archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 15
Jaargang 16
30 mei 2019
Beschouwingen > In de polder delen printen terug
De bende van Klomp (7) Willem Minderhout

1615BS RegahZevende deel in een serie schetsen van de begindagen van ‘OV Reisinformatie 9292’ onder de bezielende leiding van Gijs Klomp.

De hoofdredacteur van De Leunstoel bestookt me weer met vraagtekens. Dat betekent: ‘Komt er nog wat?’ Wederom heb ik de deadline gemist. Aan het einde van deze voor mij heugelijke dag, waarop de PvdA dankzij Frans Timmermans uit het electorale dal lijkt te zijn gekropen, is het wellicht passend om de relatie tussen ‘9292’, de PvdA en uiteindelijk De Leunstoel uit de doeken te doen.

In het derde deel van deze serie beschreef ik de scepsis van Gijs Klomp over internet en de daaruit voortvloeiende ontwikkeling van de Reiswijzer voor PC-modem, een systeem waarmee je met je PC via een 06-nummer kon inbellen op onze reisplanner. Het grote probleem was hoe we de daarvoor benodigde software moesten distribueren. Je kon dat programma op floppy disk bij ons bestellen, maar dat zette niet echt zoden aan de dijk. In die tijd waren er tal van glossy computerbladen die op een bijgeleverde CD-ROM allerlei software aanboden. Ik ging die allemaal af met de vraag of ze ons programma mee wilden leveren. Dat wilden ze allemaal graag waardoor het gebruik begon te groeien. Echt ‘groot’ werden we toen het als extraatje bij de NS Reisplanner werd meegeleverd.

Met de distributie was de kous nog niet af, want het programma was niet bepaald ‘plug and play’. Om in te kunnen bellen moest eerst het programmaatje ‘trumpet winsock’ worden geïnstalleerd. Daar moesten we ook nog een licentie voor betalen, dus iemand in Australië was heel blij met onze activiteiten. Als installatiehulp had het CvI (het voormalige Centrum voor Informatieverwerking van NS) een ‘wizard’ in het programma ingebakken en er zat een uitgebreide installatiehandleiding bij. Die had ik zelf, in samenwerking met het CvI, geschreven. Het was een echte cottage industry. Zelfs de eerste CD-ROMs kopieerden we zelf. Tot slot hadden we ook nog een telefonische hulpdienst voor hulp bij installatie.

Toch konden we internet niet helemaal negeren. Ik had ‘van de zaak’ een grote IBM PC gekregen, voor thuis met een modem.  Zeker toen Windows 95 was opgeleverd werd internet een feest. Oude mensen als ik krijgen nog steeds vochtige ogen als je Netscape, Altavista of Eudora zegt.
Internet was ook een uitstekende plek om de software voor de OV Reiswijzer aan te bieden. Ik leerde mezelf om hele simpele webjes te breien. Eerst met Internet Assistent for Word en daarna met FrontPage. Alleen maar een downloadsite is wat saai, dus ik begon er ook allerlei wetenswaardigheden over OVR op te zetten. De eerste website van OVR was geboren!
Ik had met mijn FrontPage-capriolen mijn absolute top in de informatica bereikt. Ik kon niet veel anders dan redelijk vormgegeven1615BS Klomp7 pagina’s aan elkaar lijmen. In vergelijking met moderne websites waren dat echt archaïsche producten, maar indertijd was het natuurlijk ‘cutting edge’!

In die tijd was ik lid geworden van de PvdA – ik heb net mijn speldje voor 25 jaar contributie betalen gekregen – en besloot mijn nieuwe vaardigheden in te zetten tot heil van de sociaaldemocratie in Den Haag. Mijn eerste product was een aankondiging van een ‘stadsconferentie’ waar onder andere over de komende informatiemaatschappij gediscussieerd zou worden.

Ik herinner me nog dat de toenmalige wethouder Pierre Heijnen destijds tot de internet-sceptici behoorde omdat zo’n PC toch alleen iets van de happy few zou blijven. Ik kwam er echter al snel achter dat de grootste fan van mijn web-strapatsen Frieda Haas was, een toen al tamelijk bejaard lid dat via de PC met haar familie in Canada communiceerde.

