archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 16
Jaargang 3
6 juli 2006
Bezigheden > Lopen delen printen terug
‘Zeg, waarom …. ?' Frits Hoorweg

0316BZ Hulst
Mijn buurman is een druk bezet man. Hij haast zich van de ene afspraak naar de andere, meestal op de fiets. Als ik ’s ochtends opsta en aan de voorkant van ons huis uit het raam kijk, zie ik hem aan komen rijden. Dan heeft hij zijn eerste afspraak blijkbaar al achter de rug. Nadat ik mij even later heb aangekleed en aan de andere kant van het huis het rolgordijn optrek, zie ik hem weer weg rijden. Op weg naar de tweede afspraak; of zou het de derde zijn? Hij berijdt een klassiek herenrijwiel en uit zijn ‘zit’ alleen al spreekt doelgerichtheid. De fiets dient hem om zich van A naar B te verplaatsen, niet om zomaar wat rond te peddelen. Zo rijdt hij bijvoorbeeld ‘even’ (van Den Haag) naar Rotterdam om een vriend te bezoeken die daar in het ziekenhuis ligt. En als ik hem vraag hoe lang hij daarover doet zegt hij met een verontschuldigende blik: ‘Toch wel bijna een uur.’

En dan te bedenken dat hij op een leeftijd is dat hij het best wat rustiger aan kan doen. Dat weet ik omdat we elkaar zien op verjaardagen en partijen. Op een van die partijen moet het idee zijn ontstaan dat wij samen maar eens moesten gaan lopen. Niet uit te sluiten is dat onze echtgenotes daarin een geniepige rol hebben gespeeld. Ik stel me voor dat het is begonnen met een achteloze vraag als de volgende: ‘Zeg, die van jou is altijd aan het fietsen en die van mij altijd aan het wandelen. Waarom gaan ze niet eens samen op pad? Vervolgens heeft een van hen bij het afscheid nemen gezegd: ‘Zeg, waarom gaan jullie niet eens samen ….. .‘

Kortgeleden vertrokken wij daarom met de auto naar Hulst in Zeeuws-Vlaanderen. Bij de voorbereiding was een fundamenteel verschil in benadering aan het licht gekomen. Want waarom gingen we eigenlijk naar Hulst? Nou, omdat het een interessante plaats in een mooie streek is, dacht ik. Uit een van mijn boekjes diepte ik een wandeling van 20 kilometer op met begin en eindpunt in Hulst. Maar alras bleek mij dat er een tweede motief in het spel was. Er woont iemand (een familielid van een kennis van de buurman) in Hulst die pas een nieuw huis heeft en dat wilde hij wel eens ‘even’ zien. Waarom? Nou ja, omdat het blijkbaar slecht denkbaar is dat je zomaar ergens heen gaat om een beetje te wandelen. Bovendien: dat nieuwe huis staat op een terrein dat vroeger toebehoorde aan een beroemde school (het Jansenius college) die de buurman nogal eens bezocht heeft voor zijn werk. Hij voelt zich blijkbaar verbonden met de grond.

Zo meldden wij ons dus om 10.45 uur bij een hartelijke dame die koffie met gebak voor ons klaar had staan. Eigenlijk hadden we er om 10.00 uur al moeten zijn, maar in Antwerpen reden we drie keer fout. We wilden door de oude tunnel onder De Schelde. Maar ja, we namen eerst een afslag te vroeg, raakten vervolgens in de war door de aanduiding ‘linkeroever’ (als Nederlander ben je namelijk geneigd die rechteroever te noemen) en pakten vervolgens bij het uitkomen van de tunnel de verkeerde baan. Inderdaad, een aardige plot voor een commercial die het praktische nut van navigatiesystemen moet aantonen.

Na de koffie en de taart te hebben genuttigd en het wel en wee van de familie te hebben besproken kregen we een rondleiding door de tuin, en daarna een door het huis. Tegen half een reden we weg om aan onze wandeling te beginnen. We slaagden er zowaar in een parkeerplaatsje binnen de stadsmuren van Hulst te vinden. De omwalling dateert uit 1620 en is nog vrijwel volledig intact. In de 80-jarige oorlog is de zeggenschap over Hulst regelmatig van de ene partij naar de partij overgegaan, net als trouwens die over de omliggende gebieden, voorzover die niet onder water stonden. Pas in 1646, twee jaar voor het einde van de oorlog is Hulst definitief overgegaan naar Frederik Hendrik.

