archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 10
Jaargang 17
12 maart 2020
Vermaak en Genot > Een omweg waard delen printen terug
Onder water Dik Kruithof

1710VG OtherworldyHet Fries Museum heeft de afgelopen jaren bijzondere hedendaagse kunst gebracht op de derde verdieping. De nieuwe conservator Hanne Hagenaars zet deze gewoonte voort met de tentoonstelling ‘Other.worldly’, waarin kunstenaars bij elkaar zijn gebracht die een beeld geven van het, soms buitenaards aandoende, diepzeeleven.

Ga voor je de tentoonstellingszaal binnengaat even zitten en kijk naar de film die boven de deur vertoond wordt. Hij maakt onderdeel uit van de tentoonstelling en is niet onbelangrijk. De film gaat over bootvluchtelingen. Een grijper van een sloopbedrijf vermaalt een oud visserschip dat gebruikt is om vluchtelingen naar Europa te brengen. Als een zingende verteller brengt hij het verhaal over hoe het vroeger ging en hoe het nu gaat, in rubberen bootjes die eerder vergaan met beelden van het water van de Middellandse Zee dat de doden toedekt.

Other.worldly is opgebouwd rond het werk Osedax van Edgar Cleijne en Ellen Gallagher waarin het onderwatergevoel zichtbaar wordt in het werk van de osedax. Botverslindende wormen die in 2002 werden ontdekt in een walvisskelet op bijna 3000 meter diepte in de baai van Montery, Californië.  Prachtige kleuropnamen van hun werk zijn te zien in de houten hut die in het centrum van de grote zaal staat. Maar er zijn ook verwijzingen naar mythologische verhalen uit de diepzeewereld, zoals Black Atlantis waarin overboord gegooide of gesprongen zwangere slavinnen voortleven met hun kinderen. De schitterende tekening Bird in Hand van Gallagher, te leen van Tate Modern, opent de tentoonstelling met een verwijzing naar Moby Dick en de slachtoffers van de slavenhandel. Cleyne en Gallagher reisden naar Kaapverdië, het eiland van haar voorouders, waar veel slaven vandaan werden gehaald en maakten daar ook mooie foto’s, zoals die van de mysterieus op een1710VG Otherworldly2 schelp lijkende krater van de vulkaan op Fogo. De tekening Ishmael is een tweede verwijzing naar de hoofdpersoon van Moby Dick die alles geheel wil onderzoeken maar niet verder komt dan de buitenkant, of de oppervlakte, met name bij de zee met haar ontoegankelijke diepten.

Jessica Segall maakte video’s in een Wildlife park waar dieren getraind worden om in films te figureren. Het leverde merkwaardige beelden op van knuffelen met een tijger of een krokodil, als bewijs van de ontspoorde verhouding tussen mens en natuur. Veel gewoner, maar ook indrukwekkend is het drie meter hoge walvisskelet van Dorothy Cross dat naast de hut in de grote zaal staat. Charles Avery laat onderdelen zien van zijn zoektocht naar het bestaan op het zelf bedachte eiland waar ‘the islanders’ leven. Het gaat natuurlijk om isolement maar ook vooral over de middelen van bestaan: paling en glasaal, letterlijk genomen.

Verder nog veel moois van Femmy Otten, Kinke Kooi, Bram de Jonghe, Robbert Weide en Philip Taaffe. De Chinese studente Wang kwam van China naar Friesland om de schoonheid van de Waddenzee te ervaren en maakte er een prachtige negen meter lange roltekening van. Die loopt van de 17e-eeuwse Engels-Nederlandse zeeoorlogen over het strand, de zee en de Brandaris naar het hedendaagse Friese Landschap. Erg mooi, maar de diepe zee is er ver weg.
Merkwaardig is ook de installatie van de Koreaanse Mire Lee, die de dreiging van de natuur fysiek voelbaar wil maken.

Naast deze ‘grote’ tentoonstelling, die tot 3 januari 2021 te zien is, wordt tot 17 mei van dit jaar werk van Hendrickje Schimmel getoond. Een afgestudeerd modeontwerpster, die zich als kunstenares een ‘tenant of culture’ noemt en kunstwerken maakt van afgedankte, vaak modieuze, kleding.

