archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 3
Jaargang 3
10 november 2005
Beschouwingen > Bij ons in de straat delen printen terug
E-mail Marcel Duyvestijn

0303 Email
‘Er is iets gebeurd.’

Dat mailde mijn buurman van een paar huizen verderop over zijn buurman. ‘Mijn buurman, je weet wel die alleen gaande man op z’n fiets, type kluizenaar, heeft zijn huis geschilderd.’ Op een dag kwam hij thuis en zag dat z’n buurman ‘al zijn kozijnen en boeideel prachtig in de grondverf, scherp gesneden, egaal gedekt grijs geverfd had.’

E-mail.
Mooi medium.

Een tijdje terug mailde een buurvrouw aan de andere kant dat ik niet zo ‘laatdunkend’ over mijn directe buurman moest schrijven. ‘Oliebolletje’ en zijn zwarte Alfa Romeo. Ze vond het toch al moeilijk dat de buurt veryupt was. ‘Al die jonge mensen…’ Weer een andere buurman vond het daarentegen buitengewoon herkenbaar en was blij dat de straat verjongd was.

Januari vorige jaar stond De Leunstoel in Het Haarlems Dagblad. Een halve pagina maar liefst hadden ze gereserveerd voor een grote foto van mij in een Leunstoel met Theo Capel, voormalig hoofdredacteur, daarachter. Een interview over de paradox Leunstoel en internet. Ook hadden ze mijn column erbij geplakt. Die middag belde ook radio Bentveld voor een interview.

Sindsdien krijg ik af en toe een mailtje van mijn buren. Laatst kreeg ik ook een blaadje met alle geschiedkundige feiten over onze buurt. ‘Daar kun jij wel wat mee,’ kreeg ik als toevoeging.

E-mail
Mooi medium.

Vroeger schreven we elkaar brieven. Nu is ‘brief’ een raar woord geworden. Het doet denken aan stoffige archieven. Aan pen en papier. Of nog erger; aan ganzenveer en perkament. Ik denk aan Gerard Reve en W. F. Hermans. Mannen die schreven. Ik schreef tot voor kort ook twee of drie brieven per week. Naar vrienden, familie, maar ook naar passanten. Dat was voor de tijd van de e-mail, msn, de sms en de mms. Wie schrijft er nu nog?

Dit alles heeft zich binnen zes jaar voltrokken. Kunt u zich nog een leven zonder computer en internetverbinding voorstellen? Met enige angst kijk ik naar de toekomst. Hoe doen we dat over weer zes jaar.

Een straatbarbecue per video-chat?
De computer die automatisch het huis gaat schilderen?
Speciale software die alle roddels uit de straat opvangt en op een website zet?

© 2005 Marcel Duyvestijn meer Marcel Duyvestijn - meer "Bij ons in de straat" -
Beschouwingen > Bij ons in de straat
E-mail Marcel Duyvestijn
0303 Email
‘Er is iets gebeurd.’

Dat mailde mijn buurman van een paar huizen verderop over zijn buurman. ‘Mijn buurman, je weet wel die alleen gaande man op z’n fiets, type kluizenaar, heeft zijn huis geschilderd.’ Op een dag kwam hij thuis en zag dat z’n buurman ‘al zijn kozijnen en boeideel prachtig in de grondverf, scherp gesneden, egaal gedekt grijs geverfd had.’

E-mail.
Mooi medium.

Een tijdje terug mailde een buurvrouw aan de andere kant dat ik niet zo ‘laatdunkend’ over mijn directe buurman moest schrijven. ‘Oliebolletje’ en zijn zwarte Alfa Romeo. Ze vond het toch al moeilijk dat de buurt veryupt was. ‘Al die jonge mensen…’ Weer een andere buurman vond het daarentegen buitengewoon herkenbaar en was blij dat de straat verjongd was.

Januari vorige jaar stond De Leunstoel in Het Haarlems Dagblad. Een halve pagina maar liefst hadden ze gereserveerd voor een grote foto van mij in een Leunstoel met Theo Capel, voormalig hoofdredacteur, daarachter. Een interview over de paradox Leunstoel en internet. Ook hadden ze mijn column erbij geplakt. Die middag belde ook radio Bentveld voor een interview.

Sindsdien krijg ik af en toe een mailtje van mijn buren. Laatst kreeg ik ook een blaadje met alle geschiedkundige feiten over onze buurt. ‘Daar kun jij wel wat mee,’ kreeg ik als toevoeging.

E-mail
Mooi medium.

Vroeger schreven we elkaar brieven. Nu is ‘brief’ een raar woord geworden. Het doet denken aan stoffige archieven. Aan pen en papier. Of nog erger; aan ganzenveer en perkament. Ik denk aan Gerard Reve en W. F. Hermans. Mannen die schreven. Ik schreef tot voor kort ook twee of drie brieven per week. Naar vrienden, familie, maar ook naar passanten. Dat was voor de tijd van de e-mail, msn, de sms en de mms. Wie schrijft er nu nog?

Dit alles heeft zich binnen zes jaar voltrokken. Kunt u zich nog een leven zonder computer en internetverbinding voorstellen? Met enige angst kijk ik naar de toekomst. Hoe doen we dat over weer zes jaar.

Een straatbarbecue per video-chat?
De computer die automatisch het huis gaat schilderen?
Speciale software die alle roddels uit de straat opvangt en op een website zet?
© 2005 Marcel Duyvestijn
powered by CJ2