archiefvorig nr.lopend nr.

Beschouwingen > In de polder delen printen terug
Debora Fernald Arie de Jong

2018BS DeboraElke keer is er wat bij de verkiezing van de leden van de Eerste Kamer door de leden van Provinciale Staten. Er is sprake van ongeveer 750 kiezers, die zelf gekozen zijn tot lid van Provinciale Staten. Alle Statenleden zijn lid van een partij, ze zijn normaal gesproken op de kandidatenlijst van hun partij gekomen in een selectieproces dat moet maken dat deze mensen een minimale geschiktheid hebben om die rol uit te oefenen. Verder moeten ze minstens 18 jaar oud zijn en inwoner van de betreffende provincie. Je zou verwachten, met alle begeleiding die er door de eigen partij wordt gegeven, dat het al die mensen lukt om de juiste stem uit te brengen bij de verkiezing van de Eerste Kamer. Helaas is er elke keer een incident (en wie zoals ik houdt van onzinnige dingen is er elke keer een amusante ontsporing).

Stemmen voor de Eerste Kamer

Afgelopen keer, bij de verkiezingen op dinsdag 30 mei, vanaf 15.00 uur, in alle vergaderzalen van twaalf provincies, waarbij telkens de naam van een afgevaardigde wordt geroepen, deze naar voren komt om in het zicht van de leden het stembiljet in ontvangst te nemen, de gelegenheid krijgt een hokje rood te maken en dan het opgevouwen stembiljet door een gleuf van de stembus schuift (waarbij nadat alle stemmen in de vergadering zijn uitgebracht de griffier met luide stem voorleest wat hij voor ingevulde hokjes aantreft op de ingediende stembiljetten, waarna de voorzitter de uitslag vaststelt).

Het ging mis

Deze keer ging het mis met Debora Fernald, afkomstig uit Rotterdam en met voorkeurstemmen gekozen op de lijst van GroenLinks in Zuid-Holland. Zij stemde niet, zoals afgesproken en logisch, op een kandidaat voor de Eerste Kamer van GroenLinks, maar gaf haar stem aan een kandidaat van Volt. Het gevolg was dat GroenLinks in de Eerste Kamer niet, zoals vooraf berekend, acht zetels kan bezetten, maar zeven, met als bijkomstigheid dat Volt twee zetels mag innemen in plaats van slechts één. Nadien verklaarde Debora naar de pers dat zij meende dat haar stem op Volt niets zou uitmaken in de uitslag, dat ze meende dat het niet zou opvallen omdat de stemming geheim is, dat ze eerder een klacht had ingediend bij GroenLinks omdat ze zich door uitlatingen van een Rotterdamse afdelingsbestuurder gediscrimineerd voelde, dat ze er enorm spijt van had, dat ze nog nadien had gevraagd of ze haar stem kon veranderen in een stem op GroenLinks (en dat bleek niet te kunnen), kortom, het was weer genieten welke kletskoek iemand kan uiten na zo’n blunder. Bij GroenLinks waren ze zo boos, dat ze Debora uit de fractie hebben gezet en dat betekent dat GroenLinks in Zuid-Holland met vijf leden verder gaat, in plaats van zes. Debora liet daarop weten dat ze zou blijven deel uitmaken van Provinciale Staten (fijn, nog een fractie erbij: ze heeft die de opmerkelijke naam ‘Doe stoer’ gegeven), dus weer zo iemand die niet door heeft dat ontslag nemen na zo’n daad de enig juiste conclusie kon zijn.

Vorige blunders

Uiteraard gingen mijn gedachten naar alle blunders die eerder zijn gemaakt bij het verkiezen van de Eerste Kamer. Zo was er een keer een lid van de fractie van GroenLinks in Noord-Holland dat zo enthousiast was over de eigen partij dat zij alle kandidaten van GroenLinks aankruiste. Ongeldig. Of iemand uit D66 vond het een keer nodig met de eigen balpen het hokje blauw te maken in plaats van met het rode potlood: ongeldig. Ook moet ik terugdenken aan Kees van der Zalm, mijn fractiegenoot in de jaren tachtig. Bij de verkiezingen voor de Eerste Kamer was toen de regel in de PvdA dat de Statenleden moesten kiezen voor de kandidaat uit de kieskring waarop ze zelf gekozen waren (en dat werd gemakkelijk gemaakt, want er was voor elke kieskring een aparte lijst met als lijsttrekker een kandidaat uit die kieskring). Beetje ingewikkeld? Ik leg het uit.