-----
De plaatjes zijn van de schrijver


© 2020 Dik Kruithof meer Dik Kruithof - meer "Een omweg waard" -
Vermaak en Genot > Een omweg waard
Onder water Dik Kruithof
1710VG OtherworldyHet Fries Museum heeft de afgelopen jaren bijzondere hedendaagse kunst gebracht op de derde verdieping. De nieuwe conservator Hanne Hagenaars zet deze gewoonte voort met de tentoonstelling ‘Other.worldly’, waarin kunstenaars bij elkaar zijn gebracht die een beeld geven van het, soms buitenaards aandoende, diepzeeleven.

Ga voor je de tentoonstellingszaal binnengaat even zitten en kijk naar de film die boven de deur vertoond wordt. Hij maakt onderdeel uit van de tentoonstelling en is niet onbelangrijk. De film gaat over bootvluchtelingen. Een grijper van een sloopbedrijf vermaalt een oud visserschip dat gebruikt is om vluchtelingen naar Europa te brengen. Als een zingende verteller brengt hij het verhaal over hoe het vroeger ging en hoe het nu gaat, in rubberen bootjes die eerder vergaan met beelden van het water van de Middellandse Zee dat de doden toedekt.

Other.worldly is opgebouwd rond het werk Osedax van Edgar Cleijne en Ellen Gallagher waarin het onderwatergevoel zichtbaar wordt in het werk van de osedax. Botverslindende wormen die in 2002 werden ontdekt in een walvisskelet op bijna 3000 meter diepte in de baai van Montery, Californië.  Prachtige kleuropnamen van hun werk zijn te zien in de houten hut die in het centrum van de grote zaal staat. Maar er zijn ook verwijzingen naar mythologische verhalen uit de diepzeewereld, zoals Black Atlantis waarin overboord gegooide of gesprongen zwangere slavinnen voortleven met hun kinderen. De schitterende tekening Bird in Hand van Gallagher, te leen van Tate Modern, opent de tentoonstelling met een verwijzing naar Moby Dick en de slachtoffers van de slavenhandel. Cleyne en Gallagher reisden naar Kaapverdië, het eiland van haar voorouders, waar veel slaven vandaan werden gehaald en maakten daar ook mooie foto’s, zoals die van de mysterieus op een1710VG Otherworldly2 schelp lijkende krater van de vulkaan op Fogo. De tekening Ishmael is een tweede verwijzing naar de hoofdpersoon van Moby Dick die alles geheel wil onderzoeken maar niet verder komt dan de buitenkant, of de oppervlakte, met name bij de zee met haar ontoegankelijke diepten.

Jessica Segall maakte video’s in een Wildlife park waar dieren getraind worden om in films te figureren. Het leverde merkwaardige beelden op van knuffelen met een tijger of een krokodil, als bewijs van de ontspoorde verhouding tussen mens en natuur. Veel gewoner, maar ook indrukwekkend is het drie meter hoge walvisskelet van Dorothy Cross dat naast de hut in de grote zaal staat. Charles Avery laat onderdelen zien van zijn zoektocht naar het bestaan op het zelf bedachte eiland waar ‘the islanders’ leven. Het gaat natuurlijk om isolement maar ook vooral over de middelen van bestaan: paling en glasaal, letterlijk genomen.

Verder nog veel moois van Femmy Otten, Kinke Kooi, Bram de Jonghe, Robbert Weide en Philip Taaffe. De Chinese studente Wang kwam van China naar Friesland om de schoonheid van de Waddenzee te ervaren en maakte er een prachtige negen meter lange roltekening van. Die loopt van de 17e-eeuwse Engels-Nederlandse zeeoorlogen over het strand, de zee en de Brandaris naar het hedendaagse Friese Landschap. Erg mooi, maar de diepe zee is er ver weg.
Merkwaardig is ook de installatie van de Koreaanse Mire Lee, die de dreiging van de natuur fysiek voelbaar wil maken.

Naast deze ‘grote’ tentoonstelling, die tot 3 januari 2021 te zien is, wordt tot 17 mei van dit jaar werk van Hendrickje Schimmel getoond. Een afgestudeerd modeontwerpster, die zich als kunstenares een ‘tenant of culture’ noemt en kunstwerken maakt van afgedankte, vaak modieuze, kleding.

-----
De plaatjes zijn van de schrijver
© 2020 Dik Kruithof
powered by CJ2