Wildschut en Tingue Dongelmans, die ook – samen met Christa de Graaf – het script geschreven heeft. Enig gegoogle leerde me dat deze vrouwen ook al een levenlang aan het theater verbonden zijn en regelmatig in soapseries optreden. Van soaps weet ik nog minder dan van theater, dus voor mij was het een eerste ontmoeting.

 

Het stuk gaat over een voormalige ‘meidengroep’ á la Luv, die het dertig jaar geleden net niet gemaakt heeft. Ze willen met hun oude ‘bijna hit’ schitteren op een feest van hun voormalige manager. Alle dames hebben zo hun eigen motieven om daar op te willen treden. Wellicht zit er zelfs nog een ‘comeback’ in.

Het begint hilarisch als de meisjes op leeftijd, allemaal eind vijftig, hun oude glitterpakjes aantrekken. Ze blijken er nog wonderwel in te passen, maar het vlees is wel op allerlei plaatsen putten gaan vertonen en gaan hangen. Daar is ook de titel aan ontleend: ze troosten zich met de gedachte dat ze nog beeldschoon zijn zolang ze op hun rug liggen. Als ze staan, of bukken worden de flabben al te zichtbaar.

 

Tijdens de voorbereidingen van het optreden komt veel oud en nieuw zeer naar boven en vallen een aantal lijken uit de kast. De steken onder water zijn daarbij soms ontleend aan de carrières van de actrices zelf, zoals het ‘Piaf-programma’ van Maeve. Om beurten dreigen de dames kwaad weg te lopen, maar uiteindelijk besluiten ze toch de krachten te bundelen. Het stuk eindigt met een wervelende uitvoering van hun ‘tophit’.

Ik vond het een heerlijk optreden. Een loflied op het streven om ondanks alle teleurstellingen en tegenvallers, en tegen beter weten in, je dromen na te blijven jagen. Moedig en vol (zelf)spot. De scènewisselingen waren soms wat stroef, maar dat was – zeker voor een tweede voorstelling – zeker niet storend. De andere aanwezigen leken er hetzelfde over te denken, want er werd veel gelachen. Misschien was het voor velen – er zaten nogal wat oudere meisjes in de zaal – een ‘feest der herkenning’.

 

**************************************

Regie: Marc Nelissen. Script: Tingue Dongelmans en Christa de Graaf.

Nog te zien in het Betty Asfaltcomplex op 15, 16, 17, 22, 23 en 24 maart.

http://www.bettyasfalt.nl/?pagina=agenda

De Regentenkamer vind je hier www.regentenkamer.nl