archiefvorig nr.lopend nr.

Beschouwingen > In de polder delen printen terug
Politieke vrijheid wordt bedreigd Paul Bordewijk

1910BS Censuur
Op het moment dat ik dit schrijf wacht de wereld in spanning af hoe de inval van Rusland in Oekraïne zal aflopen. De verwachtingen lopen uiteen tussen volledige capitulatie door Oekraïne, afzien van verder geweld door Rusland, en een atoomoorlog. In het laatste geval heeft dit stukje geen zin meer, maar ik waag het er maar op.

Het is duidelijk dat de oorlog gigantische en niet te rechtvaardigen schade aan mensen en gebouwen oplevert in Oekraïne, maar we zien ook enige nevenschade in ons eigen land. Die heeft betrekking op de politieke vrijheid. Dat blijkt vooral uit de manier waarop wordt omgegaan met Baudet. Die slaat allerlei onzin uit, maar in de Grondwet wordt nergens gesteld dat wie onzin verkoopt geen beroep kan doen op onze grondrechten. En dat is maar goed ook, want anders kan elke ongewenste mening strafrechtelijk bestreden worden. Russische toestanden!

Je ziet al tijden dat overheidsfunctionarissen, vooral van D66, voor zichzelf een taak weggelegd zien bij het bestrijden van ‘nepnieuws’. En wanneer de overheid dat zelf niet doet, dan moeten de ongekozen koningen van het internet dat doen. Nepnieuws bestrijd je in hun ogen niet door zelf betrouwbaar te zijn, maar door censuur. Die censuur is overigens niet onpartijdig: milieuorganisaties die nepnieuws verspreiden over de uitstoot van CO­2 door kerncentrales worden ongemoeid gelaten en zelfs ruimhartig gesubsidieerd.

De standpunten van Baudet in deze crisis leiden tot nog meer opwinding. Klaver vindt dat de financiële banden van Forum voor Democratie met Rusland moeten worden onderzocht. Zou hij zich realiseren dat hij lid is van een partij die mede is opgericht door de CPN, die zelf dergelijke banden met de Sovjet-Unie had? In 1975 zamelde de PvdA geld in ten behoeve van de zusterpartij in Portugal, onder de leuze ‘Houd Portugal vrij’, dat wilde zeggen vrij van de communisten. Ik heb die affiche nog. Moet ik mij daar nu schuldig over voelen omdat ik meewerkte aan beïnvloeding van de politiek in een ander land?

Geheel over de top was het optreden bij Op1 van Peter Cobelens, ooit directeur van de Militaire Inlichtingen en Veiligheidsdienst (MIVD), die Forum voor Democratie beschuldigde van landverraad, met de toevoeging dat dergelijke mensen vroeger in oorlogstijd werden opgehangen. Nu is deze Cobelens kennelijk niet helemaal fris meer, en mogen we blij zijn dat de MIVD tegenwoordig in andere handen is, maar uit het geheel blijkt dat er tegen de dissidente opinie van FvD anders wordt aangekeken dan in eerdere gevallen waarin partijen of groeperingen zich tegen aspecten van het buitenlands beleid keerden.

Tegenstanders van onze koloniale oorlogen in Indonesië werd dat niet in dank afgenomen, maar werden niet met ophanging bedreigd. In 1962 organiseerde de PvdA een petitionnement tegen de heerschappij van Nederland over Nieuw Guinea. Mijn handtekening was de eerste politieke daad in mijn leven, maar niemand heeft dat landverraad genoemd.

Er werd natuurlijk wel vijandig tegen de CPN aangekeken, maar dat was omdat de CPN als een gevaar voor de democratie werd beschouwd. De partij distantieerde zich niet van de communistische staatsgreep in Praag in 1948, en daarom werden de communistische wethouders toen ontslagen, nadat daartoe eerst de gemeentewet was gewijzigd. Na de Russische inval in Boedapest in 1956 werden de communisten ook een tijdlang uit gemeenteraadscommissies geweerd. Bij de uitspraken van leden van de FvD over tribunalen is ook de vraag gerechtvaardigd of FvD wel een democratische partij is, maar dat is wat anders dan een dissident standpunt over een oorlog.

Zulke dissidente standpunten hebben zich voorgedaan over de Vietnamoorlog, waarin onze regering lang de Amerikanen steunde, en de kruisraketten, waar grote massa’s tegen demonstreerden. Lubbers was bereid ze toe te spreken, maar daarop draaiden de demonstranten hem massaal de rug toe. Komieken zongen dat ze bang waren voor generaals in vredestijd. Allemaal niet opgehangen.