Kieskringen

Nederland is verdeeld in kieskringen (toen waren het er achttien) en voor elke kieskring kan een partij een lijst indienen. De PvdA deed dat ook. Dus in Zuid-Holland waren er aparte lijsten voor de kieskringen Den Haag, Rotterdam, Leiden en Dordrecht. Ook de leden van onze fractie waren op die manier gekozen bij de Statenverkiezingen. Van onze fractie waren drie leden gekozen vanuit de kieskring Den Haag en je had vier stemmen nodig voor een zetel. Op die manier kon de Haagse kandidaat, Herman Tjeenk Willink, niet gekozen worden. Met instemming van het partijbestuur werd besloten dat Hans van der Vlist, onze fractievoorzitter en verkozen in de kieskring Dordrecht, zou stemmen op Herman. Helaas vond Kees van der Zalm, zo bleek later, verkozen in de kieskring Leiden, het nodig datzelfde te doen, stemmen op Herman Tjeenk Willink, zodat de uitslag anders uitpakte en een Zuid-Hollandse kandidaat naar ik meen werd ingeruild voor iemand uit Gelderland. Dat bleef weliswaar in de partij, maar toch. We hebben Kees niet uit de fractie gegooid, maar ongetwijfeld er op gewezen dat hij een domme idioot bleek te zijn.

Afwijking van de regels

Het je niet houden aan de door de partij vastgestelde kandidatenlijst of de door de partij vastgestelde volgorde is overigens schering en inslag geworden. Ik zal niet vertellen over de strapatsen van Statenleden in de PvdA in de afgelopen dertig jaar, want dat vult een lang artikel. Ik attendeer nog slechts op de schermutselingen bij GroenLinks, bij dezelfde Eerste Kamerverkiezingen waarbij Debora Fernald zo opzichtig in de fout ging. De Statenleden van GroenLinks in Noord-Brabant waren ontevreden over de plaatsing van een kandidaat uit Noord-Brabant op een onverkiesbare plaats. Ze stemden allen op deze kandidaat, zodat die in de Eerste Kamer kwam in plaats van de anders verkozen nummer 7 op de lijst. Ook de Statenleden in Gelderland stemden allen op een onverkiesbare Gelderse kandidaat, maar de optelsom van deze dwarse stemmen was niet genoeg om de kandidaat met voorkeurstemmen verkozen te krijgen. Het partijbestuur van GroenLinks heeft zich neergelegd bij deze ongehoorzame uitingen.

----------

De illustratie is van Coc van Duijn.
Meer informatie: http://cocvanduijn.nl/



© 2023 Arie de Jong meer Arie de Jong - meer "In de polder" -
Beschouwingen > In de polder
Debora Fernald Arie de Jong
2018BS DeboraElke keer is er wat bij de verkiezing van de leden van de Eerste Kamer door de leden van Provinciale Staten. Er is sprake van ongeveer 750 kiezers, die zelf gekozen zijn tot lid van Provinciale Staten. Alle Statenleden zijn lid van een partij, ze zijn normaal gesproken op de kandidatenlijst van hun partij gekomen in een selectieproces dat moet maken dat deze mensen een minimale geschiktheid hebben om die rol uit te oefenen. Verder moeten ze minstens 18 jaar oud zijn en inwoner van de betreffende provincie. Je zou verwachten, met alle begeleiding die er door de eigen partij wordt gegeven, dat het al die mensen lukt om de juiste stem uit te brengen bij de verkiezing van de Eerste Kamer. Helaas is er elke keer een incident (en wie zoals ik houdt van onzinnige dingen is er elke keer een amusante ontsporing).

Stemmen voor de Eerste Kamer

Afgelopen keer, bij de verkiezingen op dinsdag 30 mei, vanaf 15.00 uur, in alle vergaderzalen van twaalf provincies, waarbij telkens de naam van een afgevaardigde wordt geroepen, deze naar voren komt om in het zicht van de leden het stembiljet in ontvangst te nemen, de gelegenheid krijgt een hokje rood te maken en dan het opgevouwen stembiljet door een gleuf van de stembus schuift (waarbij nadat alle stemmen in de vergadering zijn uitgebracht de griffier met luide stem voorleest wat hij voor ingevulde hokjes aantreft op de ingediende stembiljetten, waarna de voorzitter de uitslag vaststelt).