De katholieke kerk werd daarna genaast door de protestanten, ‘die er nauwelijks waren,’ zoals onze gastvrouw ons ‘s ochtends had gezegd. Het verkrijgen van inside information kost wat tijd, maar komt later wel van pas. In de Franse tijd, anderhalve eeuw later, beslisten de toenmalige machthebbers dat dat te gek was: zo’n reusachtige kerk voor een paar protestanten. De kerk werd in tweeën gedeeld door een reusachtige muur en daarna gingen zowel protestanten als katholieken er ter kerke. Elkaar bij gelegenheid sarrend door hinderlijk gezang als aan de andere kant van de muur stilte werd gevraagd. Pas in de dertiger jaren van de vorige eeuw is er een eind gekomen aan die narigheid. De katholieken hebben de protestanten toen uitgekocht en die hebben met het zo verworven geld een eigen kerkje laten bouwen. De toon van onze gastvrouw maakte duidelijk dat het haar nog steeds niet lekker zat dat haar geloofsgenoten geld hadden moeten neertellen om dat ‘gespuis’ uit hun eigen kerk te krijgen!

We verlieten de stad via de Bagijnenpoort en liepen ongeveer 4 kilometer in noordoostelijke richting over de Liniedijk, een grotendeels onverhard pad; zeer aangenaam. Daarna gingen we rechtsaf en liepen vervolgens min of meer in zuidelijke richting. Helaas grotendeels over asfalt. De velden om ons heen ‘beefden dampende in het junizonlicht.’ Brel/Van Altena). Heel even, op het zuidelijkste puntje van de wandeling, deden we België aan. Je merkt het verschil meteen. Waar de zeeklei ophoudt en de zandgrond begint is de grens. We dronken een glaasje limonade op het terras van een camping en liepen daarna de laatste 4 tot 5 kilometer terug naar Hulst. We dronken er wat en aten het een en ander in een op de wal gelegen restaurant met de toepasselijke naam Hogerop.

Daarna reden we weer naar huis. Bij het passeren van de Brienenoordbrug meldde mijn buurman dat het een hele trap is om daar tegenop te rijden. Ik keek hem sprakeloos aan. ‘Ja, ik moest laatst even bij iemand langs in Dordrecht.’ Het begon tot mij door te dringen dat ik, vóór het volgende feestje, een passend weerwoord moet bedenken tegen de achteloze suggestie, die ongetwijfeld gedaan zal worden, dat we nu ook maar eens maar eens samen moeten gaan fietsen.
 
************************************************
Wilt u geattendeerd worden op de nieuwe aflevering
van De Leunstoel? Laat ons dat weten door de reactieknop
hieronder te gebruiken en als onderwerp in te vullen:
Nieuwsbrief


© 2006 Frits Hoorweg meer Frits Hoorweg - meer "Lopen" -
Bezigheden > Lopen
‘Zeg, waarom …. ?' Frits Hoorweg
0316BZ Hulst
Mijn buurman is een druk bezet man. Hij haast zich van de ene afspraak naar de andere, meestal op de fiets. Als ik ’s ochtends opsta en aan de voorkant van ons huis uit het raam kijk, zie ik hem aan komen rijden. Dan heeft hij zijn eerste afspraak blijkbaar al achter de rug. Nadat ik mij even later heb aangekleed en aan de andere kant van het huis het rolgordijn optrek, zie ik hem weer weg rijden. Op weg naar de tweede afspraak; of zou het de derde zijn? Hij berijdt een klassiek herenrijwiel en uit zijn ‘zit’ alleen al spreekt doelgerichtheid. De fiets dient hem om zich van A naar B te verplaatsen, niet om zomaar wat rond te peddelen. Zo rijdt hij bijvoorbeeld ‘even’ (van Den Haag) naar Rotterdam om een vriend te bezoeken die daar in het ziekenhuis ligt. En als ik hem vraag hoe lang hij daarover doet zegt hij met een verontschuldigende blik: ‘Toch wel bijna een uur.’

En dan te bedenken dat hij op een leeftijd is dat hij het best wat rustiger aan kan doen. Dat weet ik omdat we elkaar zien op verjaardagen en partijen. Op een van die partijen moet het idee zijn ontstaan dat wij samen maar eens moesten gaan lopen. Niet uit te sluiten is dat onze echtgenotes daarin een geniepige rol hebben gespeeld. Ik stel me voor dat het is begonnen met een achteloze vraag als de volgende: ‘Zeg, die van jou is altijd aan het fietsen en die van mij altijd aan het wandelen. Waarom gaan ze niet eens samen op pad? Vervolgens heeft een van hen bij het afscheid nemen gezegd: ‘Zeg, waarom gaan jullie niet eens samen ….. .‘

Kortgeleden vertrokken wij daarom met de auto naar Hulst in Zeeuws-Vlaanderen. Bij de voorbereiding was een fundamenteel verschil in benadering aan het licht gekomen. Want waarom gingen we eigenlijk naar Hulst? Nou, omdat het een interessante plaats in een mooie streek is, dacht ik. Uit een van mijn boekjes diepte ik een wandeling van 20 kilometer op met begin en eindpunt in Hulst. Maar alras bleek mij dat er een tweede motief in het spel was. Er woont iemand (een familielid van een kennis van de buurman) in Hulst die pas een nieuw huis heeft en dat wilde hij wel eens ‘even’ zien. Waarom? Nou ja, omdat het blijkbaar slecht denkbaar is dat je zomaar ergens heen gaat om een beetje te wandelen. Bovendien: dat nieuwe huis staat op een terrein dat vroeger toebehoorde aan een beroemde school (het Jansenius college) die de buurman nogal eens bezocht heeft voor zijn werk. Hij voelt zich blijkbaar verbonden met de grond.

