archiefvorig nr.lopend nr.

Vermaak en Genot > Misdaadboeken delen printen terug
Er komt een vrouw bij de dokter Theo Capel

0401VG Misdaad
Dokter Mambo (Signature, € 14,95) is een titel die swingt als de pest. Het is de tweede misdaadroman van Theo IJzermans, die net als de dokter uit de titel zijn hart verloren heeft aan muziek en dans uit Latijns-Amerika. Opnieuw laat hij ‘forensisch onderzoeker’ Lex Eckhardt verward raken in moord en doodslag in Amsterdam die teruggrijpt op historische gebeurtenissen in Latijns-Amerika. Dit keer gaat het om Cubaanse connecties met Panama ten tijde van de Amerikaanse inval in dat land. En opnieuw koos de auteur voor dezelfde ingewikkelde verhaalvorm als in zijn debuut, waarbij terugblikken, het heden en dagboekfragmenten tezamen de lezer door het verhaal moeten laten wervelen. Swingt dat wel echt?

De dokter uit de titel is een psychiater die het met patiëntes doet. Zijn echtgenote maakt zich daarover zorgen en huurt Eckhardt in. Het echtpaar is verslingerd aan salsa en andere wiegelende dansen. Hetzelfde geldt voor Eckhardt, maar desondanks zijn ze elkaar in het kleine Amsterdamse circuit van vooral Cubaanse immigranten nooit tegengekomen. Dat wringt en verder wringt het ook enigszins dat een kwestie uit 1989 pas in 2003 gaat opspelen. Als je je daardoor niet laat afleiden voert IJzermans je behendig door het hedendaagse Amsterdam met tussendoor toegiften uit met name Cuba.
Achter in het verhaal duikt Panama onverwacht opnieuw op, nu als vluchthaven voor zwart geld. Dit andere klusje voor Eckhardt hangt er los bij, maar misschien wil de auteur zeggen dat de schoonmaakoperatie van de V.S. indertijd niets wezenlijks heeft veranderd in een corrupt land.

Ik heb altijd mijn twijfels gehad of psychiaters wel swingen en ondanks de titel worden die twijfels bevestigd. Psychiaters houden van invoelende praatjes en bespiegelen. Eckhardt neigt daar ook veel toe. Hij zou wat meer tijd vrij moeten maken voor de dansclub. Meer ritmisch trillende billen zouden de titel eer hebben gedaan.

Globalisatie is een van de trefwoorden van onze tijd en zo zie je dat ook de Nederlandse misdaadroman de grens over gaat. Maar het eigen Hollandse milieu blijft geliefd en Amsterdam is daarbij minder dan vroeger het magisch centrum. Bijna overal in het land gebeuren nare dingen. Vicky Hartman heeft voor Zeeland gekozen. Zeeuws meisje (Gianotten, € 19,90) is haar tweede avontuur met politievrouw Laurien Minnaar, zo te lezen ook een Zeeuwse, maar niet het meisje uit de titel. Het vernoemde meisje wordt op bladzijde één dood aangetroffen in bed. Ze was suikerpatënte, maar verklaart dat haar overlijden? Behalve patiënte was ze ook de dochter van een rijke kunstmestfabrikant. Voor haar geen zuinigheid en margarine op brood, maar een zeiljacht en jonge en oude minnaars en nu dus iemand met de naam Minnaar die haar dood als misdrijf bestempelt en op onderzoek uit gaat.

Hartman heeft er een omvangrijk verhaal van gemaakt, waarbij alles uit de kast is gehaald. Het familieleven van de speurster, de verwikkelingen met het team, twee oudere minnaars voor de dode die ook nog directieleden van het bedrijf van haar vader zijn en waren. Je leest over milieuschandalen, verboden uitvoer en de dreiging van terrorisme. En dan gebeurt er ook nog iets dat hondenliefhebbers in huilen zal doen uitbarsten.

Mij ging het snel duizelen wie allemaal wie is. Op de eerste bladzijde maak je al kennis met Laurien, Pier, Warre, Belle en Carla en verderop komen er nog meer namen bij. Vooral het team van rechercheurs blijft moeilijk uit elkaar te halen. Duidelijk wordt wel dat er nogal wat lamlendige types bij de Zeeuwse politie schijnen rond te lopen. Minnaar is meer van de intuïtieve dan methodische aanpak en dat is niet bevorderlijk voor de teamgeest. Al struikelend weet ze wel een heel complot bloot te leggen. Daarbij leer je ook nog dat aardappels door een externe oorzaak in een paar uur van gezonde knollen in drab veranderen en dat allemaal in die stevige Zeeuwse klei.

Het rechten van het boek zijn inmiddels door een Duitse uitgever gekocht. Zou Zeeland dezelfde populariteit kunnen krijgen als het Zuid-Zweedse platteland van commissaris Wallander? Middelburg moet het als plaats kunnen winnen van Ystad. Hartman moet voor mij dan nog wel behoorlijk ploegen en eggen.


