archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 13
Jaargang 2
19 mei 2005
Beschouwingen > Het leven zelf delen printen terug
De Allesknipper Marietta van der Duyn Schouten

0213 Knippen
Wij zijn aan het verbouwen. Van de week moest de achtergevel eruit. De aannemer maakte vast een beginnetje met een koevoet maar liet het daarbij want z’n warme prak stond thuis te wachten en vertrok. De koevoet werkte op mij als een rode lap op een stier. Ik kon er niet vanaf blijven en voor ik het wist had ik één tegeltje van de oude vensterbank los gepeuterd. Even het eten opzetten, nog een tegeltje, na het afruimen, nog een tegeltje. Tegen de tijd dat de kinderen op bed lagen en ik vrij spel had, waren alle tegeltjes eruit en was tevens het rijtje hout aan de buitenkant verwijderd.

Dit voorval deed mij denken aan de tijd dat ik ongeveer 6 jaar was. Mijn moeder kwam op een dag thuis met een allesknipper. Met grote gulzige ogen staarde ik naar het gebruiksvoorwerp. Het leek op een schaar maar dan had het een rond middenstuk, rode plastic handgrepen en korte scharen. Wauw! Een allesknipper! En vroeg mij gelijk af of het echt alles kon knippen. Daar mijn moeder verzekerde van wel, was dat een extra goede reden om het uit te proberen.

Op een onbewaakt ogenblik pikte ik het ding in en begon buiten in allerlei bloemen, struiken en planten te knippen. Ook de heg moest het ontgelden. Ik werkte eerste de blaadjes en de kleinere takjes af om vervolgens ook dikkere takken uit te testen. Buiten was ik klaar en tot de conclusie gekomen dat het ding zijn naam waar maakte.

Aan tafel gebruikte ik de allesknipper om heerlijk door de lege onderleggers van het opgegeten beleg heen te glijden en die dingen te versnipperen. Ook heb ik een hoekje uit het tapijt op de eerste verdieping geknipt om zo voor mij en mijn zus een ideale knikkerpot te creëren. Ik had een soort zacht foam behang waar ik een snee knipte en het als een soort zakje kon dienen. Natuurlijk vergreep ik mij ook aan alle soorten papier en onschuldige dingen die toch kapot mochten.

Op een dag had ik mijn favoriete schaar weer eens te pakken en uit verveling zette ik het een centimeter in het plastic tafelkleed. Oei wat gleed ik er lekker doorheen. Een paar centimeter volgde en zo ging ik door. Niemand had mij in de gaten de voor ik het wist was het kleed in twee stukken. Snel opruimen en terugleggen op de gebruikelijke plaats.
's Avonds bij het tafeldekken hadden we de poppen aan het dansen. Mijn moeder vroeg mij, mijn zus en mijn broer wie zich vergrepen had aan het kleed. Ik kon het niet opbrengen iets zeggen, pas toen wij allemaal naar onze kamers waren gestuurd totdat iemand de waarheid zou zeggen en ik op de trap berouw kreeg, besloot ik het toe te geven. Erg boos was mijn moeder niet gelukkig, maar de lol van de allesknipper was er wel af..

Vandaag de dag kan ik niet alleen de koevoet niet laten liggen. Er gaat ook een enorme aantrekkingskracht uit van een decoupeerzaag en van die spuiten waar van dat isolerend materiaal uit komt. Moet ik nu een afspraak maken voor bij een psycholoog of gewoon het juiste moment afwachten en toeslaan? Misschien moet ik ook nog leren klussen.


© 2005 Marietta van der Duyn Schouten meer Marietta van der Duyn Schouten - meer "Het leven zelf"
Beschouwingen > Het leven zelf
De Allesknipper Marietta van der Duyn Schouten
0213 Knippen
Wij zijn aan het verbouwen. Van de week moest de achtergevel eruit. De aannemer maakte vast een beginnetje met een koevoet maar liet het daarbij want z’n warme prak stond thuis te wachten en vertrok. De koevoet werkte op mij als een rode lap op een stier. Ik kon er niet vanaf blijven en voor ik het wist had ik één tegeltje van de oude vensterbank los gepeuterd. Even het eten opzetten, nog een tegeltje, na het afruimen, nog een tegeltje. Tegen de tijd dat de kinderen op bed lagen en ik vrij spel had, waren alle tegeltjes eruit en was tevens het rijtje hout aan de buitenkant verwijderd.

Dit voorval deed mij denken aan de tijd dat ik ongeveer 6 jaar was. Mijn moeder kwam op een dag thuis met een allesknipper. Met grote gulzige ogen staarde ik naar het gebruiksvoorwerp. Het leek op een schaar maar dan had het een rond middenstuk, rode plastic handgrepen en korte scharen. Wauw! Een allesknipper! En vroeg mij gelijk af of het echt alles kon knippen. Daar mijn moeder verzekerde van wel, was dat een extra goede reden om het uit te proberen.

Op een onbewaakt ogenblik pikte ik het ding in en begon buiten in allerlei bloemen, struiken en planten te knippen. Ook de heg moest het ontgelden. Ik werkte eerste de blaadjes en de kleinere takjes af om vervolgens ook dikkere takken uit te testen. Buiten was ik klaar en tot de conclusie gekomen dat het ding zijn naam waar maakte.

Aan tafel gebruikte ik de allesknipper om heerlijk door de lege onderleggers van het opgegeten beleg heen te glijden en die dingen te versnipperen. Ook heb ik een hoekje uit het tapijt op de eerste verdieping geknipt om zo voor mij en mijn zus een ideale knikkerpot te creëren. Ik had een soort zacht foam behang waar ik een snee knipte en het als een soort zakje kon dienen. Natuurlijk vergreep ik mij ook aan alle soorten papier en onschuldige dingen die toch kapot mochten.

Op een dag had ik mijn favoriete schaar weer eens te pakken en uit verveling zette ik het een centimeter in het plastic tafelkleed. Oei wat gleed ik er lekker doorheen. Een paar centimeter volgde en zo ging ik door. Niemand had mij in de gaten de voor ik het wist was het kleed in twee stukken. Snel opruimen en terugleggen op de gebruikelijke plaats.
's Avonds bij het tafeldekken hadden we de poppen aan het dansen. Mijn moeder vroeg mij, mijn zus en mijn broer wie zich vergrepen had aan het kleed. Ik kon het niet opbrengen iets zeggen, pas toen wij allemaal naar onze kamers waren gestuurd totdat iemand de waarheid zou zeggen en ik op de trap berouw kreeg, besloot ik het toe te geven. Erg boos was mijn moeder niet gelukkig, maar de lol van de allesknipper was er wel af..

Vandaag de dag kan ik niet alleen de koevoet niet laten liggen. Er gaat ook een enorme aantrekkingskracht uit van een decoupeerzaag en van die spuiten waar van dat isolerend materiaal uit komt. Moet ik nu een afspraak maken voor bij een psycholoog of gewoon het juiste moment afwachten en toeslaan? Misschien moet ik ook nog leren klussen.
© 2005 Marietta van der Duyn Schouten
powered by CJ2