De Leunstoel - internetmagazine voor rustige mensen


		archiefvorig nr.lopend nr.

Beschouwingen > In de polder		delen printen terug


	Een stem op Wilders	Arie de Jong
	Al maandenlang, sinds de voor de PVV succesvolle uitslag van de Tweede Kamerverkiezingen van 22 november 2023, lees ik artikelen en columns waarin omstandig of met verontwaardiging wordt betoogd dat de PVV en Wilders niet democratisch zijn. Meeliftend op de parlementaire democratie openbaart zich een autocratisch ingestelde partij. Je zou daar geen pact mee moeten sluiten om een kabinet te vormen. Dat PVV en Wilders onverbeterlijk zijn en als niet democratisch kunnen worden weggezet, het zij zo, dat zit nu eenmaal in het DNA van die club, maar dat VVD, NSC en BBB zich ertoe lenen om met zo’n politieke groepering te gaan praten over regeringsvorming: schande! Ik begrijp het wel, maar voel me ook ongemakkelijk bij zulke kritiek. Democratisch gehalte meten Het begint al met het ongemak langs welke maatstok democratisch gehalte kan worden gemeten. Natuurlijk, de PVV is erg opzichtig wars van democratie. Er is feitelijk helemaal geen politieke partij, want de partij kent maar twee leden: de natuurlijke persoon Geert Wilders en de Stichting Vrienden van de PVV, met als bestuurslid de natuurlijke persoon Geert Wilders. (Wie amusement wil beleven, kan op de website van de Rijksoverheid het accountantsrapport inzien van de jaarrekening 2022 van de PVV. In dat jaar bedroeg de ontvangen contributie € 150,- en de uitgaven kwamen op € 9,-. Zuinigheid is een groot goed in deze partij.) Naar zeggen toont deze Geert Wilders zich binnen de eigen gelederen een potentaat. Niet zozeer richting het enige lid, want als hij voor de spiegel staat zal een tevreden glimlach onvermijdelijk zijn, maar in de richting van zijn medeleden van de Tweede Kamerfractie. Die danken hun functie immers allen aan hun politiek leider, en ze zijn ook afhankelijk van zijn goedwillendheid (en de steun van de kiezer) om die te kunnen blijven uitoefenen. Wie daar moeite mee heeft in die kring, stapt er zelf uit (Lilian Helder, na twaalf jaar PVV in 2023 overgestapt naar BBB) of wordt na publiekelijke kritiek eruit gebonjourd (Hero Brinkman, begon na zes jaar PVV wel een eigen partij, maar dat werd geen succes). De meesten vinden het prima, met als karikatuur ene Dion Graus, bij wie mij vooral de ongeknipte en ongewassen haren aan de rand van zijn schedel indruk maken. Hoe dan ook, de partij zelf is geen toonbeeld van democratie. Daar komt bij dat Geert Wilders op zijn tijd de deels ongeschreven regels van de democratische rechtsstaat uit het oog verliest. Het schijnt dat hij dit vooral laat weten via berichten op X, maar die komen alleen tot mij als ze in menigvoud worden voorzien van een echo in de kritische artikelen en andere mediaberichten. Het lijkt mij wel helder: Geert Wilders is geen model als democraat en zijn PVV is geen democratische partij. De PVV-kiezers Dat is vervelend en betreurenswaardig. Ik neem echter de kiezers op de PVV serieus, net zo serieus als de kiezers van welke andere partij ook. En volgens mij leert dit iets. Dat een aanzienlijk deel van de kiezers helemaal niet zo’n grote band heeft met de democratische rechtsstaat. Voor hen is het geen ondergrens. Misschien zijn ze bereid lippendienst te bewijzen als een vragenlijst van een onderzoekbureau moet worden ingevuld, maar als het er op aan komt een stem uit te brengen bij verkiezingen, dan is het geen randvoorwaarde dat een kandidaat democraat is en zich als zodanig gedraagt. Kijk je naar het buitenland, dan zie je ook in andere westerse democratische landen dat een grote groep kiezers stemt op een ondemocratische kandidaat. In de Verenigde Staten vinden zij het zelfs niet erg dat de verliezer van verkiezingen, Donald Trump, meehelpt aan een poging tot een staatsgreep, en ook het relaas over de verliezende Jair Bolsonaro in Brazilië deed mij huiveren, dus wie weet wat ons nog in Europese landen te wachten staat. Kortom, een stem op Wilders getuigt niet van democratische gezindheid, maar dat is een norm van hen die juist niet op Wilders stemmen. ---------- De impressie is van Katharina Kouwenhoven.

