We hebben in Nederland nu ruim een eeuw algemeen kiesrecht. In het begin was niet iedereen het daar mee eens. Fascisten waren tegen democratie, en vonden dat het land een sterke leider nodig had. Communisten vonden dat de macht moest berusten bij de voorhoede van het proletariaat, op zijn beurt beheerst door een sterke leider. Dat kwam dus op hetzelfde neer. Maar de laatste halve eeuw was er geen enkele politieke partij meer die de parlementaire democratie en daarmee het algemeen kiesrecht ter discussie stelde.

Ik ben daar niet blij mee. Op deze manier zou mij worden afgenomen wat de Franse socialist Jean Jaurès meer dan een eeuw geleden het kostbaarste bezit van de arbeidersklasse noemde, en al houd ik gelukkig nog wel wat over, het zou mij toch pijn doen omdat op deze manier de gelijkheid van alle mensen doorbroken wordt. Het is niet de eerste aanval door klimaatactivisten op de parlementaire democratie: ze vonden ook dat niet de Tweede Kamer moet oordelen over klimaatmaatregelen maar de rechter, en die is daar in de Urgendazaak ook in mee meegegaan. Ook probeert Extinction Rebellion door het openbare leven lam te leggen maatregelen af te dwingen waar in de Tweede Kamer geen meerderheid voor is. Dat dit een ondemocratische organisatie is blijkt ook uit hun sympathie voor Hamas.

Er zit een simplistische visie achter het streven naar het intrekken van het stemrecht van ouderen, alsof ze zich alleen door hun eigen belang laten leiden. Zo van: ik ben over een paar jaar toch dood, dus laat de opwarming van de Aarde maar komen. Je kunt je afvragen waarom er dan ooit besloten is tot toekomstgerichte maatregelen als de Afsluitdijk, de Deltawerken en nieuwe spoorlijnen. Na de invoering van het algemeen kiesrecht verwachtten de socialisten dat ze de meerderheid zouden krijgen omdat de meeste mensen belang hadden bij de uitvoering van hun programma, maar ze rekenden er niet op dat gelovige arbeiders meer gewicht zouden hechten aan het bijzonder onderwijs of aan andere culturele waarden.

Je ziet ook mensen stemmen uit solidariteit met anderen. Het aantal stemmen op Omtzigt was een veelvoud van het aantal slachtoffers van het toeslagenschandaal. De Boerburgerbeweging was niet ver gekomen wanneer zij het alleen had moeten hebben van boeren van wie het bedrijf wordt bedreigd door het stikstofbeleid.

Het blijkt ook niet dat jongeren zo veel meer gemotiveerd zijn voor een rigoureus klimaatbeleid. Bij scholierenverkiezingen gaan de meeste stemmen naar PVV en FvD, juist de meest klimaat-sceptische partijen. Toen dat bekend werd, was het enthousiasme voor het intrekken van het kiesrecht voor ouderen ook weer weg. Dat was dus heel opportunistisch: het argument dat ouderen minder belang hebben bij beslissingen die doorwerken in de toekomst gaat nog steeds op, maar als jongeren daar niet de gewenste consequenties aan verbinden laten we het er maar bij zitten. Als je zo opportunistisch redeneert kun je ook rijken het stemrecht ontnemen omdat ze nivellerende maatregelen minder zullen steunen, of automobilisten omdat ze tegen hogere benzineprijzen zijn.

Allemaal niet doen dus. Afgezien van specifieke rechterlijke uitspraken om iemand het kiesrecht te ontnemen is iedereen gelijk. Handen af van mijn kiesrecht.

----------

De treffende illustratie is van Coc van Duijn.