archiefvorig nr.lopend nr.

Beschouwingen > In de polder delen printen terug
De arrogantie van de macht Arie de Jong

2104BS ArrogantieNog niet zo lang geleden waren christelijke politieke partijen een dominante factor in het bestuur van Rijk, provincies en gemeenten. Dat ging prima en er viel goed mee samen te werken bij veel onderwerpen. Zo lang het ging om sociaal beleid, een betaalbaar dak boven het hoofd en oog voor de positie van werknemers. Helaas bleken christendemocratische politici minder redelijk als het ging om levensvraagstukken. Ging het om euthanasie, abortus of het homohuwelijk, dan gingen ze voluit op de rem staan. In hun oneindige wijsheid meenden ze het volste recht te hebben andere mensen voor te schrijven hoe ze moesten leven. Daar hebben ze in de politiek nog steeds last van als je christelijke partijen nodig hebt om te kunnen besturen. Dan gaan ze graag weer op de rem staan, om de zondagsrust te behouden of wat betere regels voor euthanasie te blokkeren (en de ogen te sluiten voor de zelfdoding die niet altijd even plezierig het alternatief is).

Helaas blijkt een houding om andere mensen voor te schrijven hoe ze moeten leven een hardnekkige eigenschap te zijn die ook wordt beoefend door partijen die zich progressief of links noemen. Laten we het niet hebben over de regels die voortkomen uit de zorgen over klimaat en milieuvervuiling, al valt daar het nodige over te zeggen. Het moet gaan over de anti-auto houding van sommige van deze partijen en hoe dat vorm krijgt.

In Leiden is er een progressief college van B&W, met GroenLinks als dominante partij, D66, PvdA en het sterk gereduceerde CDA als coalitiegenoten. Men heeft zich voorgenomen veel te bouwen in Leiden, vele duizenden woningen. Die ruimte voor veel nieuwe woningen is er niet, dus die moet gemaakt worden. Grasvelden worden geofferd, sportvelden benut, voormalig bedrijfsterrein gesaneerd en volgebouwd, er wordt op grote schaal steeds hoger gebouwd en parkeerruimte wordt opgeheven of niet meer gecreëerd.

Pas geleden liep de discussie hoog op in een commissie van de gemeenteraad. Partijen als de VVD of SP keerden zich tegen het plan om bij een nieuwbouwproject voor de bewoners van de sociale huurwoningen nul parkeermogelijkheden te maken. Om het project betaalbaar te maken waren ook woningen in de vrije sector toegestaan en daar konden wel 14 parkeerplaatsen voor komen. Door VVD en SP werd betoogd dat er in sociale huurwoningen ook mensen wonen die alleen naar hun werk kunnen als ze een auto hebben. Zelfs een voorstel om met een parkeernorm van één parkeerplaats per drie woningen te werken, werd door de zich progressief noemende partijen afgewezen.
De verbijstering sloeg bij me toe, al was het maar door de arrogante houding om dit standpunt te verdedigen. Zo’n arrogante houding, het is geen mooi gezicht.

----------

De plaat is van Henk Klaren.
© 2023 Arie de Jong meer Arie de Jong - meer "In de polder" -
Beschouwingen > In de polder
De arrogantie van de macht Arie de Jong
2104BS ArrogantieNog niet zo lang geleden waren christelijke politieke partijen een dominante factor in het bestuur van Rijk, provincies en gemeenten. Dat ging prima en er viel goed mee samen te werken bij veel onderwerpen. Zo lang het ging om sociaal beleid, een betaalbaar dak boven het hoofd en oog voor de positie van werknemers. Helaas bleken christendemocratische politici minder redelijk als het ging om levensvraagstukken. Ging het om euthanasie, abortus of het homohuwelijk, dan gingen ze voluit op de rem staan. In hun oneindige wijsheid meenden ze het volste recht te hebben andere mensen voor te schrijven hoe ze moesten leven. Daar hebben ze in de politiek nog steeds last van als je christelijke partijen nodig hebt om te kunnen besturen. Dan gaan ze graag weer op de rem staan, om de zondagsrust te behouden of wat betere regels voor euthanasie te blokkeren (en de ogen te sluiten voor de zelfdoding die niet altijd even plezierig het alternatief is).

Helaas blijkt een houding om andere mensen voor te schrijven hoe ze moeten leven een hardnekkige eigenschap te zijn die ook wordt beoefend door partijen die zich progressief of links noemen. Laten we het niet hebben over de regels die voortkomen uit de zorgen over klimaat en milieuvervuiling, al valt daar het nodige over te zeggen. Het moet gaan over de anti-auto houding van sommige van deze partijen en hoe dat vorm krijgt.

In Leiden is er een progressief college van B&W, met GroenLinks als dominante partij, D66, PvdA en het sterk gereduceerde CDA als coalitiegenoten. Men heeft zich voorgenomen veel te bouwen in Leiden, vele duizenden woningen. Die ruimte voor veel nieuwe woningen is er niet, dus die moet gemaakt worden. Grasvelden worden geofferd, sportvelden benut, voormalig bedrijfsterrein gesaneerd en volgebouwd, er wordt op grote schaal steeds hoger gebouwd en parkeerruimte wordt opgeheven of niet meer gecreëerd.

Pas geleden liep de discussie hoog op in een commissie van de gemeenteraad. Partijen als de VVD of SP keerden zich tegen het plan om bij een nieuwbouwproject voor de bewoners van de sociale huurwoningen nul parkeermogelijkheden te maken. Om het project betaalbaar te maken waren ook woningen in de vrije sector toegestaan en daar konden wel 14 parkeerplaatsen voor komen. Door VVD en SP werd betoogd dat er in sociale huurwoningen ook mensen wonen die alleen naar hun werk kunnen als ze een auto hebben. Zelfs een voorstel om met een parkeernorm van één parkeerplaats per drie woningen te werken, werd door de zich progressief noemende partijen afgewezen.
De verbijstering sloeg bij me toe, al was het maar door de arrogante houding om dit standpunt te verdedigen. Zo’n arrogante houding, het is geen mooi gezicht.

----------

De plaat is van Henk Klaren.
© 2023 Arie de Jong
powered by CJ2