archiefvorig nr.lopend nr.

Beschouwingen > In de polder delen printen terug
Juristerij en natuur en mileu* Arie de Jong

2101BS WetWeinig zaken acht ik zo absurd als de manier waarop juristen omgaan met de bescherming van natuur en milieu. Vermoedelijk is er wel logica in te ontdekken, vanuit het oogpunt van een jurist, maar met gezond verstand kom je vaak terecht in het aanschouwen van absurdisme.

Vleermuizen

Recent was er een uitspraak van de Raad van State over de eisen die je moet stellen aan een verbouwing vanuit een oogpunt van de bescherming van vleermuizen. Die beestjes zijn beschermd, daar zijn nette regels voor. Nu hebben ze een voorkeur voor plaatsen waar ze overdag in duisternis kunnen rusten (ik schreef haast ‘overnachten’, maar dat is het hem juist, ze zijn blind en gaan er op uit als andere dieren die wel kunnen zien liever de ogen sluiten; zo werkt de natuur). Zo verblijven ze soms in de spouw van een dubbele muur van een woonhuis of een gebouw. Uit een oogpunt van energiebesparing zijn er eigenaren die de spouw willen vullen, dat isoleert beter. Maar dat kan niet zo maar! Na de uitspraak van de Raad van State moet je eerst een kostbaar onderzoek doen om uit te sluiten dat je de habitat van in de spouw verblijvende vleermuizen aantast. Een simpel onderzoek volstaat niet, dat moet grondig gebeuren (‘kassa’ riepen de gespecialiseerde bedrijfjes). Met gezond verstand zeg je: disproportioneel. Maar dan reken je buiten de juristen, want die nemen elke regel bloedserieus en hebben geen boodschap aan een maatschappelijke afweging.

Stikstof

Bij het terugdringen van de stikstofoverlast zie je vergelijkbare taferelen. Allerlei bouwplannen kunnen geen doorgang vinden, terwijl de uitkomst van de uitvoering van die plannen (mede) het verminderen van de stikstofuitstoot is. Juristen steken er een stokje voor, want bij de bouw is er onvermijdelijk, hoe gering ook, een beetje stikstofoverlast. De juristen kunnen tevreden worden gesteld, als de ontwikkelaar eerst wat stikstofruimte (die meestal niet eens gebruikt wordt, maar op papier klopt het dan allemaal) opkoopt bij iemand met een vergunning. Absurd.

Wolf

Zo worstelt men ook al een poosje met de komst van de wolven in ons land. Het zijn er weliswaar niet zo veel, maar in oostelijke provincies kunnen ze voor behoorlijke overlast zorgen. De wolf is echter een beschermde diersoort, dit in tegenstelling tot de schapen die ze dood bijten. Met gezond verstand zeg je: we leven niet meer in de prehistorie, Nederland is een dichtbevolkt land met schaapskudden en wat dies meer zij. Knal die wolven af, want ze horen hier niet. Mag niet, wie het doet wordt zwaar gestraft.

Herten

Uiteraard baseren de juristen zich op wetten. Vooral wetten die op initiatief van de Tweede Kamer tot stand komen, en dus te vaak een populistisch karakter hebben, en dat levert regels op die niet helemaal begrijpelijk zijn (zeg maar: absurd). Als gevolg daarvan moeten de hertenkampen verdwijnen (er schijnen er ongeveer 250 te zijn in Nederland). Hoewel goed zichtbaar de herten in dergelijke hertenkampen zich prima vermaken en niet klagen over de ruimte en de aandacht die ze krijgen (en ze worden ook al niet afgeschoten) kan dat toch geen doorgang meer vinden, want de herten bevinden zich niet in hun natuurlijke habitat. Hou toch op, wie bedenkt zoiets. Opeengeklemde kippen in een grote kippenschuur, varkens zonder ruimte om zich heen in de varkenshouderij, dat is blijkbaar allemaal OK, maar herten die zich prima vermaken in een hertenkamp, dat kan niet. Dit absurde gedoe ligt niet simpelweg aan de juristen, de boter op het hoofd van politici is ook niet gering.

Hoewel ik principieel afkeer heb van de inschakeling van lekenjury’s bij de rechtspraak (die zijn er overigens alleen in het strafrecht in het buitenland, maar dat terzijde), verlang ik bij dit soort kwesties, dat een oordeel over zulke onzin kan worden gegeven door een aantal leken (noem het een burgerforum) die, nadat men zich in de materie heeft verdiept, met gezond verstand een uitweg bieden.