De Europese Unie heeft nu bepaald dat mensen in Europa niet naar programma’s uit Rusland mogen kijken, met welk recht is onduidelijk. Dat doet denken aan vijftig jaar geleden, toen de omroepsatellieten werden gelanceerd, en de Sovjet-Unie bepleitte dat landen ongewenste programma’s die in hun land konden worden gezien konden verbieden. Dat werd natuurlijk honend afgewezen door het westen, als een symptoom dat Rusland de confrontatie met ideeën uit het westen niet aankon. Maar als we Ursula von der Leyen mogen geloven, heeft nu het westen reden bezorgd te zijn voor ideeën uit het oosten.

Inmiddels is er ook veel kritiek op de nieuwe omroep Ongehoord Nederland, die dezelfde standpunten schijnt te hebben als Baudet – ik heb er nog nooit naar gekeken. Dat van onze belastingcenten! Dat is in ieder geval geen goed argument, want ons omroepstelsel is erop gebaseerd dat het voor uitzendingen beschikbare belastinggeld wordt verdeeld over de aanhangers van verschillende omroepen, zodat hun favoriete programma’s van hun eigen belastinggeld worden uitgezonden. Die omroeporganisaties zijn daarna volgens art. 7 lid 2 van de Grondwet vrij in wat zij uitzenden.

Aan Voltaire wordt de beroemde uitspraak toegeschreven: ‘Ik ben het volledig met u oneens, maar ik zal mij doodvechten voor uw recht op het te zeggen’. Die mentaliteit zien we veel te weinig, veel politici vinden dat er alleen nog maar uitspraken mogen worden gedaan waar zij het mee eens zijn. Daarmee vertonen zij een semitotalitaire mentaliteit. Dat is levensgevaarlijk. Voor je het weet ben jij degene die dissidente gedachten heeft die je van de meerderheid niet mag uiten. Ik vrees dat de Oekraïne oorlog ons weer een stapje verder op dat pad heeft gebracht.

----------

Henk Klaren verbeeldde censuur-met-rode-oren.




© 2022 Paul Bordewijk meer Paul Bordewijk - meer "In de polder" -
Beschouwingen > In de polder
Politieke vrijheid wordt bedreigd Paul Bordewijk
1910BS Censuur
Op het moment dat ik dit schrijf wacht de wereld in spanning af hoe de inval van Rusland in Oekraïne zal aflopen. De verwachtingen lopen uiteen tussen volledige capitulatie door Oekraïne, afzien van verder geweld door Rusland, en een atoomoorlog. In het laatste geval heeft dit stukje geen zin meer, maar ik waag het er maar op.

Het is duidelijk dat de oorlog gigantische en niet te rechtvaardigen schade aan mensen en gebouwen oplevert in Oekraïne, maar we zien ook enige nevenschade in ons eigen land. Die heeft betrekking op de politieke vrijheid. Dat blijkt vooral uit de manier waarop wordt omgegaan met Baudet. Die slaat allerlei onzin uit, maar in de Grondwet wordt nergens gesteld dat wie onzin verkoopt geen beroep kan doen op onze grondrechten. En dat is maar goed ook, want anders kan elke ongewenste mening strafrechtelijk bestreden worden. Russische toestanden!

Je ziet al tijden dat overheidsfunctionarissen, vooral van D66, voor zichzelf een taak weggelegd zien bij het bestrijden van ‘nepnieuws’. En wanneer de overheid dat zelf niet doet, dan moeten de ongekozen koningen van het internet dat doen. Nepnieuws bestrijd je in hun ogen niet door zelf betrouwbaar te zijn, maar door censuur. Die censuur is overigens niet onpartijdig: milieuorganisaties die nepnieuws verspreiden over de uitstoot van CO­2 door kerncentrales worden ongemoeid gelaten en zelfs ruimhartig gesubsidieerd.

De standpunten van Baudet in deze crisis leiden tot nog meer opwinding. Klaver vindt dat de financiële banden van Forum voor Democratie met Rusland moeten worden onderzocht. Zou hij zich realiseren dat hij lid is van een partij die mede is opgericht door de CPN, die zelf dergelijke banden met de Sovjet-Unie had? In 1975 zamelde de PvdA geld in ten behoeve van de zusterpartij in Portugal, onder de leuze ‘Houd Portugal vrij’, dat wilde zeggen vrij van de communisten. Ik heb die affiche nog. Moet ik mij daar nu schuldig over voelen omdat ik meewerkte aan beïnvloeding van de politiek in een ander land?

