archiefvorig nr.lopend nr.

Vermaak en Genot > De wereldliteratuur roept delen printen terug
Boek, spijs en drank Maeve van der Steen

1305VG GrubDoor mijn werkzaamheden als voorlezer van luisterboeken wordt mijn literaire horizon meer verruimd dan mij lief is, anders gezegd: wat een hoop flauwekul wordt er af en toe toch geschreven. Zo zijn er boeken die heel aardig beginnen, gaandeweg wat minder boeiend worden en uiteindelijk totaal verzanden in saaiheid of onwaarschijnlijke wendingen.

Ok, nu lees ik een oud boek en is dat wel hoogstaande literatuur? Het heet New Grub Street van George Gissing, is geschreven in 1891 en is onlangs in Engeland heruitgegeven. In Nederland werd het vertaald door Mario Molengraaf, behalve de titel dan, het is tegenwoordig mode de titel niet te vertalen, zoals bij films. New Grub Street wordt alom geroemd, een halve eeuw geleden door George Orwell, nu door recensenten all over the place. Het boek swingt beslist, vooral door de fijne dialogen die erg prettig zijn om voor te lezen. Het is meeslepend door de sfeertekeningen die meestal verre van romantisch zijn, het gaat vaker over vieze mist – het woord ‘smog’ werd pas jaren later uitgevonden – dan over een frisse lenteochtend, en dat pleit voor de schrijver.

Het onderwerp van het boek is volgens recensenten de literatuur in brede zin van het woord en de broodschrijver in het bijzonder maar laat je niks wijsmaken, het gaat over roem en aanzien – vooral het gebrek daaraan – en armoede, armoede en nog eens armoede. Over schrijvers die nog net een dienstmeisje hebben maar niet genoeg geld om vrienden uit te nodigen voor het ‘souper’. Ik ben niet zo jubelend over de vertaling van Mario Molengraaf. Souper bijvoorbeeld heeft bij ons de betekenis van een feestelijke, lichte maaltijd laat op de avond terwijl supper in Engeland gewoon een eenvoudige maaltijd in de avond is. Helaas vertelt George Gissing zelden wat er wordt gegeten!

Een van de romanfiguren, de straatarme integere schrijver Biffen, eet eens een boterham met reuzel, met vork en mes, ‘omdat het dan meer op een maaltijd lijkt’ en als een van de hoofdpersonen eindelijk iets verdiend heeft gaan hij en Biffen samen in een café eieren met spek eten: het feestmaal der armen. Er wordt nauwelijks iets anders gedronken dan thee en er wordt volop gerookt, vooral pijp. Ach, hoe kon de ploeterende Gissing weten dat ik anderhalve eeuw later zo graag zou willen weten wat voor groente hij at – veel vlees was er niet. En of die groente gekookt of gestoofd werd? Hoe kon de arme schrijver weten dat vandaag de dag sterrenchefs eerder de voorpagina halen dan beroemde schrijvers?

Hoewel hij cynisch genoeg was om dat te kunnen voorspellen, de dialogen die de schrijvers voeren, over hoezeer je succes afhangt van de juiste mensen die je kent, doen volkomen hedendaags aan. Ik moest steeds aan De Wereld Draait Door denken, als je je boek daar mag presenteren, is je kostje gekocht. Er wordt zelfs een scène beschreven waarin een soort literaire agent avant la lettre en een essayist bespreken dat er misschien een tijdschrift voor de gewone man moet worden opgericht met uitsluitend stukken ‘niet langer dan twee duim lang’. Om in de tram of bus te lezen, met vooral ook wat lichte kost erin, schandaaltjes en zo.

Ik dacht werkelijk dat het over een mengsel van nu.nl en de Bouquetreeks ging. En dit alles lang voordat het woord ‘long read’ was uitgevonden, voor intellectuelen vandaag de dag die nog wel eens een stuk langer dan twee duim lang willen lezen. Zijn tijd ver vooruit die Gissing.
Voor het genieten van de schoonheid van vrouwen en liefde in het algemeen moet je niet in New Grub Street zijn. En alcohol wordt alleen genoemd in verband met een dronkenlap die een brand veroorzaakt door zijn dronkenschap. Weinig gezelligheid, behalve in de filosofische gesprekken tussen de mannen, soms, zonder drank en spijs. Dan kon zelfs onze Gerard van het Reve, die wars van culinaire hoogstandjes was en praten over eten flauwekul vond best enthousiast vertellen over de aardappelen met jus die zijn moeder bereidde en behoorlijk kritisch zijn over haar oliebollen waar te harde stukjes appel in zaten (de Avonden).
Het volgende boek dat ik moet voorlezen speelt zich af in Spanje. Zal mij benieuwen of en hoe de comidas zullen worden beschreven.

New Grub Street, George Gissing, Prometheus ISBN 9789044628661

------------------------
Bestel uw boeken, CD's en nog veel meer
bij bolcom, via de banner rechts.
Dan steunt u De Leunstoel!