----------

De illustratie is van Katharina Kouwenhoven.
© 2023 Arie de Jong meer Arie de Jong - meer "In de polder" -
Beschouwingen > In de polder
Juristerij en natuur en mileu* Arie de Jong
2101BS WetWeinig zaken acht ik zo absurd als de manier waarop juristen omgaan met de bescherming van natuur en milieu. Vermoedelijk is er wel logica in te ontdekken, vanuit het oogpunt van een jurist, maar met gezond verstand kom je vaak terecht in het aanschouwen van absurdisme.

Vleermuizen

Recent was er een uitspraak van de Raad van State over de eisen die je moet stellen aan een verbouwing vanuit een oogpunt van de bescherming van vleermuizen. Die beestjes zijn beschermd, daar zijn nette regels voor. Nu hebben ze een voorkeur voor plaatsen waar ze overdag in duisternis kunnen rusten (ik schreef haast ‘overnachten’, maar dat is het hem juist, ze zijn blind en gaan er op uit als andere dieren die wel kunnen zien liever de ogen sluiten; zo werkt de natuur). Zo verblijven ze soms in de spouw van een dubbele muur van een woonhuis of een gebouw. Uit een oogpunt van energiebesparing zijn er eigenaren die de spouw willen vullen, dat isoleert beter. Maar dat kan niet zo maar! Na de uitspraak van de Raad van State moet je eerst een kostbaar onderzoek doen om uit te sluiten dat je de habitat van in de spouw verblijvende vleermuizen aantast. Een simpel onderzoek volstaat niet, dat moet grondig gebeuren (‘kassa’ riepen de gespecialiseerde bedrijfjes). Met gezond verstand zeg je: disproportioneel. Maar dan reken je buiten de juristen, want die nemen elke regel bloedserieus en hebben geen boodschap aan een maatschappelijke afweging.

Stikstof

Bij het terugdringen van de stikstofoverlast zie je vergelijkbare taferelen. Allerlei bouwplannen kunnen geen doorgang vinden, terwijl de uitkomst van de uitvoering van die plannen (mede) het verminderen van de stikstofuitstoot is. Juristen steken er een stokje voor, want bij de bouw is er onvermijdelijk, hoe gering ook, een beetje stikstofoverlast. De juristen kunnen tevreden worden gesteld, als de ontwikkelaar eerst wat stikstofruimte (die meestal niet eens gebruikt wordt, maar op papier klopt het dan allemaal) opkoopt bij iemand met een vergunning. Absurd.

Wolf

Zo worstelt men ook al een poosje met de komst van de wolven in ons land. Het zijn er weliswaar niet zo veel, maar in oostelijke provincies kunnen ze voor behoorlijke overlast zorgen. De wolf is echter een beschermde diersoort, dit in tegenstelling tot de schapen die ze dood bijten. Met gezond verstand zeg je: we leven niet meer in de prehistorie, Nederland is een dichtbevolkt land met schaapskudden en wat dies meer zij. Knal die wolven af, want ze horen hier niet. Mag niet, wie het doet wordt zwaar gestraft.

Herten

Uiteraard baseren de juristen zich op wetten. Vooral wetten die op initiatief van de Tweede Kamer tot stand komen, en dus te vaak een populistisch karakter hebben, en dat levert regels op die niet helemaal begrijpelijk zijn (zeg maar: absurd). Als gevolg daarvan moeten de hertenkampen verdwijnen (er schijnen er ongeveer 250 te zijn in Nederland). Hoewel goed zichtbaar de herten in dergelijke hertenkampen zich prima vermaken en niet klagen over de ruimte en de aandacht die ze krijgen (en ze worden ook al niet afgeschoten) kan dat toch geen doorgang meer vinden, want de herten bevinden zich niet in hun natuurlijke habitat. Hou toch op, wie bedenkt zoiets. Opeengeklemde kippen in een grote kippenschuur, varkens zonder ruimte om zich heen in de varkenshouderij, dat is blijkbaar allemaal OK, maar herten die zich prima vermaken in een hertenkamp, dat kan niet. Dit absurde gedoe ligt niet simpelweg aan de juristen, de boter op het hoofd van politici is ook niet gering.

Hoewel ik principieel afkeer heb van de inschakeling van lekenjury’s bij de rechtspraak (die zijn er overigens alleen in het strafrecht in het buitenland, maar dat terzijde), verlang ik bij dit soort kwesties, dat een oordeel over zulke onzin kan worden gegeven door een aantal leken (noem het een burgerforum) die, nadat men zich in de materie heeft verdiept, met gezond verstand een uitweg bieden.

----------

De illustratie is van Katharina Kouwenhoven.
© 2023 Arie de Jong
powered by CJ2