De Leunstoel - internetmagazine voor rustige mensen


		archiefvorig nr.lopend nr.

Vermaak en Genot > Luister!		delen printen terug


	Trump yn Makkum	Henk Klaren
	It wie dêr sa smûk, as men siet yn 'e hoek. Dat zinnetje is me altijd bijgebleven. Het maakt deel uit van de tekst van een Fries liedje over een lokaalspoortje tussen Leeuwarden en Dokkum (en enkele jaren: Anjum). Mijn moeder zong dat vaak. Het is een lief liedje. Hoe knus het wel niet was in dat treintje als je in een hoekje zat. Smûk wordt in sommige vertalingen wel vertaald met ‘gezellig’. Ik vind dat knus dichter bij het gevoel komt. Ik sluit niet uit, dat mijn moeder het liedje zo leuk vond omdat ze wel van het treintje gebruik heeft gemaakt. Eén van de oorspronkelijke haltes was Morra-Lioessens (Moarre-Ljussens). Het station grensde direct aan de zuivelfabriek waar mijn vader enkele jaren heeft gewerkt. Zeker weten is iets anders, ik kan de verschillende data niet met elkaar in verband brengen. De schrijver van het liedje verwoordde een nostalgisch verlangen. Eén van de redenen voor het opheffen van het lijntje was dat het te duur was om de overwegen te beveiligen. Of er op dit lijntje veel ongelukken gebeurden weet ik niet, maar wel dat veel vergelijkbare lokale lijntjes de huppeldepupse moordenaar werden genoemd. Dus misschien was het verlangen naar terugkeer van het lijntje niet zo slim. Ik vond nog een artikeltje uit 2014 waarin werd gesproken over terugkeer. Niet gebeurd. Als gevolg van het voorgaande werd mijn aandacht getrokken door een krantenkop over een Friese postpunkband ‘It Dockumer Lokaeltsje’. Nou, dat artikel moest ik lezen. En de muziek horen natuurlijk. Tsja, postpunk in het Fries. Hoe klinkt dat? Hotseknotsebegoniamuziek en ik versta er geen moer van. Toch stoort het me niet. Van die DIY rock ’n roll eigenlijk. En de CD zit in een prachtig doosje. Zie het plaatje. Het is een kopie van een tegeltje van Makkumer aardewerk. Op het plaatje heb ik het doosje gecombineerd met de tegeltjes die ik van mijn moeder heb geërfd. Waarom Makkum? Welnu, de heren van de band hebben zich nogal gestoord aan Donald Trump. Het album heet dan ook Trump yn Makkum. En het nummer dat over die gebeurtenis gaat heet: Trump yn Makkum, de Musical (twee delen). Of er ooit een musical komt is niet bekend. Het script is er. Maar bij It Dockumer Lokaeltsje (de band, ik noem ze verder maar IDL) lopen feiten en fictie nogal eens door elkaar. Eén ding staat vast: Trump heeft Makkum grotelijks belazerd. Hij had een enorm jacht gekocht en had de Makkumer werf Amels opdracht gegeven tot renovatie. Een prachtige opdracht voor de werf, die het toen wat moeilijk had. De Donald is zelfs nog even wezen kijken. En hij bestelde ook nog een heel nieuw jacht. Dat speelde allemaal eind jaren tachtig. Een enorme kans voor de werf en aanleiding tot flinke investeringen om de opdracht te kunnen realiseren. Maar bij nader inzien zag de presidentskandidaat overal vanaf. En om zo goedkoop mogelijk van alles af te komen kocht hij gewoon de hele werf om hem diezelfde maand weer te verkopen. Amels moest veel mensen ontslaan en Makkum is er nog steeds niet helemaal overheen. De werf heeft het overleefd, maar met moeite. Belazerd is een zwakke typering. De mannen van IDL hopen dat Trump yn Makkum net zo iets gaat betekenen als Leiden in Last. Ik hoop het ook. Zou zo’n schandaal nog invloed kunnen hebben op de Amerikaanse verkiezingen? Wie heeft goede contacten met de Amerikaanse pers? ---------- De foto is van de auteur.

