archiefvorig nr.lopend nr.

Vermaak en Genot > De wereldliteratuur roept delen printen terug
Op zoek naar Paustovski Fokke Zwaan

1416VG Paustovski1Vorig jaar maakte ik kennis met boeken van Konstantin Paustovski. Ik las een voorpublicatie (Een gietijzeren tijd) uit de nieuw samengestelde, chronologisch geordende, bundel brieven, verhalen, dagboekfragmenten, essays en journalistiek werk: Goudzand, die ik daarna las. Wat een schrijver is dat!

Indringend geschreven reportages over de Sovjet-Unie in de eerste 50 jaar van haar bestaan, verhalen over liefde en natuur, en over het bestaan als schrijver. Ik vond en vind het prachtig. Het boek is te beschouwen als een (wellicht door de schrijver zo bedoelde) aanvulling op Paustovski's hoofdwerk: Verhaal van een leven, dat in de jaren ‘70 en ‘80 in zes delen verscheen in de Privé Domeinreeks (destijds is dat helemaal aan mij voorbij gegaan) en dat momenteel opnieuw uitgegeven wordt in drie dundrukdelen. Met een knipoog noem ik Paustovski nu mijn nieuwe ‘all-time favorite’ schrijver.

Vorige maand brachten we een week door in Moskou, het doel was eigenlijk vooral om een aantal vroegere woonhuizen en scholen van E. (die daar tussen haar derde en negende jaar woonde) een keer terug te zoeken en te bekijken. Dat is prima gelukt en zo konden we ook een bezoek brengen aan de echte toeristische plekken als Rode Plein, Kremlin en (verzoeknummer van mij) ook aan het Moscow Literary Museum Centre of K.G. Paustovsky, een klein museumpje gewijd aan, ja Konstantin Paustovski dus. In een kort gesprekje dat ik tijdens een boekpresentatie voerde met Paustovski-vertaler Wim Hartog vertelde hij: ‘Het is een aardig museumpje, klein maar leuk, je bent er niet veel tijd aan kwijt, als je in de buurt bent: doen’. De officiële website biedt weinig houvast, zeker voor wie (zoals ik) het Russisch niet machtig is. Iets begrijpelijker informatie vond ik op:
http://en.travel2moscow.com/where/visit/museums/object1383. en dan html. er achter. (Noot van de redactie: we hebben deze link hier niet geactiveerd omdat hij dan de foto's in de weg zit.)

Ons hotel was bij het metrostation Avtozavodskaya en van daar vertrok bus 99, volgens Google Maps een directe verbinding, ‘uitstappen na 23 haltes’; mooi, geen overstap. De Moskouse bus kost 55 roebel (1,10 Euro), inclusief een aardige, behulpzame chauffeur, die hard Russisch tegen je schreeuwt, kennelijk1416VG Paustovski2 in de veronderstelling dat het dan begrijpelijker is. Terzijde: zwartrijden is er in de Moskouse bus niet bij, in de bus staat een tourniquet bij de chauffeur, die laat je door na 'inchecken'.

In een parkachtige omgeving aan de rand van Moskou ligt een houten huis, precies zoals de afbeelding op de website. Net voordat wij naar binnen gingen arriveerde een Moskouse lagere schoolklas, die ook een bezoekje brachten; daardoor was het wel meteen vol.

We kregen een persoonlijke rondleiding door een van de twee medewerkers van het museum, een vriendelijke jongeman die slechts weinig Engels, en dan alleen de allereenvoudigste zinnen, sprak. Maar hij deed erg zijn best en wij waren blij met de toelichtingen. De tentoonstelling beslaat eigenlijk niet meer dan vier, vijf kleine kamers, waar spullen van of betreffende Paustovski zijn uitgestald.

De kamers hebben alle hun eigen onderwerp. Jeugd en opleiding, oorlog en revolutie, de zee, de bossen, schrijven (overigens: Paustovski heeft nooit in dit huis gewoond of gewerkt, het is in 1975 opgezet, puur als eerbetoon). Dit alles wordt getoond en geïllustreerd aan de hand van foto's, spulletjes, documenten, brieven, manuscripten en nummers van kranten en tijdschriften waarin Paustovski publiceerde.

De laatste kamer is (min of meer) een replica van zijn schrijfkamer: een kast met alle (Russische) edities van zijn werken, een bureau met schrijfmachine met ingedraaid typoscript, papieren met aantekeningen, een neergelegde leesbril. De schrijver is net even opgestaan en weggelopen.

Men verkocht ook wat spulletjes, meest russischtalige uitgaven. Ik kocht een Paustovski-jubileumpotlood en -aantekenboekje (Paustovski werd in 1892 geboren, 125 jaar geleden).

De toegang tot het museum is normaal 70 roebel (1,40 Euro), maar toen wij kwamen was het gratis, want het bleek een of andere vandaag-is-het-museum-gratis-dag. Ik vond het leuk om te zien en te bekijken allemaal, een beetje jammer dat er helemaal geen Engelstalige toelichting was. Maar ik had Goudzand (die chronologische bundel dus) gelezen en met de uitleg van de gids erbij was het prima te begrijpen en te plaatsen.

Nu snel beginnen aan Verhaal van een leven.

