archiefvorig nr.lopend nr.

Vermaak en Genot > Was er nog wat op de tv? delen printen terug
CSI in de voortuin Katharina Kouwenhoven

0914VG CSI
Naast de overbodige straatgeluiden die al dagen mijn ochtendslaap verstoorden – bladblazers, takkensnoeiers, takkenversnipperaars, grasmaaiers, schuurmachines – ontdekte ik plotseling een paar nieuwe opdringerige geluiden. Minder heftig en verder weg, maar toch hinderlijk aanwezig.

Toen ik uit het raam keek, kon ik de bron niet direct ontdekken. Daarvoor moest ik om een hoekje kijken. Een hele rij vehikels stond geparkeerd op trottoir en fietspad vlak voor de brug naar de Ceintuurbaan en produceerde een soort pompgeluiden en het gesis van ontsnappende lucht en nog wat lawaai dat ik niet precies thuis kon brengen. Er stonden: twee toiletten, een vrachtauto, een brandweerauto (geen ladderwagen), een container, een politiecaravan, een blauwe bus, een auto van de forensische dienst en in het water lag een politieboot met ernaast in het gras een tent. Wat was hier aan de hand?

Er moest een misdrijf gepleegd zijn. Dit was de plaats delict die onderzocht werd op sporen en aanwijzingen over de gang van zaken en de identiteit van slachtoffer en dader. Het kwam me allemaal bekend voor, want ik had het vaak genoeg gezien in CSI. Een televisieserie waarin een forensisch team er in een busje op uittrekt om een crime scene te onderzoeken. Snippers papier, stofjes, verfspatten, haren, rafels en wat niet al onder de microscoop te leggen, te scannen, in een kweekbakje te laten bloeien, in de computer te vergelijken en radiospectraal te analyseren. Knappe koppen, die forensische jongens en meisjes, en aantrekkelijk. Het konden wel allemaal fotomodellen zijn, maar ze stonden ook hun mannetje als ze belaagd werden door mannen met geweren of pistolen.

Een paar jaar geleden ontdekte ik de serie, omdat er elke dag wel ergens op de commerciële zenders een aflevering van werd uitgezonden. Kennelijk was de serie populair en daar zou toch wel een rede voor zijn. Ik zag een paar afleveringen en kon er geen touw aan vastknopen. De teamleider leek iedere keer iemand anders, er liepen per aflevering soms twee gevallen door elkaar, maar niet altijd, er werd in de ene aflevering zeer geweldadig opgetreden en in de andere niet. De dames waren niet steeds dezelfden, maar leken wel veel op elkaar. Na een tijdje kwam ik erachter, dat er niet één CSI was, maar liefst drie! De oorspronkelijke serie, CSI Las Vegas, sinds 2000 op de buis, werd geleid door Gill Grissom (William Peterson), maar staat inmiddels onder aanvoering van een vrouw, Catherine Willows (Marg Hellenberger), die geassisteerd wordt – het is tenslotte een vrouw – door DB Russell (een inmiddels bejaarde Ted Danson). De eerste spin-off van deze serie, CSI Miami, wordt geleid door de geweldadige Horatio Caine (de volstrekt ongeloofwaardige David Caruso, die eruit ziet als een pedofile kleuterleider) en de volgende, CSI New York, nog bloediger dan Miami, door de getraumatiseerde Mac Taylor (Gary Sinise, die je ook nog wel eens in een bioscoopfilm ziet).

Van de drie series heeft New York mijn voorkeur en dat komt door Sinise, want voor de rest lijken ze sprekend op elkaar. Geen van de afleveringen kan ik ooit navertellen; de plot maakt geen enkele indruk. En je ziet natuurlijk steeds dezelfde onderdelen, die het technisch onderzoek in beeld brengen en die in elke aflevering gebruikt kunnen worden. Over forensisch onderzoek en crime scenes hoef je mij inmiddels niets meer te vertellen.