Het ging mis

Deze keer ging het mis met Debora Fernald, afkomstig uit Rotterdam en met voorkeurstemmen gekozen op de lijst van GroenLinks in Zuid-Holland. Zij stemde niet, zoals afgesproken en logisch, op een kandidaat voor de Eerste Kamer van GroenLinks, maar gaf haar stem aan een kandidaat van Volt. Het gevolg was dat GroenLinks in de Eerste Kamer niet, zoals vooraf berekend, acht zetels kan bezetten, maar zeven, met als bijkomstigheid dat Volt twee zetels mag innemen in plaats van slechts één. Nadien verklaarde Debora naar de pers dat zij meende dat haar stem op Volt niets zou uitmaken in de uitslag, dat ze meende dat het niet zou opvallen omdat de stemming geheim is, dat ze eerder een klacht had ingediend bij GroenLinks omdat ze zich door uitlatingen van een Rotterdamse afdelingsbestuurder gediscrimineerd voelde, dat ze er enorm spijt van had, dat ze nog nadien had gevraagd of ze haar stem kon veranderen in een stem op GroenLinks (en dat bleek niet te kunnen), kortom, het was weer genieten welke kletskoek iemand kan uiten na zo’n blunder. Bij GroenLinks waren ze zo boos, dat ze Debora uit de fractie hebben gezet en dat betekent dat GroenLinks in Zuid-Holland met vijf leden verder gaat, in plaats van zes. Debora liet daarop weten dat ze zou blijven deel uitmaken van Provinciale Staten (fijn, nog een fractie erbij: ze heeft die de opmerkelijke naam ‘Doe stoer’ gegeven), dus weer zo iemand die niet door heeft dat ontslag nemen na zo’n daad de enig juiste conclusie kon zijn.

Vorige blunders

Uiteraard gingen mijn gedachten naar alle blunders die eerder zijn gemaakt bij het verkiezen van de Eerste Kamer. Zo was er een keer een lid van de fractie van GroenLinks in Noord-Holland dat zo enthousiast was over de eigen partij dat zij alle kandidaten van GroenLinks aankruiste. Ongeldig. Of iemand uit D66 vond het een keer nodig met de eigen balpen het hokje blauw te maken in plaats van met het rode potlood: ongeldig. Ook moet ik terugdenken aan Kees van der Zalm, mijn fractiegenoot in de jaren tachtig. Bij de verkiezingen voor de Eerste Kamer was toen de regel in de PvdA dat de Statenleden moesten kiezen voor de kandidaat uit de kieskring waarop ze zelf gekozen waren (en dat werd gemakkelijk gemaakt, want er was voor elke kieskring een aparte lijst met als lijsttrekker een kandidaat uit die kieskring). Beetje ingewikkeld? Ik leg het uit.

Kieskringen

Nederland is verdeeld in kieskringen (toen waren het er achttien) en voor elke kieskring kan een partij een lijst indienen. De PvdA deed dat ook. Dus in Zuid-Holland waren er aparte lijsten voor de kieskringen Den Haag, Rotterdam, Leiden en Dordrecht. Ook de leden van onze fractie waren op die manier gekozen bij de Statenverkiezingen. Van onze fractie waren drie leden gekozen vanuit de kieskring Den Haag en je had vier stemmen nodig voor een zetel. Op die manier kon de Haagse kandidaat, Herman Tjeenk Willink, niet gekozen worden. Met instemming van het partijbestuur werd besloten dat Hans van der Vlist, onze fractievoorzitter en verkozen in de kieskring Dordrecht, zou stemmen op Herman. Helaas vond Kees van der Zalm, zo bleek later, verkozen in de kieskring Leiden, het nodig datzelfde te doen, stemmen op Herman Tjeenk Willink, zodat de uitslag anders uitpakte en een Zuid-Hollandse kandidaat naar ik meen werd ingeruild voor iemand uit Gelderland. Dat bleef weliswaar in de partij, maar toch. We hebben Kees niet uit de fractie gegooid, maar ongetwijfeld er op gewezen dat hij een domme idioot bleek te zijn.

Afwijking van de regels

Het je niet houden aan de door de partij vastgestelde kandidatenlijst of de door de partij vastgestelde volgorde is overigens schering en inslag geworden. Ik zal niet vertellen over de strapatsen van Statenleden in de PvdA in de afgelopen dertig jaar, want dat vult een lang artikel. Ik attendeer nog slechts op de schermutselingen bij GroenLinks, bij dezelfde Eerste Kamerverkiezingen waarbij Debora Fernald zo opzichtig in de fout ging. De Statenleden van GroenLinks in Noord-Brabant waren ontevreden over de plaatsing van een kandidaat uit Noord-Brabant op een onverkiesbare plaats. Ze stemden allen op deze kandidaat, zodat die in de Eerste Kamer kwam in plaats van de anders verkozen nummer 7 op de lijst. Ook de Statenleden in Gelderland stemden allen op een onverkiesbare Gelderse kandidaat, maar de optelsom van deze dwarse stemmen was niet genoeg om de kandidaat met voorkeurstemmen verkozen te krijgen. Het partijbestuur van GroenLinks heeft zich neergelegd bij deze ongehoorzame uitingen.

----------

De illustratie is van Coc van Duijn.
Meer informatie: http://cocvanduijn.nl/

© 2023 Arie de Jong
powered by CJ2