archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 16
Jaargang 3
6 juli 2006
Beschouwingen > De poëtische wereld delen printen terug
Loon naar werken Jaap van Lakerveld

Een nieuwe baan en dan direct al falen
En dondersgoed wist hij aan wie dat lag
Zijn eigen fouten leidden tot ontslag
Maar hij zag snel een nieuwe toekomst stralen.

Een schaal erbij en een periodiek
De aanbeveling van zijn oude baas
Boden hem bij aantreden soelaas
Helaas hij meldde zich al spoedig ziek.

De arbeidssituatie, de stoffering
Ze stonden ARBO-technisch hem niet aan
Misschien kwam daar zijn ziekte wel vandaan,
Van dat er vaak zo’n nare atmosfeer hing.

Net toen het beter ging, ging het verkeerd
Zijn baas bood hem niet langer perspectief
Bezorgde hem een aanbevelingsbrief
En daarmee liep toch alles weer gesmeerd.

Met enthousiasme werd hij ingehaald
Door allen in de nieuwe werkomgeving
Hij was een gouden vangst in hun beleving
En dus werd hij nog hoger ingeschaald.

De schade van zijn komst zou spoedig blijken
Hij faalde als vanouds en vaak met verve
De zaak zou spoedig inkomsten gaan derven
Terwijl hij doorging met zich te verrijken.

Een gouden handdruk was alras zijn deel
Het was urgent en dus niet erg zorgvuldig
De vruchten echter ware menigvuldig
Hij zwelgde in de roes van het teveel.

Zijn rijkdom bleef vanzelf niet onbekend
Men vroeg zich af: “hoe zou die man het flikken?
Misschien is hij wel voor een post te strikken
Als marketeer, of in het management?”

Zijn aarzeling deed alle aanbod stijgen
Men vocht om hem, hij werd alom gewild
en over massa’s paarden heen getild.
Wat hij maar wilde, alles kon hij krijgen.

Hij deed het rustig aan, werd commissaris
Geen gewone; direct de president
Niet echt zijn stiel maar, weet je, alles went
Zolang er een goed glas en een sigaar is.

De handel in Europa trok weer aan
In opties zou men hem nu betalen
Wat zich in een vermogen liet vertalen
Hij zag het en hij liet ze maar begaan.

Toen kwam de tijd om minder te gaan werken
Het afscheid was een soort van warm bad
Nu bleek hoe goed men hem gevonden had
En dat hij dat hun nooit had laten merken.

De afscheidsrede was mooi toongezet
Zijn eenvoud werd verheven tot een kunst
En dankbaar bood de spreker hem een gunst
Versterking van zijn aandelenpakket.

Hij sprak ik deed hier alles naar vermogen
Bescheiden ga ik heen met stille trom
Ik slaap er denk ik vast niet minder om
Ik tel tevree mijn schaapjes... op het droge.
 
*****************************
Kijk eens op www.meermanno.nl .


© 2006 Jaap van Lakerveld meer Jaap van Lakerveld - meer "De poëtische wereld" -
Beschouwingen > De poëtische wereld
Loon naar werken Jaap van Lakerveld
Een nieuwe baan en dan direct al falen
En dondersgoed wist hij aan wie dat lag
Zijn eigen fouten leidden tot ontslag
Maar hij zag snel een nieuwe toekomst stralen.

Een schaal erbij en een periodiek
De aanbeveling van zijn oude baas
Boden hem bij aantreden soelaas
Helaas hij meldde zich al spoedig ziek.

De arbeidssituatie, de stoffering
Ze stonden ARBO-technisch hem niet aan
Misschien kwam daar zijn ziekte wel vandaan,
Van dat er vaak zo’n nare atmosfeer hing.

Net toen het beter ging, ging het verkeerd
Zijn baas bood hem niet langer perspectief
Bezorgde hem een aanbevelingsbrief
En daarmee liep toch alles weer gesmeerd.

Met enthousiasme werd hij ingehaald
Door allen in de nieuwe werkomgeving
Hij was een gouden vangst in hun beleving
En dus werd hij nog hoger ingeschaald.

De schade van zijn komst zou spoedig blijken
Hij faalde als vanouds en vaak met verve
De zaak zou spoedig inkomsten gaan derven
Terwijl hij doorging met zich te verrijken.

Een gouden handdruk was alras zijn deel
Het was urgent en dus niet erg zorgvuldig
De vruchten echter ware menigvuldig
Hij zwelgde in de roes van het teveel.

Zijn rijkdom bleef vanzelf niet onbekend
Men vroeg zich af: “hoe zou die man het flikken?
Misschien is hij wel voor een post te strikken
Als marketeer, of in het management?”

Zijn aarzeling deed alle aanbod stijgen
Men vocht om hem, hij werd alom gewild
en over massa’s paarden heen getild.
Wat hij maar wilde, alles kon hij krijgen.

Hij deed het rustig aan, werd commissaris
Geen gewone; direct de president
Niet echt zijn stiel maar, weet je, alles went
Zolang er een goed glas en een sigaar is.

De handel in Europa trok weer aan
In opties zou men hem nu betalen
Wat zich in een vermogen liet vertalen
Hij zag het en hij liet ze maar begaan.

Toen kwam de tijd om minder te gaan werken
Het afscheid was een soort van warm bad
Nu bleek hoe goed men hem gevonden had
En dat hij dat hun nooit had laten merken.

De afscheidsrede was mooi toongezet
Zijn eenvoud werd verheven tot een kunst
En dankbaar bood de spreker hem een gunst
Versterking van zijn aandelenpakket.

Hij sprak ik deed hier alles naar vermogen
Bescheiden ga ik heen met stille trom
Ik slaap er denk ik vast niet minder om
Ik tel tevree mijn schaapjes... op het droge.
 
*****************************
Kijk eens op www.meermanno.nl .
© 2006 Jaap van Lakerveld
powered by CJ2