Geheel over de top was het optreden bij Op1 van Peter Cobelens, ooit directeur van de Militaire Inlichtingen en Veiligheidsdienst (MIVD), die Forum voor Democratie beschuldigde van landverraad, met de toevoeging dat dergelijke mensen vroeger in oorlogstijd werden opgehangen. Nu is deze Cobelens kennelijk niet helemaal fris meer, en mogen we blij zijn dat de MIVD tegenwoordig in andere handen is, maar uit het geheel blijkt dat er tegen de dissidente opinie van FvD anders wordt aangekeken dan in eerdere gevallen waarin partijen of groeperingen zich tegen aspecten van het buitenlands beleid keerden.

Tegenstanders van onze koloniale oorlogen in Indonesië werd dat niet in dank afgenomen, maar werden niet met ophanging bedreigd. In 1962 organiseerde de PvdA een petitionnement tegen de heerschappij van Nederland over Nieuw Guinea. Mijn handtekening was de eerste politieke daad in mijn leven, maar niemand heeft dat landverraad genoemd.

Er werd natuurlijk wel vijandig tegen de CPN aangekeken, maar dat was omdat de CPN als een gevaar voor de democratie werd beschouwd. De partij distantieerde zich niet van de communistische staatsgreep in Praag in 1948, en daarom werden de communistische wethouders toen ontslagen, nadat daartoe eerst de gemeentewet was gewijzigd. Na de Russische inval in Boedapest in 1956 werden de communisten ook een tijdlang uit gemeenteraadscommissies geweerd. Bij de uitspraken van leden van de FvD over tribunalen is ook de vraag gerechtvaardigd of FvD wel een democratische partij is, maar dat is wat anders dan een dissident standpunt over een oorlog.

Zulke dissidente standpunten hebben zich voorgedaan over de Vietnamoorlog, waarin onze regering lang de Amerikanen steunde, en de kruisraketten, waar grote massa’s tegen demonstreerden. Lubbers was bereid ze toe te spreken, maar daarop draaiden de demonstranten hem massaal de rug toe. Komieken zongen dat ze bang waren voor generaals in vredestijd. Allemaal niet opgehangen.

De Europese Unie heeft nu bepaald dat mensen in Europa niet naar programma’s uit Rusland mogen kijken, met welk recht is onduidelijk. Dat doet denken aan vijftig jaar geleden, toen de omroepsatellieten werden gelanceerd, en de Sovjet-Unie bepleitte dat landen ongewenste programma’s die in hun land konden worden gezien konden verbieden. Dat werd natuurlijk honend afgewezen door het westen, als een symptoom dat Rusland de confrontatie met ideeën uit het westen niet aankon. Maar als we Ursula von der Leyen mogen geloven, heeft nu het westen reden bezorgd te zijn voor ideeën uit het oosten.

Inmiddels is er ook veel kritiek op de nieuwe omroep Ongehoord Nederland, die dezelfde standpunten schijnt te hebben als Baudet – ik heb er nog nooit naar gekeken. Dat van onze belastingcenten! Dat is in ieder geval geen goed argument, want ons omroepstelsel is erop gebaseerd dat het voor uitzendingen beschikbare belastinggeld wordt verdeeld over de aanhangers van verschillende omroepen, zodat hun favoriete programma’s van hun eigen belastinggeld worden uitgezonden. Die omroeporganisaties zijn daarna volgens art. 7 lid 2 van de Grondwet vrij in wat zij uitzenden.

Aan Voltaire wordt de beroemde uitspraak toegeschreven: ‘Ik ben het volledig met u oneens, maar ik zal mij doodvechten voor uw recht op het te zeggen’. Die mentaliteit zien we veel te weinig, veel politici vinden dat er alleen nog maar uitspraken mogen worden gedaan waar zij het mee eens zijn. Daarmee vertonen zij een semitotalitaire mentaliteit. Dat is levensgevaarlijk. Voor je het weet ben jij degene die dissidente gedachten heeft die je van de meerderheid niet mag uiten. Ik vrees dat de Oekraïne oorlog ons weer een stapje verder op dat pad heeft gebracht.

----------

Henk Klaren verbeeldde censuur-met-rode-oren.


© 2022 Paul Bordewijk
powered by CJ2