archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 3
Jaargang 3
10 november 2005
Beschouwingen > Het leven zelf delen printen terug
Het einde van Tram 3 Martine Waanders

0303 Tram 3

In mijn slaapkamer kan ik hem horen, een beetje gierend, soms rinkelend geluid. Het is Tram 3 die over de Laan van Meerdervoort raast. Met zijn wit rode kleuren vervoert hij me al mijn hele leven naar de binnenstad en het Centraal Station. Soms voor een simpele boodschap, soms als beginpunt voor een lange reis.Tram 3 was één van de dingen waar ik tot voor kort niet over nadacht. Hij is er, net als de televisie en de telefoon er zijn. Weliswaar niet altijd op
tijd, maar wel zo vaak dat je op hem rekent.

Randstadrail, ineens dat woord. Ramen werden vol geplakt met protestposters. ‘Geen Randstadrail door onze laan!’ was de boodschap.
‘Die mensen zijn bang voor vernieuwing,’ zei iemand uit mijn omgeving. ‘Ze moeten niet zo ouderwets doen.’
Ik begon me af te vragen of ik ook bij de 'ouderwetse groep mensen' hoor. Aan alles komt toch een eind? En is het niet heel fijn voor al die mensen die straks sneller op hun werk zijn?
Ja, maar toch ….. .

De waarheid is dat ik over een jaar niet meer achteloos in mijn vertrouwde voertuig kan stappen. Er zal een hypermodern blauwwit monster op me af komen, dat waarschijnlijk zo weinig geluid maakt dat het angstaanjagend is.
Hij zal ruiken als een nieuwbouwhuis en superschoon zijn. Nergens beschadigingen. Luxe stoelen waarop je in slaap valt. Nu moet je de stang goed vasthouden omdat je anders op de schoot van een buurman belandt.
En toch ….. .

Aan ieder eind een nieuw begin.
Tram 3, ik zal je missen!
Randstadrail, ik zal je in mijn hart sluiten!
 
***********************************************
Uitgave van De Leunstoel wordt mede mogelijk gemaakt door
Hoorweg&Quint organisatieadviseurs. Ga voor informatie over
dat bureau naar www.hoorweg-quint.nl .



© 2005 Martine Waanders meer Martine Waanders - meer "Het leven zelf" -
Beschouwingen > Het leven zelf
Het einde van Tram 3 Martine Waanders
0303 Tram 3

In mijn slaapkamer kan ik hem horen, een beetje gierend, soms rinkelend geluid. Het is Tram 3 die over de Laan van Meerdervoort raast. Met zijn wit rode kleuren vervoert hij me al mijn hele leven naar de binnenstad en het Centraal Station. Soms voor een simpele boodschap, soms als beginpunt voor een lange reis.Tram 3 was één van de dingen waar ik tot voor kort niet over nadacht. Hij is er, net als de televisie en de telefoon er zijn. Weliswaar niet altijd op
tijd, maar wel zo vaak dat je op hem rekent.

Randstadrail, ineens dat woord. Ramen werden vol geplakt met protestposters. ‘Geen Randstadrail door onze laan!’ was de boodschap.
‘Die mensen zijn bang voor vernieuwing,’ zei iemand uit mijn omgeving. ‘Ze moeten niet zo ouderwets doen.’
Ik begon me af te vragen of ik ook bij de 'ouderwetse groep mensen' hoor. Aan alles komt toch een eind? En is het niet heel fijn voor al die mensen die straks sneller op hun werk zijn?
Ja, maar toch ….. .

De waarheid is dat ik over een jaar niet meer achteloos in mijn vertrouwde voertuig kan stappen. Er zal een hypermodern blauwwit monster op me af komen, dat waarschijnlijk zo weinig geluid maakt dat het angstaanjagend is.
Hij zal ruiken als een nieuwbouwhuis en superschoon zijn. Nergens beschadigingen. Luxe stoelen waarop je in slaap valt. Nu moet je de stang goed vasthouden omdat je anders op de schoot van een buurman belandt.
En toch ….. .

Aan ieder eind een nieuw begin.
Tram 3, ik zal je missen!
Randstadrail, ik zal je in mijn hart sluiten!
 
***********************************************
Uitgave van De Leunstoel wordt mede mogelijk gemaakt door
Hoorweg&Quint organisatieadviseurs. Ga voor informatie over
dat bureau naar www.hoorweg-quint.nl .

© 2005 Martine Waanders
powered by CJ2