meer Henk Klaren - meer "Luister!" -

Vermaak en Genot > Luister!
Trump yn Makkum	Henk Klaren
It wie dêr sa smûk, as men siet yn 'e hoek. Dat zinnetje is me altijd bijgebleven. Het maakt deel uit van de tekst van een Fries liedje over een lokaalspoortje tussen Leeuwarden en Dokkum (en enkele jaren: Anjum). Mijn moeder zong dat vaak. Het is een lief liedje. Hoe knus het wel niet was in dat treintje als je in een hoekje zat. Smûk wordt in sommige vertalingen wel vertaald met ‘gezellig’. Ik vind dat knus dichter bij het gevoel komt. Ik sluit niet uit, dat mijn moeder het liedje zo leuk vond omdat ze wel van het treintje gebruik heeft gemaakt. Eén van de oorspronkelijke haltes was Morra-Lioessens (Moarre-Ljussens). Het station grensde direct aan de zuivelfabriek waar mijn vader enkele jaren heeft gewerkt. Zeker weten is iets anders, ik kan de verschillende data niet met elkaar in verband brengen. De schrijver van het liedje verwoordde een nostalgisch verlangen. Eén van de redenen voor het opheffen van het lijntje was dat het te duur was om de overwegen te beveiligen. Of er op dit lijntje veel ongelukken gebeurden weet ik niet, maar wel dat veel vergelijkbare lokale lijntjes de huppeldepupse moordenaar werden genoemd. Dus misschien was het verlangen naar terugkeer van het lijntje niet zo slim. Ik vond nog een artikeltje uit 2014 waarin werd gesproken over terugkeer. Niet gebeurd. Als gevolg van het voorgaande werd mijn aandacht getrokken door een krantenkop over een Friese postpunkband ‘It Dockumer Lokaeltsje’. Nou, dat artikel moest ik lezen. En de muziek horen natuurlijk. Tsja, postpunk in het Fries. Hoe klinkt dat? Hotseknotsebegoniamuziek en ik versta er geen moer van. Toch stoort het me niet. Van die DIY rock ’n roll eigenlijk. En de CD zit in een prachtig doosje. Zie het plaatje. Het is een kopie van een tegeltje van Makkumer aardewerk. Op het plaatje heb ik het doosje gecombineerd met de tegeltjes die ik van mijn moeder heb geërfd. Waarom Makkum? Welnu, de heren van de band hebben zich nogal gestoord aan Donald Trump. Het album heet dan ook Trump yn Makkum. En het nummer dat over die gebeurtenis gaat heet: Trump yn Makkum, de Musical (twee delen). Of er ooit een musical komt is niet bekend. Het script is er. Maar bij It Dockumer Lokaeltsje (de band, ik noem ze verder maar IDL) lopen feiten en fictie nogal eens door elkaar. Eén ding staat vast: Trump heeft Makkum grotelijks belazerd. Hij had een enorm jacht gekocht en had de Makkumer werf Amels opdracht gegeven tot renovatie. Een prachtige opdracht voor de werf, die het toen wat moeilijk had. De Donald is zelfs nog even wezen kijken. En hij bestelde ook nog een heel nieuw jacht. Dat speelde allemaal eind jaren tachtig. Een enorme kans voor de werf en aanleiding tot flinke investeringen om de opdracht te kunnen realiseren. Maar bij nader inzien zag de presidentskandidaat overal vanaf. En om zo goedkoop mogelijk van alles af te komen kocht hij gewoon de hele werf om hem diezelfde maand weer te verkopen. Amels moest veel mensen ontslaan en Makkum is er nog steeds niet helemaal overheen. De werf heeft het overleefd, maar met moeite. Belazerd is een zwakke typering. De mannen van IDL hopen dat Trump yn Makkum net zo iets gaat betekenen als Leiden in Last. Ik hoop het ook. Zou zo’n schandaal nog invloed kunnen hebben op de Amerikaanse verkiezingen? Wie heeft goede contacten met de Amerikaanse pers? ---------- De foto is van de auteur.
© 2024 Henk Klaren

	powered by CJ2