archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 6
Jaargang 15
18 januari 2018
Beschouwingen > In de polder delen printen terug
1e prijs: Zorg met een zachte G * Magda van der Star

1506BS MagdaBij mij op zolder woont een Belg. Of eigenlijk: een Belgische. Lore woont al drie jaar in Nederland en als ze niet zo'n typische Vlaamse tongval zou hebben, zou ik bijna vergeten dat ze bij onze zuiderburen is opgegroeid. Heel af en toe gebruikt ze een grappige uitdrukking die wat wenkbrauwen doet fronsen, maar daar blijft het meestal wel bij. Tot ze vorige week tussen neus en lippen door vertelde dat ze heen en weer naar Antwerpen ging voor een gynaecoloogbezoek.

Daar schrok ik van, een gynaecoloog associeerde ik met zwangerschap en ernstige zaken als baarmoederhalskanker. Gelukkig, zo verzekerde mijn huisgenootje mij, dat was allemaal niet het geval. Ze ging naar de specialist voor een gesprek over haar anticonceptiepil. Dat zag ik niet aankomen. In mijn ervaring overleg je dat soort zaken met de huisarts, ik heb zoiets wel eens geregeld via een telefoongesprek van nog geen vijf minuten. Dat veroorzaakte bij Lore een opgetrokken wenkbrauw. Zo kwamen we aan de praat over de verschillen tussen de gezondheidszorg in België en in Nederland.

Het beeld dat Lore schetste over de Belgische zorg leek regelrecht uit een sprookje voor hypochonders te komen: lage zorgkosten, geen wachttijden en direct contact met alle specialisten naar keuze. Mijn nieuwsgierigheid was gewekt, en ik startte mijn eigen internetonderzoekje, we leven tenslotte in 2017, naar de zorg in België. Bestaat er buiten mijn weten om een medisch paradijs, nog geen twee uur hier vandaan?

Ik kwam uit op een forum over de centrale vraag: Waarom is de zorg zoveel duurder in België dan in Nederland? Dat riep bij mij, zoals het een kritische bestuurskundige in spe betaamt, een andere vraag op: is de zorg in België duurder dan in Nederland? Gelukkig bleek ik niet de enige, een forumbezoeker had daar al uitgebreid antwoord op gegeven. Het komt erop neer dat het Belgische zorgsysteem anders in elkaar zit. Een aspect daarvan is dat Belgen geen basispremie betalen, de zorg wordt gefinancierd uit een aparte belastingpost. Bovenop de basiszorg kan je, net als in Nederland, een aanvullend pakket kiezen, waar je wel premie voor betaalt. Zo'n aanvullend pakket kost ongeveer negentig euro per jaar. Als je in de veronderstelling verkeert dat die negentig euro alle zorgkosten zijn die een Belg maakt en dat vergelijkt met de gemiddelde Nederlandse zorgpremie van meer dan honderd euro per maand, kan ik me voorstellen dat je daar een forumvraag over stelt.

De wijze van premiebetaling is niet het enige 'andere' in het Belgische systeem. Medicijnen zijn in België veel duurder dan in Nederland. Naast drugstoerisme kampen onze Belgisch-Nederlandse grensgebieden ook met medicijntoerisme. De NOS spreekt over een ‘invasie’ van onder andere Belgische diabetici die Nederlandse apotheken bestormen om wat geld te besparen. Dat beeld spreekt het beloofde sprookje drastisch tegen.

Maar die korte wachttijden dan, is dat verhaal ook te mooi om waar te zijn? Uit navraag bij mijn omgeving blijkt iedereen wel een oom of buurvrouw te hebben die naar alle tevredenheid in België is geopereerd aan een heup of knie, omdat ze daar soms wel drie maanden eerder terecht konden dan in Nederland. Anekdotisch bewijs is natuurlijk niet voldoende om deze mythe te bevestigen, dus raadpleegde ik nogmaals mijn forumexperts.
Die maakten mij duidelijk dat het hier wederom om een verschil in het systeem gaat. Het is niet zo dat er in België vijfmaal zoveel specialisten rondlopen, het is wel zo dat de specialisten zelfstandiger werken. Zij mogen hun eigen werktijden en tarieven indelen. Dus iedereen die bereid is om genoeg te betalen voor een dure specialist die snelle service biedt kan inderdaad terecht in een Belgische operatiekamer.

Tot zover Lores mythe van het Belgische zorgsysteem. Iedereen die bereid is de portemonnee te trekken wordt snel geholpen, maar de gemiddelde Belg zit aan de keukentafel te berekenen wat meer kost: een retourtje Zeeland of een bezoekje aan de apotheek om de hoek. Het Belgische systeem is anders dan het Nederlandse, niet per definitie beter of slechter. Hoewel niet iedereen dat met me eens is. Zo schrijft een forumbezoekster dat Belgische zorg per definitie goedkoper is, en wel omdat je bij Belgisch ziekenhuisbezoek verzocht wordt je eigen shampoo mee te nemen, waardoor er op jaarbasis duizenden euro’s worden bespaard. Tsja, iedereen mag in een eigen sprookje geloven.


