Niet alle muziek ging misschien dood, maar Sinéad en Robbie wel. Sinéad O’Connor was natuurlijk veel te jong zoals dat dan heet, maar ze hoorde toch bepaald niet bij de club van 27.

En Robbie Robertson al helemaal niet. Onlangs zag ik de documentaire Once Were Brothers van Scorcese weer eens. Robertson staat centraal in die docu. Robbie Robertson stond altijd nogal centraal. Hij was een oude man geworden met een wat nadrukkelijke presentatie. Hij had de neiging om alles wat niet goed gegaan was met The Band toe te schrijven aan het alcohol- en drugsgebruik van zijn overleden collega’s. Alleen Garth Hudson – de oudste van de groep – leeft nog en ontsprong de dans der kritiek.

Drummer, zanger etc. van The Band, Levon Helm, was in zijn boek wat minder complimenteus over zijn aanvankelijk beste vriend. Hij citeert bijvoorbeeld Ronnie Hawkins over de prominente rol die Scorsese (alweer) aan Robbie heeft gegeven in de film The Last Waltz. Beetje veel Robbie riep The Hawk.

Even wat uitleg voor de jongere lezer: The Band begon als begeleidingsband (The Hawks) van Ronnie Hawkins, een Amerikaanse Rock  ‘n Roller. Kort daarna gingen ze verder als Levon and the Hawks. Later werd dat The Band, als zodanig begonnen ze als begeleidingsband van Bob Dylan.

Enfin, duidelijk is dat Robertson en Scorsese goed elkaar overweg konden. Het is allemaal nog een hoop ingewikkelder, maar dat alles neemt niet weg dat The Band naar mijn idee behoort tot het allerbeste dat de popmuziek heeft voortgebracht. En dat heeft heel erg veel te maken met de liedjes van Robbie Robertson en zijn strakke gitaargeluid. The Weight (dit clipje komt uit de film The Last Waltz) wordt vaak genoemd als zijn beste song en dat is misschien ook wel zo, maar het is lang niet zijn enige onsterfelijke compositie. En de film The Last Waltz is vast wel de beste popfilm/docu ever.

Sinéad is een heel ander verhaal. Als je haar biografie leest dan lopen de rillingen je over de rug. Misbruik als kind, tewerkstelling in één van de Magdalene Laundries. Nou ja, tewerkstelling, slavenarbeid inclusief mishandeling. Ze zegt zelf, dat ze niet de allerergste periode van de Laundries heeft meegemaakt, maar maffe straffen waren er wel. Vier huwelijken en evenzoveel scheidingen. Andere ongelukkige relaties. Zelfdoding van een 17-jarige zoon. Wanhopig gezoek naar religieus ‘onderdak’. Op zeker moment bekeerde zij zich tot de Islam. Gericht activisme tegen de RK-kerk, mede vanwege die Magdelene Laundries, maar ook vanwege het wijdverbreide seksuele wangedrag van katholieke geestelijken in met name Ierland. Het verscheuren van een portret van de paus live op toneel en rechtstreeks op de tv haalde moeiteloos de wereldpers en leidde tot veel soms positieve maar vooral hele nare reacties. Je zou bijna de muziek vergeten. Haar allergrootste hit was Nothing compares 2 U, een nummer van Prince. Maar haar uitvoering is fantastisch. Weinig popsongs zijn intensiever gebracht. Ze deed niet alleen covers. Lang niet. Het zelf geschreven Troy, haar eerste echte single, was in Nederland haar grootste hit.

En Kris Kristofferson's Sister Sinead wil ik u ook niet onthouden.