© 2006 Theo Capel meer Theo Capel - meer "Misdaadboeken"
Vermaak en Genot > Misdaadboeken
Er komt een vrouw bij de dokter Theo Capel
0401VG Misdaad
Dokter Mambo (Signature, € 14,95) is een titel die swingt als de pest. Het is de tweede misdaadroman van Theo IJzermans, die net als de dokter uit de titel zijn hart verloren heeft aan muziek en dans uit Latijns-Amerika. Opnieuw laat hij ‘forensisch onderzoeker’ Lex Eckhardt verward raken in moord en doodslag in Amsterdam die teruggrijpt op historische gebeurtenissen in Latijns-Amerika. Dit keer gaat het om Cubaanse connecties met Panama ten tijde van de Amerikaanse inval in dat land. En opnieuw koos de auteur voor dezelfde ingewikkelde verhaalvorm als in zijn debuut, waarbij terugblikken, het heden en dagboekfragmenten tezamen de lezer door het verhaal moeten laten wervelen. Swingt dat wel echt?

De dokter uit de titel is een psychiater die het met patiëntes doet. Zijn echtgenote maakt zich daarover zorgen en huurt Eckhardt in. Het echtpaar is verslingerd aan salsa en andere wiegelende dansen. Hetzelfde geldt voor Eckhardt, maar desondanks zijn ze elkaar in het kleine Amsterdamse circuit van vooral Cubaanse immigranten nooit tegengekomen. Dat wringt en verder wringt het ook enigszins dat een kwestie uit 1989 pas in 2003 gaat opspelen. Als je je daardoor niet laat afleiden voert IJzermans je behendig door het hedendaagse Amsterdam met tussendoor toegiften uit met name Cuba.
Achter in het verhaal duikt Panama onverwacht opnieuw op, nu als vluchthaven voor zwart geld. Dit andere klusje voor Eckhardt hangt er los bij, maar misschien wil de auteur zeggen dat de schoonmaakoperatie van de V.S. indertijd niets wezenlijks heeft veranderd in een corrupt land.

Ik heb altijd mijn twijfels gehad of psychiaters wel swingen en ondanks de titel worden die twijfels bevestigd. Psychiaters houden van invoelende praatjes en bespiegelen. Eckhardt neigt daar ook veel toe. Hij zou wat meer tijd vrij moeten maken voor de dansclub. Meer ritmisch trillende billen zouden de titel eer hebben gedaan.

Globalisatie is een van de trefwoorden van onze tijd en zo zie je dat ook de Nederlandse misdaadroman de grens over gaat. Maar het eigen Hollandse milieu blijft geliefd en Amsterdam is daarbij minder dan vroeger het magisch centrum. Bijna overal in het land gebeuren nare dingen. Vicky Hartman heeft voor Zeeland gekozen. Zeeuws meisje (Gianotten, € 19,90) is haar tweede avontuur met politievrouw Laurien Minnaar, zo te lezen ook een Zeeuwse, maar niet het meisje uit de titel. Het vernoemde meisje wordt op bladzijde één dood aangetroffen in bed. Ze was suikerpatënte, maar verklaart dat haar overlijden? Behalve patiënte was ze ook de dochter van een rijke kunstmestfabrikant. Voor haar geen zuinigheid en margarine op brood, maar een zeiljacht en jonge en oude minnaars en nu dus iemand met de naam Minnaar die haar dood als misdrijf bestempelt en op onderzoek uit gaat.

Hartman heeft er een omvangrijk verhaal van gemaakt, waarbij alles uit de kast is gehaald. Het familieleven van de speurster, de verwikkelingen met het team, twee oudere minnaars voor de dode die ook nog directieleden van het bedrijf van haar vader zijn en waren. Je leest over milieuschandalen, verboden uitvoer en de dreiging van terrorisme. En dan gebeurt er ook nog iets dat hondenliefhebbers in huilen zal doen uitbarsten.

Mij ging het snel duizelen wie allemaal wie is. Op de eerste bladzijde maak je al kennis met Laurien, Pier, Warre, Belle en Carla en verderop komen er nog meer namen bij. Vooral het team van rechercheurs blijft moeilijk uit elkaar te halen. Duidelijk wordt wel dat er nogal wat lamlendige types bij de Zeeuwse politie schijnen rond te lopen. Minnaar is meer van de intuïtieve dan methodische aanpak en dat is niet bevorderlijk voor de teamgeest. Al struikelend weet ze wel een heel complot bloot te leggen. Daarbij leer je ook nog dat aardappels door een externe oorzaak in een paar uur van gezonde knollen in drab veranderen en dat allemaal in die stevige Zeeuwse klei.

Het rechten van het boek zijn inmiddels door een Duitse uitgever gekocht. Zou Zeeland dezelfde populariteit kunnen krijgen als het Zuid-Zweedse platteland van commissaris Wallander? Middelburg moet het als plaats kunnen winnen van Ystad. Hartman moet voor mij dan nog wel behoorlijk ploegen en eggen.
© 2006 Theo Capel
powered by CJ2