© 2015 Maeve van der Steen meer Maeve van der Steen - meer "De wereldliteratuur roept" -
Vermaak en Genot > De wereldliteratuur roept
Boek, spijs en drank Maeve van der Steen
1305VG GrubDoor mijn werkzaamheden als voorlezer van luisterboeken wordt mijn literaire horizon meer verruimd dan mij lief is, anders gezegd: wat een hoop flauwekul wordt er af en toe toch geschreven. Zo zijn er boeken die heel aardig beginnen, gaandeweg wat minder boeiend worden en uiteindelijk totaal verzanden in saaiheid of onwaarschijnlijke wendingen.

Ok, nu lees ik een oud boek en is dat wel hoogstaande literatuur? Het heet New Grub Street van George Gissing, is geschreven in 1891 en is onlangs in Engeland heruitgegeven. In Nederland werd het vertaald door Mario Molengraaf, behalve de titel dan, het is tegenwoordig mode de titel niet te vertalen, zoals bij films. New Grub Street wordt alom geroemd, een halve eeuw geleden door George Orwell, nu door recensenten all over the place. Het boek swingt beslist, vooral door de fijne dialogen die erg prettig zijn om voor te lezen. Het is meeslepend door de sfeertekeningen die meestal verre van romantisch zijn, het gaat vaker over vieze mist – het woord ‘smog’ werd pas jaren later uitgevonden – dan over een frisse lenteochtend, en dat pleit voor de schrijver.

Het onderwerp van het boek is volgens recensenten de literatuur in brede zin van het woord en de broodschrijver in het bijzonder maar laat je niks wijsmaken, het gaat over roem en aanzien – vooral het gebrek daaraan – en armoede, armoede en nog eens armoede. Over schrijvers die nog net een dienstmeisje hebben maar niet genoeg geld om vrienden uit te nodigen voor het ‘souper’. Ik ben niet zo jubelend over de vertaling van Mario Molengraaf. Souper bijvoorbeeld heeft bij ons de betekenis van een feestelijke, lichte maaltijd laat op de avond terwijl supper in Engeland gewoon een eenvoudige maaltijd in de avond is. Helaas vertelt George Gissing zelden wat er wordt gegeten!

Een van de romanfiguren, de straatarme integere schrijver Biffen, eet eens een boterham met reuzel, met vork en mes, ‘omdat het dan meer op een maaltijd lijkt’ en als een van de hoofdpersonen eindelijk iets verdiend heeft gaan hij en Biffen samen in een café eieren met spek eten: het feestmaal der armen. Er wordt nauwelijks iets anders gedronken dan thee en er wordt volop gerookt, vooral pijp. Ach, hoe kon de ploeterende Gissing weten dat ik anderhalve eeuw later zo graag zou willen weten wat voor groente hij at – veel vlees was er niet. En of die groente gekookt of gestoofd werd? Hoe kon de arme schrijver weten dat vandaag de dag sterrenchefs eerder de voorpagina halen dan beroemde schrijvers?

Hoewel hij cynisch genoeg was om dat te kunnen voorspellen, de dialogen die de schrijvers voeren, over hoezeer je succes afhangt van de juiste mensen die je kent, doen volkomen hedendaags aan. Ik moest steeds aan De Wereld Draait Door denken, als je je boek daar mag presenteren, is je kostje gekocht. Er wordt zelfs een scène beschreven waarin een soort literaire agent avant la lettre en een essayist bespreken dat er misschien een tijdschrift voor de gewone man moet worden opgericht met uitsluitend stukken ‘niet langer dan twee duim lang’. Om in de tram of bus te lezen, met vooral ook wat lichte kost erin, schandaaltjes en zo.

Ik dacht werkelijk dat het over een mengsel van nu.nl en de Bouquetreeks ging. En dit alles lang voordat het woord ‘long read’ was uitgevonden, voor intellectuelen vandaag de dag die nog wel eens een stuk langer dan twee duim lang willen lezen. Zijn tijd ver vooruit die Gissing.
Voor het genieten van de schoonheid van vrouwen en liefde in het algemeen moet je niet in New Grub Street zijn. En alcohol wordt alleen genoemd in verband met een dronkenlap die een brand veroorzaakt door zijn dronkenschap. Weinig gezelligheid, behalve in de filosofische gesprekken tussen de mannen, soms, zonder drank en spijs. Dan kon zelfs onze Gerard van het Reve, die wars van culinaire hoogstandjes was en praten over eten flauwekul vond best enthousiast vertellen over de aardappelen met jus die zijn moeder bereidde en behoorlijk kritisch zijn over haar oliebollen waar te harde stukjes appel in zaten (de Avonden).
Het volgende boek dat ik moet voorlezen speelt zich af in Spanje. Zal mij benieuwen of en hoe de comidas zullen worden beschreven.

New Grub Street, George Gissing, Prometheus ISBN 9789044628661

------------------------
Bestel uw boeken, CD's en nog veel meer
bij bolcom, via de banner rechts.
Dan steunt u De Leunstoel!
© 2015 Maeve van der Steen
powered by CJ2