 |
|
|
|
|
 |
 |
archiefvorig nr.lopend nr. |
 |
|
 |
 |
|
 |
|
|
|
|
|||||||||||||||||||||||||||
 |
|
 |
|||||||||||||||||||||||||||
| Vermaak en Genot > Naar de film | ||||
| Hoe ik mijn paardenfobie overwon | Thomas van der Steen | |||
 Op 16 oktober 1985 was ik met drie vrienden in Brussel. Nederland moest zich via een uit- en thuiswedstrijd tegen België plaatsen voor het WK-voetbal in Mexico. Het was de eerste internationale voetbalwedstrijd in België na het Heizeldrama en de geesten van de 39 in mei gestorven supporters spookten boven de hoofdstad.Vanuit de warme en schuimende taveerne doken we een ijzige sfeer in. Een leger van gendarmes, uitgerust met knuppels, schilden en helmen, vormden een menselijke corridor naar het uitvak. Achter hen stond om de 10 meter een ME-busje en politie te paard torende boven de helmen uit. De grimmige Belgen veroorzaakten bij ‘den Ollanders’ juist een jolige kwajongenssfeer. Er werd gezongen, geprovoceerd, geduwd en getrokken. Door een zet in mijn rug struikelde ik. In plaats van dat de flikken pal stonden brak de ketting bij de zwakste schakel. Ik viel op de grond in niemandsland en keek verschrikt omhoog. Tegen de lichtmasten verrees een duivels silhouet. Een immens paard, steigerend en briesend. Uit zijn neusgaten spoten wolken warme adem de herfstlucht in. De agent in het zadel krijste een commando en voorkwam ternauwernood dat ik vertrappeld werd door vier dreigende hoeven. Bibberend van angst stond ik op en voegde me weer bij mijn vrienden. Op de tribune (Kieft kreeg binnen een minuut een rode kaart, Oranje verloor, de Rode Duivels gingen naar Mexico) ontwikkelde ik een angst van wetenschappelijke omvang voor paarden: equinofobie. Nét geen 30 jaar later loop ik in Utrecht over de Oudegracht. Ik ben op weg naar de première van de film Perfect Horse, een documentaire van Hans Fels. We kennen elkaar van mijn werk en hij heeft me, onbekend met mijn vrees, uitgenodigd. De film gaat over het befaamde paardenras Lippizaner, de schimmels van de Spaanse Rijschool uit Wenen. Vanaf de eerste beelden word ik het verleden ingezogen. Alles ademt de sfeer van de Habsburgse monarchie die al in 1918 ten onder ging. Aan auto’s, horloges en mobieltjes zie ik dat het toch echt 2015 is. Het is precies wat de maker ons wil laten zien: deze wereld van fokkers en trainers verzet zich manmoedig tegen de moderne tijd. Want hun moeizame streven naar het perfecte paard wordt vereenvoudigd door de techniek van DNA en klonen. Maar wat gebeurt er dan met de eigenzinnige en persoonlijke karakters van de paarden? De beelden zijn weergaloos. Als de paarden over de alpenweiden galopperen zweef ik in de lucht boven ze, ik kan hun wapperende manen bijna aanraken. We zijn er ook bij als een rijpe merrie wordt gedekt door een hengst. Hij wordt door fokkers achterop geholpen, zelfs het richten doen zij, de merrie staat gefixeerd tussen schragen, Een zucht later is het voorbij en zijn geloken zwengel wordt secuur afgesopt door een stalknecht. De paarden komen tot leven op het doek en ik ben na afloop gerustgesteld; het zijn net mensen. De volgende ochtend moet ik me melden in mijn stamkroeg. Een vriend heeft zijn maatjes uitgenodigd voor een dagje uit, bestemming onbekend. Onze vriend heeft goede zaken gedaan met Arabieren (de mensen, niet de paarden) en laat ons meedelen in zijn succes. Als we onderweg zijn en het busje volgt de borden Den Haag ben ik gerustgesteld. Een dagje flaneren over de Scheveningse boulevard met een drankje en een visje staat me wel aan. Maar… nog nauwelijks in de stad buigt de bus naar rechts en komt tot stilstand op het parkeerterrein van Renbaan Duindigt …... wéér paarden! De lucht is strakblauw, het gras groen en de hekken wit. Op het terras voor de baan worden we rijkelijk voorzien van consumpties, ik kom de dag wel door. De koersen beginnen, het publiek stroomt toe. Na een gesprek met de moeder van een van de vrouwelijke jockeys raak ik geïnteresseerd. Ze tipt haar dochter als winnaar van de volgende race. Als ik de naam van haar paard (Carl Lewis, met die naam kún je niet verliezen) in de wandelgangen hoor rondzoemen, begeef ik me naar de wedkassa. Maar Carl verliest en ik ook. De volgende koersen besluit ik op het paard in te zetten met de mooiste naam. Maar Zeb de Legume, Governess Boko, Danseur Vivant en Transamerica As winnen niet. Als ik me weer teleurgesteld meld bij de kassa zegt de goocheme werkstudent: ‘paarden zijn slimmer dan mensen, ik heb nog nooit een paard failliet zien gaan omdat ie gokte op een mens’. De laatste koers wordt gesponsord door onze weldoener en hij mag de prijs uitreiken aan de winnaar. ‘Kom mee mannen, leuk voor de foto.’ Weifelend loop ik mee naar de stralende jockey op zijn Freule Idzarda. Omdat ik als laatste arriveer, kom ik vlak naast het paard te staan. Ik overwin 30 jaren angst en beklop moedig haar schoft. Freule knikt me liefdevol toe. Het is weer goed tussen mij en de paarden. ------------------------ De film Perfect Horse draait nog op sommige plaatsen in de provincie en wordt (in verkorte versie) 28 december op TV uitgezonden. http://perfecthorsethemovie.com/ http://www.renbaanduindigt.nl/ ----------------------- Het plaatje is van Katharina Kouwenhoven -------------------------- Bestel uw boeken, CD's en nog veel meer bij bolcom, via de banner rechts. Dan steunt u De Leunstoel! |
||||
| © 2015 Thomas van der Steen | ||||
|
|
|
||
|
powered by CJ2 | |||