 |
|
|
|
|
 |
 |
archiefvorig nr.lopend nr. |
 |
|
 |
 |
Nummer 16 Jaargang 17 18 juni 2020 |
 |
|
|
|
|
|||||||||||||||||||||||||||
 |
|
 |
|||||||||||||||||||||||||||
| Vermaak en Genot > Luister! | ||||
| Een Drentse trilogie (1) | Henk Klaren | |||
 In december 2015 heb ik een tweetal stukjes gewijd aan Mickey Newbury (Jrg. 13, nr 4 en nr. 5). Ik verhaalde onder meer van mijn zoektocht naar een CD van hem. Die CD, Looks like Rain, ligt inmiddels met enige regelmaat in mijn speler. Hij maakt onderdeel uit van een box van 4 CD’s, getiteld: An American Trilogy 1). Het gelijknamige nummer is misschien wel zijn belangrijkste claim to fame. Je kunt het een nummer noemen, maar je zou ook medley kunnen zeggen. Het bestaat – dit even voor de mensen die terugklikken te veel gedoe vinden – uit drie bestaande liederen: Een gospel getiteld All my Trials (oorspronkelijk een slaapliedje uit de Bahamas) Dixie, hét lied van de Confederacy in de Amerikaanse burgeroorlog en The Battlehymn of the Republic van de Union én een gospel getiteld All my Trials (oorspronkelijk een slaapliedje uit de Bahamas. All my Trials is vooral bekend door Odetta. Odetta bevond zich in het publiek toen Mickey Newbury de drie stukken voor het eerst in publiek aan elkaar knoopte.Gospels noemden wij vroeger op mijn christelijke middelbare school: negro-spirituals. Dat zal nu wel niet meer mogen. Bijzonder van de trilogie is dat het zuidelijke lied door een noorderling is geschreven en andersom. Het lied, of de medley, is ongetwijfeld bedoeld als een soort symbolische weergave van een ideaal van Amerikaanse eenheid. Dat blijkt ook wel uit de ontstaansgeschiedenis. Het lied – zo noem ik het toch maar – is wereldwijd beroemd geworden in de uitvoering van Elvis Presley. Hij deed het vaak – vol pathos – tijdens zijn live optredens in zijn grote-maten-witte-pak in Las Vegas of Hawaï. Maar Mickey Newbury is natuurlijk niet alleen An American Trilogy. Hij was een enorm productieve songwriter. Er bestaan echt honderden uitvoeringen van zijn liedjes door anderen. Én hij heeft een uitgebreide schare aanhangers (ik had bijna gezegd: ‘fanbase’) onder collega muzikanten. En niet alleen in de Verenigde Staten, maar tot in Drenthe aan toe. Naar aanleiding van mijn artikeltjes uit 2015 ontving ik maart vorig jaar een mailtje van Egbert Meyers. Een Drentse muzikant uit Grolloo. Ik bedoel maar. Mei 2020 kwam er een nieuwe, wat meer uitgebreide, reactie van Egbert. Op hem kom ik – naar ik hoop – in de volgende Leunstoel terug. Zijn mails en mijn nader onderzoek op het wereldwijde web lijken mij voldoende voor een soort portret. Ik ben van plan dat stuk heel tijdig te schrijven en voor autorisatie – en eventuele aanvulling – aan hem voor te leggen. Dat wordt dan het tweede deel van deze Drentse trilogie. Egbert was online bevriend met Mickey Newbury en heeft nog steeds contact met de familie. In zijn mail van vorig jaar noemde hij Mickey’s vrouw Susan en de twee dochters Newbury. Beetje internetsurfing leerde mij dat Mickey ook nog drie zoons had. Vrouw Susan heet van zichzelf Susan Pack (ook wel terug te vinden als Susie of Sue). Ze heeft nog een blauwe maandag bij The New Christie Minstrels gezongen. Nu is ze directeur van iets genaamd Mountain Retreat Music. Klinkt als muziek om bij te mediteren. In één van mijn eerdere stukjes meldde ik dat er diverse albums bestaan als eerbetoon aan zijn werk. (‘Tribute album’ vertalen blijkt eigenlijk ondoenlijk.) Toen deed ik dat af als werkjes van lieden waar ik nog nooit van had gehoord. Daar moet ik toch eens wat meer gedetailleerd naar kijken. En dan inzoomen op het nieuwe album van Gretchen Peters (die ken ik natuurlijk wel!), waar Egbert me op wees. Dat album bestaat geheel uit nummers van Mickey Newbury. Een Drentse Trilogie deel 3 wordt dat. 1) Er is ook een nieuwe collectie uitgebracht:
The Mickey Newbury Collection -digitally remastered, 8 CDs, 10 albums,
1961-1981. Ook bij Mountain Retreat uitgegeven.
------Het plaatje is van de schrijver |
||||
| © 2020 Henk Klaren | ||||
|
|
|
||
|
powered by CJ2 | |||