archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 17
Jaargang 4
5 juli 2007
Vermaak en Genot > Misdaadboeken delen printen terug
Een Gouden Strop waard Theo Capel

0417VG Misdaad
De prijs voor het beste Nederlandstalige misdaadboek ging dit jaar verrassend naar Roel Janssen voor ‘De tiende vrouw’. Iedereen, inclusief ik, had zijn geld gezet op de alom geroemde Esther Verhoef met Close-Up, maar die greep er dus naast, behalve dat ze al tijden hoog ermee in de bestsellerlijst staat. Ook het boek van Janssen is nu reeds ettelijke malen herdrukt en tot de bestsellerlijst doorgedrongen, weliswaar nog in de onderste regionen. Lezers die de eerste en volgende druk vergelijken kunnen zien dat ik voor een voetnoot in de historie van de misdaadroman heb gezorgd door de auteur erop te wijzen dat in de eerste druk een sigaret van het merk Dr. Dushkind uit een verkeerd pakje wordt genomen. In de volgende drukken is die fout hersteld. Het is niet de ergste fout die een auteur kan maken en de jury merkte het misschien niet eens op.

Slecht schrijven is een grotere ramp. De jury van de Gouden Strop was in het algemeen niet tevreden over het niveau van de Nederlandse misdaadroman. Gelukkig voor iedereen is de auteur Peter Blauner een Amerikaan, want als hij een landgenoot zou zijn geweest, had hij met Slipping into darkness (Warner Books, € 11,95) met straatlengtes gewonnen. Lezers moeten die conclusie trekken op basis van de oorspronkelijke uitgave. Blauners latere werk wordt namelijk niet meer bij ons in vertaling uitgebracht. Zijn verkoopcijfers vielen teveel tegen. Begrijpelijk is dat niet want hij slaagt er iedere keer in levensechte mensen in een realistische setting rond te laten lopen in een goed lopend verhaal. Ook dit keer weer.
‘Slipping into darkness’ is een politieroman, maar tegelijkertijd ook veel meer dan dat. Het vertelt het verhaal van een Puerto-Ricaan uit New York die als jongen voor moord op een vrouwelijke arts wordt veroordeeld en jaren later vrijkomt. Zijn tegenspeler is de rechercheur die indertijd een bekentenis van hem afdwong en die nu zijn uiterste best doet aan te tonen dat de man ten onrechte op vrije voeten is gesteld. Helemaal als er opnieuw een arts wordt vermoord.

De titel is figuurlijk bedoeld maar er zit ook een letterlijk kantje aan. De rechercheur is namelijk zijn gezichtsvermogen aan het verliezen. Is het een straf voor hem of het noodlot dat toeslaat? De vraag is ook of de ex-gevangene niet over de schreef zal gaan, of is gegaan, en zo aan gene zijde van het goede in de duisternis komt te verkeren. Blauner heeft de menselijke kant fraai geplaatst op het fundament van een ijzersterke intrige, maar de mens blijft voor hem het belangrijkst. De politieman komt zeer authentiek over en stijgt ver uit boven al die rechercheurs en commissarissen met hun hond, ex-vrouw, platenverzameling of drankzucht die je telkens weer tegenkomt. Mocht je kritiek willen leveren op Blauner, dan kun je zeggen dat hij soms te sentimenteel wordt, maar het verhaal is daar ook naar.
Als je de hele wereld erbij betrekt zijn er natuurlijk altijd auteurs te vinden die ons als Nederlander voorbij streven. Blauner is wat dat betreft maar een voorbeeld. Maar je zou mogen verwachten dat na meer dan twintig jaar Gouden Strop geen bitterheid bij een jury zou ontstaan.