-------
De foto's zijn van de schrijver


© 2017 Fokke Zwaan meer Fokke Zwaan - meer "De wereldliteratuur roept" -
Vermaak en Genot > De wereldliteratuur roept
Op zoek naar Paustovski Fokke Zwaan
1416VG Paustovski1Vorig jaar maakte ik kennis met boeken van Konstantin Paustovski. Ik las een voorpublicatie (Een gietijzeren tijd) uit de nieuw samengestelde, chronologisch geordende, bundel brieven, verhalen, dagboekfragmenten, essays en journalistiek werk: Goudzand, die ik daarna las. Wat een schrijver is dat!

Indringend geschreven reportages over de Sovjet-Unie in de eerste 50 jaar van haar bestaan, verhalen over liefde en natuur, en over het bestaan als schrijver. Ik vond en vind het prachtig. Het boek is te beschouwen als een (wellicht door de schrijver zo bedoelde) aanvulling op Paustovski's hoofdwerk: Verhaal van een leven, dat in de jaren ‘70 en ‘80 in zes delen verscheen in de Privé Domeinreeks (destijds is dat helemaal aan mij voorbij gegaan) en dat momenteel opnieuw uitgegeven wordt in drie dundrukdelen. Met een knipoog noem ik Paustovski nu mijn nieuwe ‘all-time favorite’ schrijver.

Vorige maand brachten we een week door in Moskou, het doel was eigenlijk vooral om een aantal vroegere woonhuizen en scholen van E. (die daar tussen haar derde en negende jaar woonde) een keer terug te zoeken en te bekijken. Dat is prima gelukt en zo konden we ook een bezoek brengen aan de echte toeristische plekken als Rode Plein, Kremlin en (verzoeknummer van mij) ook aan het Moscow Literary Museum Centre of K.G. Paustovsky, een klein museumpje gewijd aan, ja Konstantin Paustovski dus. In een kort gesprekje dat ik tijdens een boekpresentatie voerde met Paustovski-vertaler Wim Hartog vertelde hij: ‘Het is een aardig museumpje, klein maar leuk, je bent er niet veel tijd aan kwijt, als je in de buurt bent: doen’. De officiële website biedt weinig houvast, zeker voor wie (zoals ik) het Russisch niet machtig is. Iets begrijpelijker informatie vond ik op:
http://en.travel2moscow.com/where/visit/museums/object1383. en dan html. er achter. (Noot van de redactie: we hebben deze link hier niet geactiveerd omdat hij dan de foto's in de weg zit.)

Ons hotel was bij het metrostation Avtozavodskaya en van daar vertrok bus 99, volgens Google Maps een directe verbinding, ‘uitstappen na 23 haltes’; mooi, geen overstap. De Moskouse bus kost 55 roebel (1,10 Euro), inclusief een aardige, behulpzame chauffeur, die hard Russisch tegen je schreeuwt, kennelijk1416VG Paustovski2 in de veronderstelling dat het dan begrijpelijker is. Terzijde: zwartrijden is er in de Moskouse bus niet bij, in de bus staat een tourniquet bij de chauffeur, die laat je door na 'inchecken'.

In een parkachtige omgeving aan de rand van Moskou ligt een houten huis, precies zoals de afbeelding op de website. Net voordat wij naar binnen gingen arriveerde een Moskouse lagere schoolklas, die ook een bezoekje brachten; daardoor was het wel meteen vol.

We kregen een persoonlijke rondleiding door een van de twee medewerkers van het museum, een vriendelijke jongeman die slechts weinig Engels, en dan alleen de allereenvoudigste zinnen, sprak. Maar hij deed erg zijn best en wij waren blij met de toelichtingen. De tentoonstelling beslaat eigenlijk niet meer dan vier, vijf kleine kamers, waar spullen van of betreffende Paustovski zijn uitgestald.

De kamers hebben alle hun eigen onderwerp. Jeugd en opleiding, oorlog en revolutie, de zee, de bossen, schrijven (overigens: Paustovski heeft nooit in dit huis gewoond of gewerkt, het is in 1975 opgezet, puur als eerbetoon). Dit alles wordt getoond en geïllustreerd aan de hand van foto's, spulletjes, documenten, brieven, manuscripten en nummers van kranten en tijdschriften waarin Paustovski publiceerde.

De laatste kamer is (min of meer) een replica van zijn schrijfkamer: een kast met alle (Russische) edities van zijn werken, een bureau met schrijfmachine met ingedraaid typoscript, papieren met aantekeningen, een neergelegde leesbril. De schrijver is net even opgestaan en weggelopen.

Men verkocht ook wat spulletjes, meest russischtalige uitgaven. Ik kocht een Paustovski-jubileumpotlood en -aantekenboekje (Paustovski werd in 1892 geboren, 125 jaar geleden).

De toegang tot het museum is normaal 70 roebel (1,40 Euro), maar toen wij kwamen was het gratis, want het bleek een of andere vandaag-is-het-museum-gratis-dag. Ik vond het leuk om te zien en te bekijken allemaal, een beetje jammer dat er helemaal geen Engelstalige toelichting was. Maar ik had Goudzand (die chronologische bundel dus) gelezen en met de uitleg van de gids erbij was het prima te begrijpen en te plaatsen.

Nu snel beginnen aan Verhaal van een leven.

-------
De foto's zijn van de schrijver
© 2017 Fokke Zwaan
powered by CJ2