Nu er met deze kwakkelwinter toch geen vorst in de grond zit begon ik de rest van mijn tuin om te spitten, ter voorbereiding van een border met vaste planten en vermoedelijk toch ook maar een gazon. Er mocht dan geen vorst in de grond zitten maar water was er genoeg. Soms leek het meer alsof ik over een waterbed deinde dan over aarde liep. En waar een kuil of ondiepte was waren meteen plassen ontstaan. Sneeuw heb ik deze winter nauwelijks gezien maar regen maar al te vaak gevoeld. De grond losser maken is dan het eerste advies. Dan loopt het water eerder weg.

Dat tuinieren eigenlijk niets anders is dan grondbewerking gaat er maar moeilijk bij me in en over afwatering had ik me eigenlijk helemaal niet druk willen maken. Tuinieren zou genieten van planten moeten zijn, met als enige lastige taak de zaak onkruidvrij houden. Maar alle boeken scherpen de beginnende tuinier in dat goede grond essentieel is. Dat betekent spitten en mesten en mesten en spitten. In Het Jaar van de Tuinier, het sympathieke tuinboek van mijn bijna-naamgenoot Čapek dat een chronologisch jaaroverzicht van werkzaamheden beschrijft, krijgt grondbewerking op diverse plaatsen de volle aandacht. Alles is bijna goed om de grond luchtig en voedzaam te maken. Aanprikken van paardenvijgen met de wandelstok om deze kostelijkheid naar de tuin te transporteren is een van zijn adviezen. Roet uit de schoorsteen, kolenas en eventueel een dode kat, het zou allemaal bijdragen aan een schitterende plantengroei. Over hondenstront die je in onze tijd ruimschoots kan vergaren, zwijgt hij. En over de afvoer van overtollig water heeft hij het helaas niet.

Van een lezer van De Leunstoel die in het vak zit kreeg ik het advies kalk in de bodem te mengen. Dat werkt vooral in op de kleilaag die onder de tuinen van ons complex loopt. Kalk maakt de klei ruller en korreliger. Die kleilaag is de vermoedelijke boosdoener, want het grondwater staat in het geheel niet hoog. 'Schijngrondwaterpeil' schijnt het effect van zo'n slecht doordringbare laag te heten. Verticaal draineren is dan een oplossing. Dat betekent gewoon met een grondboor gaten boren door die laag en dan opvullen met puin of grind. Maar voordat ik op de fiets naar de Gamma ga, waar je zo'n ding kan voor een dag kan huren, wil ik eerst wel eens weten hoe dik die laag is. Ik ben bang dat ik met een grondboor niet diep genoeg kom.

Gewoon – horizontaal – draineren is dan een betere weg. Alleen is dan de grote vraag waar het water op kan worden afgevoerd. Mijn tuin ligt bijvoorbeeld niet aan een sloot. Voorlopig heb ik toch maar enkele meters lengte drainagebuis gekocht en zand en grind besteld om een bedding te maken. Zo kan ik het regenwater naar het diepste punt van mijn tuin leiden, waar het de tijd krijgt om weg te siepelen zonder wortels van planten en struiken weg te doen rotten. De rest van het zand kan ik dan door grond spitten, zodat alles wat luchtiger wordt en tegelijk kan ik het gebruiken om een randje stenen te plaatsen langs de grens van het toekomstige gazonnetje.

Of ik aanstaande zaterdag vroeg in de ochtend op het volkstuincomplex kon zijn, vroeg de man van het hoveniersbedrijf dat het zand en de stenen levert. Vanwege de nabijheid zette hij mij graag als eerste op de rittenlijst. Het zal wel regenen die dag, maar daar gaat een beetje tuinier niet voor opzij. In geval van nood kan ik ook nog besluiten in plaats van een gazon een vijver aan te leggen. Het randje stenen dat eigenlijk moet dienen om met de grasmaaier ook de kant van het gazon kort te houden, zodat ik niet op mijn knieën met de kantjesschaar aan de slag hoef, kan dan mooi dienen om de vijverrand te maskeren. Eventueel zou ik zonder veel moeite van de hele tuin een vijver kunnen maken en mijn tuinhuisje als een boot of een ark kunnen gebruiken, maar wie weet wie er dan allemaal aanklopt om ook mee te mogen drijven. En je zal zien dat ik over een tijd over droogte ga klagen. De natuur doet vaak niet wat de tuinier wenst.

 

*********************************************************

Uitgave van de Leunstoel wordt mede mogelijk gemaakt door donaties van:

Katharina Kouwenhoven, Hans Meijer, Ruurd Kunnen, Beer Meijer, Carlo

van Praag en Frits Hoorweg.