meer Arie de Jong - meer "In de polder" -

Beschouwingen > In de polder
Een stem op Wilders	Arie de Jong
Al maandenlang, sinds de voor de PVV succesvolle uitslag van de Tweede Kamerverkiezingen van 22 november 2023, lees ik artikelen en columns waarin omstandig of met verontwaardiging wordt betoogd dat de PVV en Wilders niet democratisch zijn. Meeliftend op de parlementaire democratie openbaart zich een autocratisch ingestelde partij. Je zou daar geen pact mee moeten sluiten om een kabinet te vormen. Dat PVV en Wilders onverbeterlijk zijn en als niet democratisch kunnen worden weggezet, het zij zo, dat zit nu eenmaal in het DNA van die club, maar dat VVD, NSC en BBB zich ertoe lenen om met zo’n politieke groepering te gaan praten over regeringsvorming: schande! Ik begrijp het wel, maar voel me ook ongemakkelijk bij zulke kritiek. Democratisch gehalte meten Het begint al met het ongemak langs welke maatstok democratisch gehalte kan worden gemeten. Natuurlijk, de PVV is erg opzichtig wars van democratie. Er is feitelijk helemaal geen politieke partij, want de partij kent maar twee leden: de natuurlijke persoon Geert Wilders en de Stichting Vrienden van de PVV, met als bestuurslid de natuurlijke persoon Geert Wilders. (Wie amusement wil beleven, kan op de website van de Rijksoverheid het accountantsrapport inzien van de jaarrekening 2022 van de PVV. In dat jaar bedroeg de ontvangen contributie € 150,- en de uitgaven kwamen op € 9,-. Zuinigheid is een groot goed in deze partij.) Naar zeggen toont deze Geert Wilders zich binnen de eigen gelederen een potentaat. Niet zozeer richting het enige lid, want als hij voor de spiegel staat zal een tevreden glimlach onvermijdelijk zijn, maar in de richting van zijn medeleden van de Tweede Kamerfractie. Die danken hun functie immers allen aan hun politiek leider, en ze zijn ook afhankelijk van zijn goedwillendheid (en de steun van de kiezer) om die te kunnen blijven uitoefenen. Wie daar moeite mee heeft in die kring, stapt er zelf uit (Lilian Helder, na twaalf jaar PVV in 2023 overgestapt naar BBB) of wordt na publiekelijke kritiek eruit gebonjourd (Hero Brinkman, begon na zes jaar PVV wel een eigen partij, maar dat werd geen succes). De meesten vinden het prima, met als karikatuur ene Dion Graus, bij wie mij vooral de ongeknipte en ongewassen haren aan de rand van zijn schedel indruk maken. Hoe dan ook, de partij zelf is geen toonbeeld van democratie. Daar komt bij dat Geert Wilders op zijn tijd de deels ongeschreven regels van de democratische rechtsstaat uit het oog verliest. Het schijnt dat hij dit vooral laat weten via berichten op X, maar die komen alleen tot mij als ze in menigvoud worden voorzien van een echo in de kritische artikelen en andere mediaberichten. Het lijkt mij wel helder: Geert Wilders is geen model als democraat en zijn PVV is geen democratische partij. De PVV-kiezers Dat is vervelend en betreurenswaardig. Ik neem echter de kiezers op de PVV serieus, net zo serieus als de kiezers van welke andere partij ook. En volgens mij leert dit iets. Dat een aanzienlijk deel van de kiezers helemaal niet zo’n grote band heeft met de democratische rechtsstaat. Voor hen is het geen ondergrens. Misschien zijn ze bereid lippendienst te bewijzen als een vragenlijst van een onderzoekbureau moet worden ingevuld, maar als het er op aan komt een stem uit te brengen bij verkiezingen, dan is het geen randvoorwaarde dat een kandidaat democraat is en zich als zodanig gedraagt. Kijk je naar het buitenland, dan zie je ook in andere westerse democratische landen dat een grote groep kiezers stemt op een ondemocratische kandidaat. In de Verenigde Staten vinden zij het zelfs niet erg dat de verliezer van verkiezingen, Donald Trump, meehelpt aan een poging tot een staatsgreep, en ook het relaas over de verliezende Jair Bolsonaro in Brazilië deed mij huiveren, dus wie weet wat ons nog in Europese landen te wachten staat. Kortom, een stem op Wilders getuigt niet van democratische gezindheid, maar dat is een norm van hen die juist niet op Wilders stemmen. ---------- De impressie is van Katharina Kouwenhoven.
© 2024 Arie de Jong

	powered by CJ2