archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 19
Jaargang 15
13 september 2018
Bezigheden > Achter zonwerend glas delen printen terug
De lessen van Johan Koopman Arie de Jong

1519BZ LessenAcht jaar lang werkte ik bij het directoraat-generaal van de volkshuisvesting (DGVH), op de centrale directie in Zoetermeer, in de jaren ’80 van de vorige eeuw. De opperbaas (de DG) was Johan Koopman (dat was hij van 1980-1991), afkomstig van het ministerie van Landbouw en Visserij. Die man heeft op mij een onvergetelijke indruk gemaakt. Van allerlei mensen heb ik het nodige geleerd, maar van hem meer dan evenredig.
Hij is inmiddels dik in de 80, loopt nog bij zinnen rond, dus is dit stuk geen necrologie, hoezeer dat wel zo lijkt.

In de jaren ’80 lag de volkshuisvesting onder vuur. Alleen aan onderwijs werd meer uitgegeven. De volkshuisvestingssector was een zwaar gesubsidieerde sector. (En dan heb ik het niet eens over de subsidies in de vorm van hypotheekrenteaftrek!). Er waren jaren dat bij de bouw van meer dan 90% van de nieuwe woningen, ook koopwoningen, subsidie te pas kwam. Daarnaast werd er ook veel subsidie gegeven bij de verbetering van sociale huurwoningen en er ging veel geld naar de stadsvernieuwing.
Er kwam een parlementaire enquête naar de subsidies in de volkshuisvesting. Toen bleek dat wel erg veel geld werd rondgepompt en dat in een periode dat er flink bezuinigd moest worden op de rijksbegroting. Snel kwam de roep om het volkshuisvestingsbeleid om te gooien. Mede daardoor werd de staatssecretaris, Gerrit Brokx, beentje gelicht door zijn eigen partij en werd Enneüs Heerma benoemd om de zaken op te schudden.

Bij de ambtenaren van het DGVH, dat waren er toen nog meer dan 2000, was grote verontwaardiging over deze gang van zaken en over de verwijten die in de politiek en in de pers werden gemaakt. Net toen waren alle leidinggevenden voor een tweedaagse samenkomst in Veldhoven bijeengebracht. Daar zaten we met ongeveer 400 collega’s. Johan Koopman sprak ons toe.
Ik vond het indrukwekkend, want hij ging dwars tegen het ongenoegen van de medewerkers in. Hij liet ons weten dat het zo niet langer ging. De samenleving eiste van ons een andere aanpak en die moest er dus komen. Geen gezeur dat we het toch zo goed deden. Niet bij iedereen, maar toch bij veel mensen ging de knop om doordat hij voor de troepen duidelijk maakte: we gaan het anders doen.
De les: als leider van de groep moet je de werkelijkheid onder ogen zien en delen met je mensen en de verantwoordelijkheid nemen om het roer om te gooien.

Op een keer kwam ik bij Johan Koopman met een spoednota. Hij keek enkel naar de auteur (dat was ik zelf) en zette zonder een letter te lezen zijn handtekening. Ik was beduusd:
‘Moet je niet lezen wat er in staat?’
‘Nee. Ik kijk wie het geschreven heeft.’
Leuk zo’n compliment (er waren natuurlijk veel meer mensen die hij vertrouwde), maar ook een les in leiderschap. Vind ik.

Iets dat ik helaas zelf niet meemaakte, maar mijn plaatsvervanger, Tom van Doormaal. Die had de Cerberus die voor de kamer van Johan Koopman lag, zijn secretaresse, weten te passeren, omdat er een nijpend vraagstuk was of hij zat ergens mee, ik weet het niet meer precies. Hoe dan ook, Tom stond voor het bureau van Johan Koopman en schetste het probleem. Die luisterde aandachtig en hakte een knoop door hoe de zaak opgelost moest worden.
Tom: ‘U bent zich ervan bewust dat u verleden week een heel andere beslissing hebt genomen?’
‘Dat klopt. Maar mijn laatste beslissing is de beste.’

Nog eentje. Er werd een projectgroep ingericht over het een of ander en vanuit het DGVH moest er ook iemand worden geleverd. Toen ik hoorde wie er was aangewezen, ging ik langs bij Johan Koopman.
‘Ik hoorde dat X namens ons in de projectgroep is benoemd. Ik denk dat het belangrijk is waar die projectgroep mee aan de slag gaat. Volgens mij, als ik dat over een collega mag zeggen, komt er niets van terecht als hij in die projectgroep zit.’
Johan Koopman schonk mij zijn minzame glimlach en zei: ‘Waarom denk je dat ik hem in die projectgroep heb gezet?’
Ook die les heb ik goed in mijn oren geknoopt.