Of was het misschien vroeger beter? Uit nieuwsgierigheid herlas ik Een Samurai in Rotterdam, de tweede thriller van Jacques Post uit 1981. ‘Het verhaal klopt van geen kanten,’ zei hij onlangs tegen me en daar bleek hij groot gelijk in te hebben. Hij moest grote moeite doen om de samurai, die een fraaie vondst was, een plaats te geven in het verhaal over corruptie en vals spel onder Rotterdamse zakenlieden. Maar Post is wel een schrijver van leuke scènes en kleine plotwendingen die het verhaal op gang houden. Een van zijn latere boeken werd genomineerd voor de Gouden Strop, maar winnen deed hij hem toen niet. Als thrillerschrijver heeft hij de laatste jaren een lange pauze genomen en sinds enige tijd met succes het veld overgelaten aan zijn zoon Elvin Post.
Een ander voorbeeld is Motel om te mijden van Walraven - een schrijver die doelbewust geen voornaam gebruikt - dat verscheen in 1985. Het is een privé-detectiveverhaal met Charlie Allard in de hoofdrol. Dat is een man die wijdlopig voortdurend zijn eigen optreden van commentaar voorziet. Dat staat snel tegen. Het verhaal speelt in Amsterdam in het motel uit de titel, een louche nachtclub en het kantoor van Allard. Het was al weer de derde aflevering van een serie die kort daarna stokte. Van de auteur is verder niets vernomen. De jury van de Gouden Strop zou daarover tevreden zijn geweest.
 
Op www.trouw.nl is 'Trouw is niet te koop' te beluisteren, een journalistieke thriller die ik schreef ter gelegenheid van het afscheid van Frits van Exter als hoofdredacteur. De thriller is ook gratis als pdf te krijgen en zo eveneens te lezen (minimaal op je scherm). Stuur een e-mail aan theocapel@deleunstoel.nl met 'Frits' als onderwerp.
 
*******************************************
Uitgave van De Leunstoel wordt mede mogelijk
gemaakt door donaties van:
Barbara Muller, Katharina Kouwenhoven, Hans Meijer,
Ruurd Kunnen, Beer Meijer, Carlo van Praag, J.Bakker,
Evelien Polter, Mabel Amber, Ruud van Ruijven
en Frits Hoorweg.
 
'Springveren, het beste uit de leunstoel’ is nu te koop. Luister ook naar 'De mannenpil' , een van de bijdragen, voorgelezen door Maeve van der Steen. Zie www.eburon.nl/product_details.php?item_id=472


© 2007 Theo Capel meer Theo Capel - meer "Misdaadboeken"
Vermaak en Genot > Misdaadboeken
Een Gouden Strop waard Theo Capel
0417VG Misdaad
De prijs voor het beste Nederlandstalige misdaadboek ging dit jaar verrassend naar Roel Janssen voor ‘De tiende vrouw’. Iedereen, inclusief ik, had zijn geld gezet op de alom geroemde Esther Verhoef met Close-Up, maar die greep er dus naast, behalve dat ze al tijden hoog ermee in de bestsellerlijst staat. Ook het boek van Janssen is nu reeds ettelijke malen herdrukt en tot de bestsellerlijst doorgedrongen, weliswaar nog in de onderste regionen. Lezers die de eerste en volgende druk vergelijken kunnen zien dat ik voor een voetnoot in de historie van de misdaadroman heb gezorgd door de auteur erop te wijzen dat in de eerste druk een sigaret van het merk Dr. Dushkind uit een verkeerd pakje wordt genomen. In de volgende drukken is die fout hersteld. Het is niet de ergste fout die een auteur kan maken en de jury merkte het misschien niet eens op.

Slecht schrijven is een grotere ramp. De jury van de Gouden Strop was in het algemeen niet tevreden over het niveau van de Nederlandse misdaadroman. Gelukkig voor iedereen is de auteur Peter Blauner een Amerikaan, want als hij een landgenoot zou zijn geweest, had hij met Slipping into darkness (Warner Books, € 11,95) met straatlengtes gewonnen. Lezers moeten die conclusie trekken op basis van de oorspronkelijke uitgave. Blauners latere werk wordt namelijk niet meer bij ons in vertaling uitgebracht. Zijn verkoopcijfers vielen teveel tegen. Begrijpelijk is dat niet want hij slaagt er iedere keer in levensechte mensen in een realistische setting rond te laten lopen in een goed lopend verhaal. Ook dit keer weer.
‘Slipping into darkness’ is een politieroman, maar tegelijkertijd ook veel meer dan dat. Het vertelt het verhaal van een Puerto-Ricaan uit New York die als jongen voor moord op een vrouwelijke arts wordt veroordeeld en jaren later vrijkomt. Zijn tegenspeler is de rechercheur die indertijd een bekentenis van hem afdwong en die nu zijn uiterste best doet aan te tonen dat de man ten onrechte op vrije voeten is gesteld. Helemaal als er opnieuw een arts wordt vermoord.