Ondertussen was ik tot het bestuur doorgedrongen en hield mij vooral bezig met de online communicatie. De Haagse PvdA-website was aanvankelijk uniek en groeide, dankzij mijn vroege PC-bezit,  langzaam maar zeker tot een redelijk gevuld magazine. Op een gegeven moment kon ik dat niet meer bij breien en schaften we een mooie moderne site – met content management systeem – aan bij SWIS van Matthias Snoei. Matthias was ooit voor de Leidse PvdA websites gaan bouwen, maar in tegenstelling tot mij leerde hij het vak echt en hij groeide uit tot een geslaagde professionele webbouwer.

De Leidse PvdA was ook de eerste PvdA-afdeling die een elektronische nieuwsbrief rondstuurde. Den Haag – ikke, zeg ik bescheiden – was een paar dagen later de tweede. Deze nieuwsbrief, aanvankelijk ‘E Nieuws’ geheten, evolueerde zich op een gegeven ogenblik tot de roemruchte Rauie Regah (Haags voor Rode Reiger), een onregelmatig maar zeer frequent verschijnend e-zine.
Wegens chronisch gebrek aan kopij vanuit de fractie schreef ik die Regah grotendeels vol. Bart Tromp stuurde me altijd zijn columns, zodat de Regah een echt top tijdschrift werd. Soms stonden zijn columns eerder in de Regah dan in Het Parool.

Wat heeft dat nu met De Leunstoel te maken? Nou dat zit zo. Eén van de abonnees op de Rauie Regah was (en is) getrouwd met de hoofdredacteur van dit periodiek. Deze hoofdredacteur vroeg mij op een goede dag of ik wellicht aan De Leunstoel mee zou willen werken. Ik vroeg wat Die Leunstoel voor iets was. Dat kon hij me niet goed uitleggen, maar ik besloot desalniettemin eens te zien of ik iets voor dat blad kon brouwen. Wat De Leunstoel is weet ik nog steeds niet, maar ondertussen zijn we zestien jaar verder.

Dat is dus allemaal te wijten aan die enorme IBM PC die Gijs Klomp indertijd bij me thuis liet bezorgen.

--------
De plaatjes zijn van Henk Klaren


© 2019 Willem Minderhout meer Willem Minderhout - meer "In de polder" -
Beschouwingen > In de polder
De bende van Klomp (7) Willem Minderhout
1615BS RegahZevende deel in een serie schetsen van de begindagen van ‘OV Reisinformatie 9292’ onder de bezielende leiding van Gijs Klomp.

De hoofdredacteur van De Leunstoel bestookt me weer met vraagtekens. Dat betekent: ‘Komt er nog wat?’ Wederom heb ik de deadline gemist. Aan het einde van deze voor mij heugelijke dag, waarop de PvdA dankzij Frans Timmermans uit het electorale dal lijkt te zijn gekropen, is het wellicht passend om de relatie tussen ‘9292’, de PvdA en uiteindelijk De Leunstoel uit de doeken te doen.

In het derde deel van deze serie beschreef ik de scepsis van Gijs Klomp over internet en de daaruit voortvloeiende ontwikkeling van de Reiswijzer voor PC-modem, een systeem waarmee je met je PC via een 06-nummer kon inbellen op onze reisplanner. Het grote probleem was hoe we de daarvoor benodigde software moesten distribueren. Je kon dat programma op floppy disk bij ons bestellen, maar dat zette niet echt zoden aan de dijk. In die tijd waren er tal van glossy computerbladen die op een bijgeleverde CD-ROM allerlei software aanboden. Ik ging die allemaal af met de vraag of ze ons programma mee wilden leveren. Dat wilden ze allemaal graag waardoor het gebruik begon te groeien. Echt ‘groot’ werden we toen het als extraatje bij de NS Reisplanner werd meegeleverd.

Met de distributie was de kous nog niet af, want het programma was niet bepaald ‘plug and play’. Om in te kunnen bellen moest eerst het programmaatje ‘trumpet winsock’ worden geïnstalleerd. Daar moesten we ook nog een licentie voor betalen, dus iemand in Australië was heel blij met onze activiteiten. Als installatiehulp had het CvI (het voormalige Centrum voor Informatieverwerking van NS) een ‘wizard’ in het programma ingebakken en er zat een uitgebreide installatiehandleiding bij. Die had ik zelf, in samenwerking met het CvI, geschreven. Het was een echte cottage industry. Zelfs de eerste CD-ROMs kopieerden we zelf. Tot slot hadden we ook nog een telefonische hulpdienst voor hulp bij installatie.