------
De tekening is van Linda Hulshof

Meer informatie op: www.lindahulshof.nl



© 2018 Arie de Jong meer Arie de Jong - meer "Achter zonwerend glas" -
Bezigheden > Achter zonwerend glas
De lessen van Johan Koopman Arie de Jong
1519BZ LessenAcht jaar lang werkte ik bij het directoraat-generaal van de volkshuisvesting (DGVH), op de centrale directie in Zoetermeer, in de jaren ’80 van de vorige eeuw. De opperbaas (de DG) was Johan Koopman (dat was hij van 1980-1991), afkomstig van het ministerie van Landbouw en Visserij. Die man heeft op mij een onvergetelijke indruk gemaakt. Van allerlei mensen heb ik het nodige geleerd, maar van hem meer dan evenredig.
Hij is inmiddels dik in de 80, loopt nog bij zinnen rond, dus is dit stuk geen necrologie, hoezeer dat wel zo lijkt.

In de jaren ’80 lag de volkshuisvesting onder vuur. Alleen aan onderwijs werd meer uitgegeven. De volkshuisvestingssector was een zwaar gesubsidieerde sector. (En dan heb ik het niet eens over de subsidies in de vorm van hypotheekrenteaftrek!). Er waren jaren dat bij de bouw van meer dan 90% van de nieuwe woningen, ook koopwoningen, subsidie te pas kwam. Daarnaast werd er ook veel subsidie gegeven bij de verbetering van sociale huurwoningen en er ging veel geld naar de stadsvernieuwing.
Er kwam een parlementaire enquête naar de subsidies in de volkshuisvesting. Toen bleek dat wel erg veel geld werd rondgepompt en dat in een periode dat er flink bezuinigd moest worden op de rijksbegroting. Snel kwam de roep om het volkshuisvestingsbeleid om te gooien. Mede daardoor werd de staatssecretaris, Gerrit Brokx, beentje gelicht door zijn eigen partij en werd Enneüs Heerma benoemd om de zaken op te schudden.

Bij de ambtenaren van het DGVH, dat waren er toen nog meer dan 2000, was grote verontwaardiging over deze gang van zaken en over de verwijten die in de politiek en in de pers werden gemaakt. Net toen waren alle leidinggevenden voor een tweedaagse samenkomst in Veldhoven bijeengebracht. Daar zaten we met ongeveer 400 collega’s. Johan Koopman sprak ons toe.
Ik vond het indrukwekkend, want hij ging dwars tegen het ongenoegen van de medewerkers in. Hij liet ons weten dat het zo niet langer ging. De samenleving eiste van ons een andere aanpak en die moest er dus komen. Geen gezeur dat we het toch zo goed deden. Niet bij iedereen, maar toch bij veel mensen ging de knop om doordat hij voor de troepen duidelijk maakte: we gaan het anders doen.
De les: als leider van de groep moet je de werkelijkheid onder ogen zien en delen met je mensen en de verantwoordelijkheid nemen om het roer om te gooien.

Op een keer kwam ik bij Johan Koopman met een spoednota. Hij keek enkel naar de auteur (dat was ik zelf) en zette zonder een letter te lezen zijn handtekening. Ik was beduusd:
‘Moet je niet lezen wat er in staat?’
‘Nee. Ik kijk wie het geschreven heeft.’
Leuk zo’n compliment (er waren natuurlijk veel meer mensen die hij vertrouwde), maar ook een les in leiderschap. Vind ik.

Iets dat ik helaas zelf niet meemaakte, maar mijn plaatsvervanger, Tom van Doormaal. Die had de Cerberus die voor de kamer van Johan Koopman lag, zijn secretaresse, weten te passeren, omdat er een nijpend vraagstuk was of hij zat ergens mee, ik weet het niet meer precies. Hoe dan ook, Tom stond voor het bureau van Johan Koopman en schetste het probleem. Die luisterde aandachtig en hakte een knoop door hoe de zaak opgelost moest worden.
Tom: ‘U bent zich ervan bewust dat u verleden week een heel andere beslissing hebt genomen?’
‘Dat klopt. Maar mijn laatste beslissing is de beste.’

Nog eentje. Er werd een projectgroep ingericht over het een of ander en vanuit het DGVH moest er ook iemand worden geleverd. Toen ik hoorde wie er was aangewezen, ging ik langs bij Johan Koopman.
‘Ik hoorde dat X namens ons in de projectgroep is benoemd. Ik denk dat het belangrijk is waar die projectgroep mee aan de slag gaat. Volgens mij, als ik dat over een collega mag zeggen, komt er niets van terecht als hij in die projectgroep zit.’
Johan Koopman schonk mij zijn minzame glimlach en zei: ‘Waarom denk je dat ik hem in die projectgroep heb gezet?’
Ook die les heb ik goed in mijn oren geknoopt.

------
De tekening is van Linda Hulshof

Meer informatie op: www.lindahulshof.nl

© 2018 Arie de Jong
powered by CJ2