 |
|
|
|
|
 |
 |
archiefvorig nr.lopend nr. |
 |
|
 |
 |
Nummer 14 Jaargang 1 20 mei 2004 |
 |
|
|
|
|
|||||||||||||||||||||||||||
 |
|
 |
|||||||||||||||||||||||||||
| Bezigheden > Mode | ||||
| Oudere dames | Marianne Bernard | |||
 Wie ziet hoe Theodor Holman ‘oudere vrouwen’ beschrijft begrijpt dat het hier gaat over dames van boven de veertig of nog véél ouder, en dat die totaal niet meer meetellen. Die zijn stokoud, lelijk en vormeloos. Dat die er nog bij zouden horen en ‘het’ zouden doen, laat staan er plezier aan beleven, moet worden uitgesloten. Voor degenen die niet Het Parool lezen, citeer ik uit Holmans column van een tijdje terug: “Parelkettingwijven met een paardendeken als sjaal om hun paddennek, met te lange Schotse rokken om hun tafelheupen en van die halfhoge bejaardenpumps met brede hak aan hun boerenpaardenpoten, want die enkels kunnen die spekruggen van het taartjes eten niet meer in balans houden.”Dat gaat dus over ons: de rustige lezeresjes van De Leunstoel. Normaal gesproken zou ik geneigd zijn de debiele opinie van Holman naast me neer te leggen, maar wat hij beweert staat ergens voor. Ik ben bang dat hij de spreekbuis is van vele mannetjes, holmannetjes en andere sukkels, die gepreoccupeerd zijn met seks, maar voor wie een vrouw van boven de veertig onzichtbaar is. De hilariteit en weerzin waarmee Holman laatst beschreef hoe een vrouw van 66 met een vriend van hem uit het café was mee komen lopen om een leuke nacht te hebben. Stel je voor wat een dijenkletser! En daar had zijn vriend al aan gezeten! Nou moe, dat was wel de totale perversiteit ten top. Wat een diepe belediging voor zijn mannelijkheid. Het beste kunnen wij ons teweer stellen tegen deze achterlijkheid door ons eigen positieve zelfbeeld er niet door te laten verpesten. We zijn geen parelteven, we zijn niet lelijk en we hebben er nog wel zin in (maar niet met Holman!). Kop op en borst vooruit, dames, we zijn nog lang niet uitgerangeerd. Wij kunnen er echt nog mooi en elegant uitzien, al zijn we geen 25 meer. Het kost misschien iets meer moeite en aandacht, maar dat is het wel waard. Hoe kunnen wij ons charmant kleden? Om te beginnen zijn we niet meer zo slank als vroeger. Het zij zo, maar we zijn ook niet zo lang als de jonge meiden van nu. We moeten goed opletten wat we aantrekken, opdat we er niet uitzien als een klein teddybeertje. We hoeven niet slank te zijn, maar slank is nu eenmaal verbonden aan ‘jeugdig’ en dat staat weer voor ‘die is nog vruchtbaar’ – en dat maakt, in de ogen van mannen, een vrouw aantrekkelijk en zichtbaar. Dus moeten we door optisch bedrog lengte suggereren en een slanke taille. Het is bijna gênant om uit te leggen, maar zo werkt het nu eenmaal. Draag nooit een wijde broek met een tent erboven. Dat maakt veel te vierkant en accentueert een topzware bovenkant. Draag liever een getailleerde top of bloes, die bij de heupen iets wijder valt (óver je rok of broek, niet erin), of doe een ceintuurtje om je wijde tent, waardoor het hele silhouet verandert en je de illusie wekt van een taille, ook al heb je die niet meer. Verder zijn oudere armen en oksels niet meer zo mooi om te zien: draag een mouwtje, daardoor lijken stevige en zakkerige armen slanker. Loop niet te koop met armen waar zogenaamde gordijnen aan hangen. Wat de meest flatteuze roklengte is heb ik onlangs al uitgelegd. Het verschil tussen man en vrouw is dat mannen altijd aan seks denken. De hele dag door, zeker een paar keer per uur. Dat is geen bewering van mij, dat is wetenschappelijk bewezen. En daar leven en denken mannen dus naar. Dat moeten vrouwen zich goed bewust zijn. Als een man tegen een vrouw zegt: “Wat heb je een mooie jurk aan”, bedoelt hij eigenlijk, zonder het te beseffen: ‘Ik zou het wel met je willen doen.’ Het enige juiste antwoord daarop is: ‘Dank je’ – dan weet hij niet of je de boodschap hebt begrepen, noch het antwoord. Mijn vriendin, die ook in de vijftig is en meestal in een makkelijke broek loopt, droeg naar een bruiloft een rode zijden shanghai-dress met hoge zijsplitten. Het effect was fantastisch: ze werd diverse keren door heren aangesproken die haar complimenteerden met haar mooie kleding. Zelf had ik ook een keer bij een bezoek aan mijn bejaarde ouders mijn best gedaan om er leuk uit te zien. Daar kwam de tachtigjarige buurman binnen en zei: ‘Wat heeft u een leuke jurk aan.’ Ik wil maar zeggen: het houdt nooit op. |
||||
| © 2004 Marianne Bernard | ||||
|
|
|
||
|
powered by CJ2 | |||