© 2018 Magda van der Star meer Magda van der Star - meer "In de polder"
Beschouwingen > In de polder
1e prijs: Zorg met een zachte G * Magda van der Star
1506BS MagdaBij mij op zolder woont een Belg. Of eigenlijk: een Belgische. Lore woont al drie jaar in Nederland en als ze niet zo'n typische Vlaamse tongval zou hebben, zou ik bijna vergeten dat ze bij onze zuiderburen is opgegroeid. Heel af en toe gebruikt ze een grappige uitdrukking die wat wenkbrauwen doet fronsen, maar daar blijft het meestal wel bij. Tot ze vorige week tussen neus en lippen door vertelde dat ze heen en weer naar Antwerpen ging voor een gynaecoloogbezoek.

Daar schrok ik van, een gynaecoloog associeerde ik met zwangerschap en ernstige zaken als baarmoederhalskanker. Gelukkig, zo verzekerde mijn huisgenootje mij, dat was allemaal niet het geval. Ze ging naar de specialist voor een gesprek over haar anticonceptiepil. Dat zag ik niet aankomen. In mijn ervaring overleg je dat soort zaken met de huisarts, ik heb zoiets wel eens geregeld via een telefoongesprek van nog geen vijf minuten. Dat veroorzaakte bij Lore een opgetrokken wenkbrauw. Zo kwamen we aan de praat over de verschillen tussen de gezondheidszorg in België en in Nederland.

Het beeld dat Lore schetste over de Belgische zorg leek regelrecht uit een sprookje voor hypochonders te komen: lage zorgkosten, geen wachttijden en direct contact met alle specialisten naar keuze. Mijn nieuwsgierigheid was gewekt, en ik startte mijn eigen internetonderzoekje, we leven tenslotte in 2017, naar de zorg in België. Bestaat er buiten mijn weten om een medisch paradijs, nog geen twee uur hier vandaan?

Ik kwam uit op een forum over de centrale vraag: Waarom is de zorg zoveel duurder in België dan in Nederland? Dat riep bij mij, zoals het een kritische bestuurskundige in spe betaamt, een andere vraag op: is de zorg in België duurder dan in Nederland? Gelukkig bleek ik niet de enige, een forumbezoeker had daar al uitgebreid antwoord op gegeven. Het komt erop neer dat het Belgische zorgsysteem anders in elkaar zit. Een aspect daarvan is dat Belgen geen basispremie betalen, de zorg wordt gefinancierd uit een aparte belastingpost. Bovenop de basiszorg kan je, net als in Nederland, een aanvullend pakket kiezen, waar je wel premie voor betaalt. Zo'n aanvullend pakket kost ongeveer negentig euro per jaar. Als je in de veronderstelling verkeert dat die negentig euro alle zorgkosten zijn die een Belg maakt en dat vergelijkt met de gemiddelde Nederlandse zorgpremie van meer dan honderd euro per maand, kan ik me voorstellen dat je daar een forumvraag over stelt.

De wijze van premiebetaling is niet het enige 'andere' in het Belgische systeem. Medicijnen zijn in België veel duurder dan in Nederland. Naast drugstoerisme kampen onze Belgisch-Nederlandse grensgebieden ook met medicijntoerisme. De NOS spreekt over een ‘invasie’ van onder andere Belgische diabetici die Nederlandse apotheken bestormen om wat geld te besparen. Dat beeld spreekt het beloofde sprookje drastisch tegen.

Maar die korte wachttijden dan, is dat verhaal ook te mooi om waar te zijn? Uit navraag bij mijn omgeving blijkt iedereen wel een oom of buurvrouw te hebben die naar alle tevredenheid in België is geopereerd aan een heup of knie, omdat ze daar soms wel drie maanden eerder terecht konden dan in Nederland. Anekdotisch bewijs is natuurlijk niet voldoende om deze mythe te bevestigen, dus raadpleegde ik nogmaals mijn forumexperts.
Die maakten mij duidelijk dat het hier wederom om een verschil in het systeem gaat. Het is niet zo dat er in België vijfmaal zoveel specialisten rondlopen, het is wel zo dat de specialisten zelfstandiger werken. Zij mogen hun eigen werktijden en tarieven indelen. Dus iedereen die bereid is om genoeg te betalen voor een dure specialist die snelle service biedt kan inderdaad terecht in een Belgische operatiekamer.

Tot zover Lores mythe van het Belgische zorgsysteem. Iedereen die bereid is de portemonnee te trekken wordt snel geholpen, maar de gemiddelde Belg zit aan de keukentafel te berekenen wat meer kost: een retourtje Zeeland of een bezoekje aan de apotheek om de hoek. Het Belgische systeem is anders dan het Nederlandse, niet per definitie beter of slechter. Hoewel niet iedereen dat met me eens is. Zo schrijft een forumbezoekster dat Belgische zorg per definitie goedkoper is, en wel omdat je bij Belgisch ziekenhuisbezoek verzocht wordt je eigen shampoo mee te nemen, waardoor er op jaarbasis duizenden euro’s worden bespaard. Tsja, iedereen mag in een eigen sprookje geloven.
© 2018 Magda van der Star
powered by CJ2