Dus zat ik lustig te speculeren over de plaats delict daar bij mij voor de deur. Ik hield het erop dat er een lijk opgedregd moest worden, met de voeten in een blok beton gegoten en de nek in een strop. Een van de vele afrekeningen waar Amsterdam Zuid door geplaagd wordt. Op geen enkele teletekst kon ik informatie vinden over dit Amsterdamse politieonderzoek, tot ik mij herinnerde dat Amsterdam een eigen TV zender heeft. En daarop vond ik een bericht: duikers van de marine zoeken in het water van de Boerenwetering naar het wapen dat gebruikt is bij de dodelijke schietpartij in café Emperium, hoek Ceintuurbaan - Ruysdaelkade, waarbij cafébaas Sydney Elcock om het leven kwam, in de nacht van 13 op 14 november j.l. In december vond de politie op deze plek al de granaatwerper die gebruikt werd voor de aanslag op het gerechtsgebouw op 21 sept. j.l.

Een raar bericht. Is de politie naar een pistool gaan zoeken van een moordenaar in de Boerenwetering omdat een bende, die een aanslag pleegde daar een granaatwerper in loosde? De moordenaar van cafébaas Elcock was echter bekend, een opgewonden standje dat zich onheus bejegend voelde en daarop een pistool ging halen (of lenen). Deze onnozelaar zal toch wel verteld hebben wat hij met dat pistool gedaan heeft na de moord. En waarom is het nodig dat dat pistool alsnog boven water komt? Een pistool opdreggen! Wat een armoedige bedoening. Onze delictonderzoekers lijken in niets op hun CSI-collega's. En mooie wijven heb ik op die dregplaats ook niet gezien.
 
****************************
De Leunstoel wordt uitgegeven door:
Het Genootschap De Leunstoel.
Word lid! Ga naar: www.deleunstoel.nl/colofon.php


© 2012 Katharina Kouwenhoven meer Katharina Kouwenhoven - meer "Was er nog wat op de tv?" -
Vermaak en Genot > Was er nog wat op de tv?
CSI in de voortuin Katharina Kouwenhoven
0914VG CSI
Naast de overbodige straatgeluiden die al dagen mijn ochtendslaap verstoorden – bladblazers, takkensnoeiers, takkenversnipperaars, grasmaaiers, schuurmachines – ontdekte ik plotseling een paar nieuwe opdringerige geluiden. Minder heftig en verder weg, maar toch hinderlijk aanwezig.

Toen ik uit het raam keek, kon ik de bron niet direct ontdekken. Daarvoor moest ik om een hoekje kijken. Een hele rij vehikels stond geparkeerd op trottoir en fietspad vlak voor de brug naar de Ceintuurbaan en produceerde een soort pompgeluiden en het gesis van ontsnappende lucht en nog wat lawaai dat ik niet precies thuis kon brengen. Er stonden: twee toiletten, een vrachtauto, een brandweerauto (geen ladderwagen), een container, een politiecaravan, een blauwe bus, een auto van de forensische dienst en in het water lag een politieboot met ernaast in het gras een tent. Wat was hier aan de hand?

Er moest een misdrijf gepleegd zijn. Dit was de plaats delict die onderzocht werd op sporen en aanwijzingen over de gang van zaken en de identiteit van slachtoffer en dader. Het kwam me allemaal bekend voor, want ik had het vaak genoeg gezien in CSI. Een televisieserie waarin een forensisch team er in een busje op uittrekt om een crime scene te onderzoeken. Snippers papier, stofjes, verfspatten, haren, rafels en wat niet al onder de microscoop te leggen, te scannen, in een kweekbakje te laten bloeien, in de computer te vergelijken en radiospectraal te analyseren. Knappe koppen, die forensische jongens en meisjes, en aantrekkelijk. Het konden wel allemaal fotomodellen zijn, maar ze stonden ook hun mannetje als ze belaagd werden door mannen met geweren of pistolen.