De titel is figuurlijk bedoeld maar er zit ook een letterlijk kantje aan. De rechercheur is namelijk zijn gezichtsvermogen aan het verliezen. Is het een straf voor hem of het noodlot dat toeslaat? De vraag is ook of de ex-gevangene niet over de schreef zal gaan, of is gegaan, en zo aan gene zijde van het goede in de duisternis komt te verkeren. Blauner heeft de menselijke kant fraai geplaatst op het fundament van een ijzersterke intrige, maar de mens blijft voor hem het belangrijkst. De politieman komt zeer authentiek over en stijgt ver uit boven al die rechercheurs en commissarissen met hun hond, ex-vrouw, platenverzameling of drankzucht die je telkens weer tegenkomt. Mocht je kritiek willen leveren op Blauner, dan kun je zeggen dat hij soms te sentimenteel wordt, maar het verhaal is daar ook naar.
Als je de hele wereld erbij betrekt zijn er natuurlijk altijd auteurs te vinden die ons als Nederlander voorbij streven. Blauner is wat dat betreft maar een voorbeeld. Maar je zou mogen verwachten dat na meer dan twintig jaar Gouden Strop geen bitterheid bij een jury zou ontstaan.

Of was het misschien vroeger beter? Uit nieuwsgierigheid herlas ik Een Samurai in Rotterdam, de tweede thriller van Jacques Post uit 1981. ‘Het verhaal klopt van geen kanten,’ zei hij onlangs tegen me en daar bleek hij groot gelijk in te hebben. Hij moest grote moeite doen om de samurai, die een fraaie vondst was, een plaats te geven in het verhaal over corruptie en vals spel onder Rotterdamse zakenlieden. Maar Post is wel een schrijver van leuke scènes en kleine plotwendingen die het verhaal op gang houden. Een van zijn latere boeken werd genomineerd voor de Gouden Strop, maar winnen deed hij hem toen niet. Als thrillerschrijver heeft hij de laatste jaren een lange pauze genomen en sinds enige tijd met succes het veld overgelaten aan zijn zoon Elvin Post.
Een ander voorbeeld is Motel om te mijden van Walraven - een schrijver die doelbewust geen voornaam gebruikt - dat verscheen in 1985. Het is een privé-detectiveverhaal met Charlie Allard in de hoofdrol. Dat is een man die wijdlopig voortdurend zijn eigen optreden van commentaar voorziet. Dat staat snel tegen. Het verhaal speelt in Amsterdam in het motel uit de titel, een louche nachtclub en het kantoor van Allard. Het was al weer de derde aflevering van een serie die kort daarna stokte. Van de auteur is verder niets vernomen. De jury van de Gouden Strop zou daarover tevreden zijn geweest.
 
Op www.trouw.nl is 'Trouw is niet te koop' te beluisteren, een journalistieke thriller die ik schreef ter gelegenheid van het afscheid van Frits van Exter als hoofdredacteur. De thriller is ook gratis als pdf te krijgen en zo eveneens te lezen (minimaal op je scherm). Stuur een e-mail aan theocapel@deleunstoel.nl met 'Frits' als onderwerp.
 
*******************************************
Uitgave van De Leunstoel wordt mede mogelijk
gemaakt door donaties van:
Barbara Muller, Katharina Kouwenhoven, Hans Meijer,
Ruurd Kunnen, Beer Meijer, Carlo van Praag, J.Bakker,
Evelien Polter, Mabel Amber, Ruud van Ruijven
en Frits Hoorweg.
 
'Springveren, het beste uit de leunstoel’ is nu te koop. Luister ook naar 'De mannenpil' , een van de bijdragen, voorgelezen door Maeve van der Steen. Zie www.eburon.nl/product_details.php?item_id=472
© 2007 Theo Capel
powered by CJ2