Zo meldden wij ons dus om 10.45 uur bij een hartelijke dame die koffie met gebak voor ons klaar had staan. Eigenlijk hadden we er om 10.00 uur al moeten zijn, maar in Antwerpen reden we drie keer fout. We wilden door de oude tunnel onder De Schelde. Maar ja, we namen eerst een afslag te vroeg, raakten vervolgens in de war door de aanduiding ‘linkeroever’ (als Nederlander ben je namelijk geneigd die rechteroever te noemen) en pakten vervolgens bij het uitkomen van de tunnel de verkeerde baan. Inderdaad, een aardige plot voor een commercial die het praktische nut van navigatiesystemen moet aantonen.

Na de koffie en de taart te hebben genuttigd en het wel en wee van de familie te hebben besproken kregen we een rondleiding door de tuin, en daarna een door het huis. Tegen half een reden we weg om aan onze wandeling te beginnen. We slaagden er zowaar in een parkeerplaatsje binnen de stadsmuren van Hulst te vinden. De omwalling dateert uit 1620 en is nog vrijwel volledig intact. In de 80-jarige oorlog is de zeggenschap over Hulst regelmatig van de ene partij naar de partij overgegaan, net als trouwens die over de omliggende gebieden, voorzover die niet onder water stonden. Pas in 1646, twee jaar voor het einde van de oorlog is Hulst definitief overgegaan naar Frederik Hendrik.

De katholieke kerk werd daarna genaast door de protestanten, ‘die er nauwelijks waren,’ zoals onze gastvrouw ons ‘s ochtends had gezegd. Het verkrijgen van inside information kost wat tijd, maar komt later wel van pas. In de Franse tijd, anderhalve eeuw later, beslisten de toenmalige machthebbers dat dat te gek was: zo’n reusachtige kerk voor een paar protestanten. De kerk werd in tweeën gedeeld door een reusachtige muur en daarna gingen zowel protestanten als katholieken er ter kerke. Elkaar bij gelegenheid sarrend door hinderlijk gezang als aan de andere kant van de muur stilte werd gevraagd. Pas in de dertiger jaren van de vorige eeuw is er een eind gekomen aan die narigheid. De katholieken hebben de protestanten toen uitgekocht en die hebben met het zo verworven geld een eigen kerkje laten bouwen. De toon van onze gastvrouw maakte duidelijk dat het haar nog steeds niet lekker zat dat haar geloofsgenoten geld hadden moeten neertellen om dat ‘gespuis’ uit hun eigen kerk te krijgen!

We verlieten de stad via de Bagijnenpoort en liepen ongeveer 4 kilometer in noordoostelijke richting over de Liniedijk, een grotendeels onverhard pad; zeer aangenaam. Daarna gingen we rechtsaf en liepen vervolgens min of meer in zuidelijke richting. Helaas grotendeels over asfalt. De velden om ons heen ‘beefden dampende in het junizonlicht.’ Brel/Van Altena). Heel even, op het zuidelijkste puntje van de wandeling, deden we België aan. Je merkt het verschil meteen. Waar de zeeklei ophoudt en de zandgrond begint is de grens. We dronken een glaasje limonade op het terras van een camping en liepen daarna de laatste 4 tot 5 kilometer terug naar Hulst. We dronken er wat en aten het een en ander in een op de wal gelegen restaurant met de toepasselijke naam Hogerop.

Daarna reden we weer naar huis. Bij het passeren van de Brienenoordbrug meldde mijn buurman dat het een hele trap is om daar tegenop te rijden. Ik keek hem sprakeloos aan. ‘Ja, ik moest laatst even bij iemand langs in Dordrecht.’ Het begon tot mij door te dringen dat ik, vóór het volgende feestje, een passend weerwoord moet bedenken tegen de achteloze suggestie, die ongetwijfeld gedaan zal worden, dat we nu ook maar eens maar eens samen moeten gaan fietsen.
 
************************************************
Wilt u geattendeerd worden op de nieuwe aflevering
van De Leunstoel? Laat ons dat weten door de reactieknop
hieronder te gebruiken en als onderwerp in te vullen:
Nieuwsbrief
© 2006 Frits Hoorweg
powered by CJ2