archiefvorig nr.lopend nr.

Beschouwingen > In de polder delen printen terug
Westerterp Henk Klaren

2102BS WesterterpTjerk Westerterp is overleden. Hij was oud en ziek en had een welbesteed leven achter de rug. De pers besteedde daar terecht veel aandacht aan.  Ik heb niet alle bronnen nageplozen, maar ik miste één belangrijk besluit, dat hij nam. Ik was er bij toen dat gebeurde.
Dat zat zo. Er was een vergadering over de mogelijke aanleg van de Almerespoorlijn. Zo noemden we dat toen nog. Vonden de Lelystadters niet leuk, dus later werd dat de Flevospoorlijn. Minister Westerterp zat de vergadering voor en er waren mensen van de RIJP (de provincie Flevoland bestond nog niet), van Rijkswaterstaat, de Nederlandse Spoorwegen en wellicht ook de provincie Noord-Holland. Weet ik niet meer, maar zou wel logisch zijn geweest. Het Directoraat-Generaal van het Verkeer (DGV) was (nog) niet vertegenwoordigd. Dat was gek, want die club bestierde het betreffende beleidsterrein. De vergadering vond plaats in de vestiging van V&W aan de Plesmanweg, het oude KLM-gebouw. Daar werkte ik, bij het DGV. Het gebouw wordt nu verbouwd tot prestigieuze appartementen. Ikzelf was op dat moment in een andere vergadering en wel in het gebouw van Rijkswaterstaat aan de Koningskade. Die vergadering werd gestoord door een secretaresse, die zei dat ik me onmiddellijk moest melden bij de vergadering op de Plesmanweg, want daar was niemand om het verslag te maken. En dat moest ik doen. Dat was niet zo onlogisch, want ik was namens DGV nadrukkelijk betrokken bij de beleidsvoorbereiding. De slordige planning van de vergadering bevreemdt me nog steeds, maar alla.  Ik nam de fiets en toen ik de vergaderzaal binnenkwam (nou ja, de kamer van de minister) begon de vergadering.

Het was een opmerkelijk gestructureerde vergadering. Punt voor punt kregen alle betrokkenen het woord en als dat gedaan was vatte Westerterp alles samen en trok conclusies. Dat hoefde ik alleen maar op te schrijven. Per punt. En toen was het verslag klaar. De laatste conclusie van Westerterp was:  ‘Welnu, we gaan deze lijn dus aanleggen, misschien wel de laatste spoorlijn die we in dit land gaan bouwen’. Of dit de letterlijke tekst was? Ik weet het niet. De strekking is zeker correct. Ik kreeg de opdracht het besluit vast te leggen in een brief met begeleidende nota. Het zal wel een brief aan de Tweede Kamer zijn geweest. Weet ik niet zeker, maar lijkt me voor de hand te liggen.

Ik deed dat dus zonder dralen. Diezelfde dag gingen nota en brief de parafenronde in. Ja, ik was maar een gewone medewerker en dus moest een hele rits mensen dat goed vinden. Als ze dat vinden zetten ze een paraaf. Vandaar: ‘parafenronde’. Dus ‘in de lijn’ parafen van mijn afdelingshoofd, mijn directeur, mijn directeur-generaal en tenslotte de secretaris-generaal. En dan nog de parafen van betrokkenen, de zogeheten medeparafen: Rijkswaterstaat, de RIJP misschien. De medeparafen en de parafen in de lijn verzamelde ik allemaal dezelfde dag. Geen gering feit. Ik trots. Tot de Directeur-Generaal belde: ‘Meneer Klaren, dit besluit is niet genomen. Ik heb het nog gechecked bij de man van Rijkswaterstaat en die zegt dat het besluit niet genomen is. Verander de nota en de brief!’ Gebiedende wijs.

Ja, dat kon natuurlijk niet. Ik kende die jongen van de waterstaat goed. Goeie kerel. Kon ik mee opschieten. Dus ik belde hem. Hij bleek zich door die hoge pief van een DG zwaar onder druk gezet gevoeld. En toen was hij onder een soort derdegraadsverhoor bezweken. En hoewel ik van mezelf helemaal niet zo bén, ik kán het ook. Dus ik heb net zo lang op hem in gepraat tot hij m’n DG belde om mij – schoorvoetend vermoedelijk – gelijk te geven. Nota en brief zijn uitgegaan en spoorlijn is aangelegd. Ach, dat zou toch wel gebeurd zijn… Het was niet mijn favoriete DG. Korte later ging hij dood. Dat hoefde nou ook weer niet.
Maar ik vertel nog vaak aan mensen, dat Westerterp de beste vergadervoorzitter was, die ik ooit heb meegemaakt.

