archiefvorig nr.lopend nr.

Vermaak en Genot > Luister! delen printen terug
Als het avond is* Thomas van der Steen

2109VG Avond
'Heimelijke genoegens' is het thema van deze editie van De Leunstoel. Je kan er donder op zeggen dat ABBA en de Engelse vertaling van het thema, guilty pleasure, voorbij gaan komen. Om voor mij onbegrijpelijke redenen worden die twee vaak in één adem genoemd. Maar ABBA is allang geen guilty pleasure meer, eerder een proud pleasure.

Nou, dat geldt zeker voor mij, mijn liefde voor ABBA was nooit stiekem of heimelijk. Waterloo in 1974 - toen keek ik het Eurovisie songfestival van begin tot eind - omarmde ik meteen. Uptempo, vrolijk, ik wist alles van Napoleon, was in Waterloo geweest, ik verstond wat ze zongen, Benny strooide met klassieke arpeggio’s, Agnetha en Anni-Frid waren uitermate begeerlijk voor een puber, hun zilveren laarzen flonkerden, ik genoot! Toen ik de maandag erop het bovenstaande herhaalde tussen het groepje rokers voor school zag ik enkelen bedenkelijk kijken. Maar mijn toenmalige autoriteit won het van hun reserves. Niet veel later werd Dancing Queen een hit en danste ik in de aula op mijn zilver geschilderde laarzen, haha, wie deed mij wat!

‘Ik weet gewoon niet hoe
Bij alles wat ik doe’

Een slordige vijftig jaar later hoorde ik op de radio een aanstekelijke melodie met als terugkerend zinnetje: Ik kan het niet hebben als het avond is. De radio stond zacht en bevond zich op een rumoerige werkvloer. De volgende keer dat het voorbijkwam, zette ik de radio harder en spitste de oren.

‘Zeg me dat het goedkomt
Geef me stukjes toekomst’

Bij de wekelijkse borrel met gelijkgestemden attendeerde ik ze op de song ‘Als het avond’ is van, zo wist ik inmiddels, Suzan en Freek. Meewarig werd ik aangekeken, ze konden niet geloven dat ik serieus was. Nadat ze begrepen dat ik het meende werd ik ronduit uitgelachen. De autoriteit die ik op de middelbare school nog genoot, was verdampt. Of je een verstandskies liet trekken, nee, op Tweede Paasdag naar de Ikea, hahaha, of je met je blote voet op een Legoblokje ging staan, zo erg was kennelijk het luisteren naar dat truttige duo uit de Achterhoek.

‘Ik kan het niet hebben als het avond is
Oh want ‘s avonds mis ik je vaak’

Mijn dochter is de enige met wie ik de liefde voor dit lied deel. Voor alle anderen moet ik mijn genoegen heimelijk houden. Maar, zoals ik de borrelaars toebeet toen zij mij uitlachten: zij die door ‘Als het avond is’ niet geraakt worden, hebben geen hart!
© 2024 Thomas van der Steen meer Thomas van der Steen - meer "Luister!" -
Vermaak en Genot > Luister!
Als het avond is* Thomas van der Steen
2109VG Avond
'Heimelijke genoegens' is het thema van deze editie van De Leunstoel. Je kan er donder op zeggen dat ABBA en de Engelse vertaling van het thema, guilty pleasure, voorbij gaan komen. Om voor mij onbegrijpelijke redenen worden die twee vaak in één adem genoemd. Maar ABBA is allang geen guilty pleasure meer, eerder een proud pleasure.

Nou, dat geldt zeker voor mij, mijn liefde voor ABBA was nooit stiekem of heimelijk. Waterloo in 1974 - toen keek ik het Eurovisie songfestival van begin tot eind - omarmde ik meteen. Uptempo, vrolijk, ik wist alles van Napoleon, was in Waterloo geweest, ik verstond wat ze zongen, Benny strooide met klassieke arpeggio’s, Agnetha en Anni-Frid waren uitermate begeerlijk voor een puber, hun zilveren laarzen flonkerden, ik genoot! Toen ik de maandag erop het bovenstaande herhaalde tussen het groepje rokers voor school zag ik enkelen bedenkelijk kijken. Maar mijn toenmalige autoriteit won het van hun reserves. Niet veel later werd Dancing Queen een hit en danste ik in de aula op mijn zilver geschilderde laarzen, haha, wie deed mij wat!

‘Ik weet gewoon niet hoe
Bij alles wat ik doe’

Een slordige vijftig jaar later hoorde ik op de radio een aanstekelijke melodie met als terugkerend zinnetje: Ik kan het niet hebben als het avond is. De radio stond zacht en bevond zich op een rumoerige werkvloer. De volgende keer dat het voorbijkwam, zette ik de radio harder en spitste de oren.

‘Zeg me dat het goedkomt
Geef me stukjes toekomst’

Bij de wekelijkse borrel met gelijkgestemden attendeerde ik ze op de song ‘Als het avond’ is van, zo wist ik inmiddels, Suzan en Freek. Meewarig werd ik aangekeken, ze konden niet geloven dat ik serieus was. Nadat ze begrepen dat ik het meende werd ik ronduit uitgelachen. De autoriteit die ik op de middelbare school nog genoot, was verdampt. Of je een verstandskies liet trekken, nee, op Tweede Paasdag naar de Ikea, hahaha, of je met je blote voet op een Legoblokje ging staan, zo erg was kennelijk het luisteren naar dat truttige duo uit de Achterhoek.

‘Ik kan het niet hebben als het avond is
Oh want ‘s avonds mis ik je vaak’

Mijn dochter is de enige met wie ik de liefde voor dit lied deel. Voor alle anderen moet ik mijn genoegen heimelijk houden. Maar, zoals ik de borrelaars toebeet toen zij mij uitlachten: zij die door ‘Als het avond is’ niet geraakt worden, hebben geen hart!
© 2024 Thomas van der Steen
powered by CJ2