archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 17
Jaargang 2
14 juli 2005
Beschouwingen > Het leven zelf delen printen terug
En ook goed voor je Frans Marietta van der Duyn Schouten

0217 Gastkind
Zaterdag is het zo ver. We kunnen ons 6-jarige Franse vakantiekindje ophalen voor drie weken verblijf bij ons.

De vorige keer dat ik mij spontaan op gaf als noodopvang-gastouder stond er binnen drie dagen een 17-jarige knul uit Nieuw-Zeeland op de stoep. Hij bleef vervolgens zes weken voor ik hem bij een definitief gastgezin in Noord-Groningen bracht om daar de rest van zijn uitwisselingsjaar door te brengen. Nog al geen overgang van de Randstad naar ‘daar waar het niet gebeurt’ en elke dag 17 kilometer heen en ook weer terug moeten fietsen naar school. Nou ja, hij wilde zo graag naar Nederland komen om een jaartje te flierefluiten … Leuke knul, eigenlijk was het wel gezellig! De kinderen vonden het geweldig en het was ongelofelijk hoe snel ze Engelse woorden oppikten en hij de Nederlandse.

Nu dan een kleintje (past meer in ons gezin vanwege onze eigen kinderen van bijna 4 en 6) uit Frankrijk. Een maand of wat geleden meldde ik mij aan bij Europakinderhulp, vandaag ontving ik dan eindelijk de eerste info. Het is een meisje en aan de achternaam te zien denk ik een Afrikaanse meisje. Ze lust graag patat, pizza, pasta, vanille- en chocolade-ijs. Tja, kinderen zijn echt allemaal hetzelfde! Ze houdt van judo en buitenspelen, heeft 1 broertje en het gezin is slecht behuisd. Daarnaast is ze verlegen, heeft last van zonneallergie en kan nog niet zwemmen. Veel plezier met uw vakantiekindje!

Best spannend. Zou ze zich hier thuis kunnen voelen? Zal alles goed gaan? Hoe gaan mijn kinderen hierop reageren? Typisch zijn de opmerkingen uit mijn omgeving. Als je op hun reacties af zou gaan, dan zou Nederland elk jaar overspoeld moeten worden door allerlei kansarme kindjes. Niets is minder waar…. Ze vinden het idee erg leuk, maar eraan beginnen is wel even iets anders. En: ‘het is echt iets voor jou, want jij doet toch altijd zulk soort dingen!?’

Onlangs las ik een artikel over thuisblijven in de vakantie. De strekking van het verhaal was dat alleen gelukkige mensen genoeg rust in hun donder hebben om thuis te blijven. Voor mij meer een excuus om, samen met het feit dat we net verbouwd hebben, eens niet weg te hoeven!
Ik kan lekker drie weken Frans praten. Dit houdt in dat ik dit jaar niet in de bloedhitte mijn gezin in een auto zonder airco hoef te proppen om 1200 km te rijden en dan vervolgens uren naar een plekje op overvolle campings moet zoeken waar bijna alleen Nederlands gesproken wordt!

Nu kan ik én Frans praten én hopen dat we het meisje een geweldige tijd kunnen geven waar ze nog lang op kan teren. Wat willen we nog meer? Tja, met een beetje geluk houden we ook nog geld over dit jaar!


© 2005 Marietta van der Duyn Schouten meer Marietta van der Duyn Schouten - meer "Het leven zelf"
Beschouwingen > Het leven zelf
En ook goed voor je Frans Marietta van der Duyn Schouten
0217 Gastkind
Zaterdag is het zo ver. We kunnen ons 6-jarige Franse vakantiekindje ophalen voor drie weken verblijf bij ons.

De vorige keer dat ik mij spontaan op gaf als noodopvang-gastouder stond er binnen drie dagen een 17-jarige knul uit Nieuw-Zeeland op de stoep. Hij bleef vervolgens zes weken voor ik hem bij een definitief gastgezin in Noord-Groningen bracht om daar de rest van zijn uitwisselingsjaar door te brengen. Nog al geen overgang van de Randstad naar ‘daar waar het niet gebeurt’ en elke dag 17 kilometer heen en ook weer terug moeten fietsen naar school. Nou ja, hij wilde zo graag naar Nederland komen om een jaartje te flierefluiten … Leuke knul, eigenlijk was het wel gezellig! De kinderen vonden het geweldig en het was ongelofelijk hoe snel ze Engelse woorden oppikten en hij de Nederlandse.

Nu dan een kleintje (past meer in ons gezin vanwege onze eigen kinderen van bijna 4 en 6) uit Frankrijk. Een maand of wat geleden meldde ik mij aan bij Europakinderhulp, vandaag ontving ik dan eindelijk de eerste info. Het is een meisje en aan de achternaam te zien denk ik een Afrikaanse meisje. Ze lust graag patat, pizza, pasta, vanille- en chocolade-ijs. Tja, kinderen zijn echt allemaal hetzelfde! Ze houdt van judo en buitenspelen, heeft 1 broertje en het gezin is slecht behuisd. Daarnaast is ze verlegen, heeft last van zonneallergie en kan nog niet zwemmen. Veel plezier met uw vakantiekindje!

Best spannend. Zou ze zich hier thuis kunnen voelen? Zal alles goed gaan? Hoe gaan mijn kinderen hierop reageren? Typisch zijn de opmerkingen uit mijn omgeving. Als je op hun reacties af zou gaan, dan zou Nederland elk jaar overspoeld moeten worden door allerlei kansarme kindjes. Niets is minder waar…. Ze vinden het idee erg leuk, maar eraan beginnen is wel even iets anders. En: ‘het is echt iets voor jou, want jij doet toch altijd zulk soort dingen!?’

Onlangs las ik een artikel over thuisblijven in de vakantie. De strekking van het verhaal was dat alleen gelukkige mensen genoeg rust in hun donder hebben om thuis te blijven. Voor mij meer een excuus om, samen met het feit dat we net verbouwd hebben, eens niet weg te hoeven!
Ik kan lekker drie weken Frans praten. Dit houdt in dat ik dit jaar niet in de bloedhitte mijn gezin in een auto zonder airco hoef te proppen om 1200 km te rijden en dan vervolgens uren naar een plekje op overvolle campings moet zoeken waar bijna alleen Nederlands gesproken wordt!

Nu kan ik én Frans praten én hopen dat we het meisje een geweldige tijd kunnen geven waar ze nog lang op kan teren. Wat willen we nog meer? Tja, met een beetje geluk houden we ook nog geld over dit jaar!
© 2005 Marietta van der Duyn Schouten
powered by CJ2