---------

Westerterp is hier verbeeld door Alex Verduijn den Boer.
© 2023 Henk Klaren meer Henk Klaren - meer "In de polder" -
Beschouwingen > In de polder
Westerterp Henk Klaren
2102BS WesterterpTjerk Westerterp is overleden. Hij was oud en ziek en had een welbesteed leven achter de rug. De pers besteedde daar terecht veel aandacht aan.  Ik heb niet alle bronnen nageplozen, maar ik miste één belangrijk besluit, dat hij nam. Ik was er bij toen dat gebeurde.
Dat zat zo. Er was een vergadering over de mogelijke aanleg van de Almerespoorlijn. Zo noemden we dat toen nog. Vonden de Lelystadters niet leuk, dus later werd dat de Flevospoorlijn. Minister Westerterp zat de vergadering voor en er waren mensen van de RIJP (de provincie Flevoland bestond nog niet), van Rijkswaterstaat, de Nederlandse Spoorwegen en wellicht ook de provincie Noord-Holland. Weet ik niet meer, maar zou wel logisch zijn geweest. Het Directoraat-Generaal van het Verkeer (DGV) was (nog) niet vertegenwoordigd. Dat was gek, want die club bestierde het betreffende beleidsterrein. De vergadering vond plaats in de vestiging van V&W aan de Plesmanweg, het oude KLM-gebouw. Daar werkte ik, bij het DGV. Het gebouw wordt nu verbouwd tot prestigieuze appartementen. Ikzelf was op dat moment in een andere vergadering en wel in het gebouw van Rijkswaterstaat aan de Koningskade. Die vergadering werd gestoord door een secretaresse, die zei dat ik me onmiddellijk moest melden bij de vergadering op de Plesmanweg, want daar was niemand om het verslag te maken. En dat moest ik doen. Dat was niet zo onlogisch, want ik was namens DGV nadrukkelijk betrokken bij de beleidsvoorbereiding. De slordige planning van de vergadering bevreemdt me nog steeds, maar alla.  Ik nam de fiets en toen ik de vergaderzaal binnenkwam (nou ja, de kamer van de minister) begon de vergadering.

Het was een opmerkelijk gestructureerde vergadering. Punt voor punt kregen alle betrokkenen het woord en als dat gedaan was vatte Westerterp alles samen en trok conclusies. Dat hoefde ik alleen maar op te schrijven. Per punt. En toen was het verslag klaar. De laatste conclusie van Westerterp was:  ‘Welnu, we gaan deze lijn dus aanleggen, misschien wel de laatste spoorlijn die we in dit land gaan bouwen’. Of dit de letterlijke tekst was? Ik weet het niet. De strekking is zeker correct. Ik kreeg de opdracht het besluit vast te leggen in een brief met begeleidende nota. Het zal wel een brief aan de Tweede Kamer zijn geweest. Weet ik niet zeker, maar lijkt me voor de hand te liggen.

Ik deed dat dus zonder dralen. Diezelfde dag gingen nota en brief de parafenronde in. Ja, ik was maar een gewone medewerker en dus moest een hele rits mensen dat goed vinden. Als ze dat vinden zetten ze een paraaf. Vandaar: ‘parafenronde’. Dus ‘in de lijn’ parafen van mijn afdelingshoofd, mijn directeur, mijn directeur-generaal en tenslotte de secretaris-generaal. En dan nog de parafen van betrokkenen, de zogeheten medeparafen: Rijkswaterstaat, de RIJP misschien. De medeparafen en de parafen in de lijn verzamelde ik allemaal dezelfde dag. Geen gering feit. Ik trots. Tot de Directeur-Generaal belde: ‘Meneer Klaren, dit besluit is niet genomen. Ik heb het nog gechecked bij de man van Rijkswaterstaat en die zegt dat het besluit niet genomen is. Verander de nota en de brief!’ Gebiedende wijs.

Ja, dat kon natuurlijk niet. Ik kende die jongen van de waterstaat goed. Goeie kerel. Kon ik mee opschieten. Dus ik belde hem. Hij bleek zich door die hoge pief van een DG zwaar onder druk gezet gevoeld. En toen was hij onder een soort derdegraadsverhoor bezweken. En hoewel ik van mezelf helemaal niet zo bén, ik kán het ook. Dus ik heb net zo lang op hem in gepraat tot hij m’n DG belde om mij – schoorvoetend vermoedelijk – gelijk te geven. Nota en brief zijn uitgegaan en spoorlijn is aangelegd. Ach, dat zou toch wel gebeurd zijn… Het was niet mijn favoriete DG. Korte later ging hij dood. Dat hoefde nou ook weer niet.
Maar ik vertel nog vaak aan mensen, dat Westerterp de beste vergadervoorzitter was, die ik ooit heb meegemaakt.

---------

Westerterp is hier verbeeld door Alex Verduijn den Boer.
© 2023 Henk Klaren
powered by CJ2