Toch konden we internet niet helemaal negeren. Ik had ‘van de zaak’ een grote IBM PC gekregen, voor thuis met een modem.  Zeker toen Windows 95 was opgeleverd werd internet een feest. Oude mensen als ik krijgen nog steeds vochtige ogen als je Netscape, Altavista of Eudora zegt.
Internet was ook een uitstekende plek om de software voor de OV Reiswijzer aan te bieden. Ik leerde mezelf om hele simpele webjes te breien. Eerst met Internet Assistent for Word en daarna met FrontPage. Alleen maar een downloadsite is wat saai, dus ik begon er ook allerlei wetenswaardigheden over OVR op te zetten. De eerste website van OVR was geboren!
Ik had met mijn FrontPage-capriolen mijn absolute top in de informatica bereikt. Ik kon niet veel anders dan redelijk vormgegeven1615BS Klomp7 pagina’s aan elkaar lijmen. In vergelijking met moderne websites waren dat echt archaïsche producten, maar indertijd was het natuurlijk ‘cutting edge’!

In die tijd was ik lid geworden van de PvdA – ik heb net mijn speldje voor 25 jaar contributie betalen gekregen – en besloot mijn nieuwe vaardigheden in te zetten tot heil van de sociaaldemocratie in Den Haag. Mijn eerste product was een aankondiging van een ‘stadsconferentie’ waar onder andere over de komende informatiemaatschappij gediscussieerd zou worden.

Ik herinner me nog dat de toenmalige wethouder Pierre Heijnen destijds tot de internet-sceptici behoorde omdat zo’n PC toch alleen iets van de happy few zou blijven. Ik kwam er echter al snel achter dat de grootste fan van mijn web-strapatsen Frieda Haas was, een toen al tamelijk bejaard lid dat via de PC met haar familie in Canada communiceerde.

Ondertussen was ik tot het bestuur doorgedrongen en hield mij vooral bezig met de online communicatie. De Haagse PvdA-website was aanvankelijk uniek en groeide, dankzij mijn vroege PC-bezit,  langzaam maar zeker tot een redelijk gevuld magazine. Op een gegeven moment kon ik dat niet meer bij breien en schaften we een mooie moderne site – met content management systeem – aan bij SWIS van Matthias Snoei. Matthias was ooit voor de Leidse PvdA websites gaan bouwen, maar in tegenstelling tot mij leerde hij het vak echt en hij groeide uit tot een geslaagde professionele webbouwer.

De Leidse PvdA was ook de eerste PvdA-afdeling die een elektronische nieuwsbrief rondstuurde. Den Haag – ikke, zeg ik bescheiden – was een paar dagen later de tweede. Deze nieuwsbrief, aanvankelijk ‘E Nieuws’ geheten, evolueerde zich op een gegeven ogenblik tot de roemruchte Rauie Regah (Haags voor Rode Reiger), een onregelmatig maar zeer frequent verschijnend e-zine.
Wegens chronisch gebrek aan kopij vanuit de fractie schreef ik die Regah grotendeels vol. Bart Tromp stuurde me altijd zijn columns, zodat de Regah een echt top tijdschrift werd. Soms stonden zijn columns eerder in de Regah dan in Het Parool.

Wat heeft dat nu met De Leunstoel te maken? Nou dat zit zo. Eén van de abonnees op de Rauie Regah was (en is) getrouwd met de hoofdredacteur van dit periodiek. Deze hoofdredacteur vroeg mij op een goede dag of ik wellicht aan De Leunstoel mee zou willen werken. Ik vroeg wat Die Leunstoel voor iets was. Dat kon hij me niet goed uitleggen, maar ik besloot desalniettemin eens te zien of ik iets voor dat blad kon brouwen. Wat De Leunstoel is weet ik nog steeds niet, maar ondertussen zijn we zestien jaar verder.

Dat is dus allemaal te wijten aan die enorme IBM PC die Gijs Klomp indertijd bij me thuis liet bezorgen.

--------
De plaatjes zijn van Henk Klaren
© 2019 Willem Minderhout
powered by CJ2