Een paar jaar geleden ontdekte ik de serie, omdat er elke dag wel ergens op de commerciële zenders een aflevering van werd uitgezonden. Kennelijk was de serie populair en daar zou toch wel een rede voor zijn. Ik zag een paar afleveringen en kon er geen touw aan vastknopen. De teamleider leek iedere keer iemand anders, er liepen per aflevering soms twee gevallen door elkaar, maar niet altijd, er werd in de ene aflevering zeer geweldadig opgetreden en in de andere niet. De dames waren niet steeds dezelfden, maar leken wel veel op elkaar. Na een tijdje kwam ik erachter, dat er niet één CSI was, maar liefst drie! De oorspronkelijke serie, CSI Las Vegas, sinds 2000 op de buis, werd geleid door Gill Grissom (William Peterson), maar staat inmiddels onder aanvoering van een vrouw, Catherine Willows (Marg Hellenberger), die geassisteerd wordt – het is tenslotte een vrouw – door DB Russell (een inmiddels bejaarde Ted Danson). De eerste spin-off van deze serie, CSI Miami, wordt geleid door de geweldadige Horatio Caine (de volstrekt ongeloofwaardige David Caruso, die eruit ziet als een pedofile kleuterleider) en de volgende, CSI New York, nog bloediger dan Miami, door de getraumatiseerde Mac Taylor (Gary Sinise, die je ook nog wel eens in een bioscoopfilm ziet).

Van de drie series heeft New York mijn voorkeur en dat komt door Sinise, want voor de rest lijken ze sprekend op elkaar. Geen van de afleveringen kan ik ooit navertellen; de plot maakt geen enkele indruk. En je ziet natuurlijk steeds dezelfde onderdelen, die het technisch onderzoek in beeld brengen en die in elke aflevering gebruikt kunnen worden. Over forensisch onderzoek en crime scenes hoef je mij inmiddels niets meer te vertellen.

Dus zat ik lustig te speculeren over de plaats delict daar bij mij voor de deur. Ik hield het erop dat er een lijk opgedregd moest worden, met de voeten in een blok beton gegoten en de nek in een strop. Een van de vele afrekeningen waar Amsterdam Zuid door geplaagd wordt. Op geen enkele teletekst kon ik informatie vinden over dit Amsterdamse politieonderzoek, tot ik mij herinnerde dat Amsterdam een eigen TV zender heeft. En daarop vond ik een bericht: duikers van de marine zoeken in het water van de Boerenwetering naar het wapen dat gebruikt is bij de dodelijke schietpartij in café Emperium, hoek Ceintuurbaan - Ruysdaelkade, waarbij cafébaas Sydney Elcock om het leven kwam, in de nacht van 13 op 14 november j.l. In december vond de politie op deze plek al de granaatwerper die gebruikt werd voor de aanslag op het gerechtsgebouw op 21 sept. j.l.

Een raar bericht. Is de politie naar een pistool gaan zoeken van een moordenaar in de Boerenwetering omdat een bende, die een aanslag pleegde daar een granaatwerper in loosde? De moordenaar van cafébaas Elcock was echter bekend, een opgewonden standje dat zich onheus bejegend voelde en daarop een pistool ging halen (of lenen). Deze onnozelaar zal toch wel verteld hebben wat hij met dat pistool gedaan heeft na de moord. En waarom is het nodig dat dat pistool alsnog boven water komt? Een pistool opdreggen! Wat een armoedige bedoening. Onze delictonderzoekers lijken in niets op hun CSI-collega's. En mooie wijven heb ik op die dregplaats ook niet gezien.
 
****************************
De Leunstoel wordt uitgegeven door:
Het Genootschap De Leunstoel.
Word lid! Ga naar: www.deleunstoel.nl/colofon.php
© 2012 Katharina Kouwenhoven
powered by CJ2