archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 6
Jaargang 2
20 januari 2005
Bezigheden > Mode delen printen terug
Kleine biografie van de mode Cass Kamp

In mijn leven heb ik qua kleding al vele fases achter de rug. Als baby droeg ik natuurlijk wat mijn ouders mooi vonden. Maar zo snel ik zelf mijn keuzes kon maken, ging ik vooral voor de kleurtjes. Geel was mijn absolute favoriet. Op alle vakantiefoto’s van toen ik een jaar of zeven was, draag ik een schattig geel overgooiertje.

Hierna kwam een periode die juist het tegenovergestelde van de voorgaande was. Een logische ontwikkeling, zo leert ons de geschiedenis. Eerst was er de Verlichting, een periode waarin men vooral op het verstand afging, om het maar even simpel te zeggen. Toen kwam de Romantiek, waarin het gevoel juist belangrijker was. Bij mij ging het andersom. Van mijn kleurrijke periode ging ik over naar een ander uiterste, mijn zwarte periode. Alles moest zwart zijn, van mijn ondergoed tot mijn sokken. Ik denk dat ik toen al een soort gothic was. Nou ja, zonder de make-up en de piercings dan, ik was immers nog geen tien jaar oud.

Hierna ergens zou mijn gabberperiode geweest moeten zijn. Maar die heb ik niet doorgemaakt. Ik vermeld 'm toch even, omdat ik erg trots op dat feit ben. Toen al kon ik onderscheid maken tussen goed en fout. Ik moet wel bekennen dat ik tot mijn vijftiende op Nike’s heb rondgelopen. Maar ja, ik was in die tijd ook erg into voetballen, dus dat was gewoon handig.

Hierna kwam de kleur weer terug in mijn leven, weliswaar iets minder uitbundig. Blauw was veruit mijn favoriete kleur. En in die periode ontdekte ik ook de haarverf. Dat was het begin van nogal wat experimenten. Het begon met een paar blauwe plukjes in mijn haar. Ik was het hipste meisje van groep 8. Na mij volgden er velen, en toen al kon ik dat niet uitstaan. Zodra de volgende ermee kwam, was het voor mij passé. Dat ben ik nooit kwijtgeraakt, maar gelukkig heb ik het nu in mindere mate. Je hebt nou ook eenmaal niet zo veel keuze vandaag de dag, tenzij je alles zelf maakt of alle rommelmarkten af gaat. En dat is wel leuk natuurlijk, maar ook nogal tijdrovend. Dus als je toch op de H&M en de Zara bent aangewezen, moet je het vooral van het combineren hebben. Combineren is het geheim achter elke goede outfit.

Maar nu naar de volgende periode: het voorzichtige begin van mijn skater-tijd. Die kwam na de blauwe periode, en liep een beetje tegelijk met de blauwe plukjes periode. Ik droeg wijde broeken, van die beige met allemaal zakken aan de zijkant. Op dat moment was dat nieuw en hip. Nu worden die dingen gedragen (of moet ik zeggen misdragen) door mensen die de zakken zo handig vinden, en helemaal niet begrijpen dat ‘ie lekker los hoort te zitten. Die zakken gebruiken ze dan voor telefoons, zakrekenmachines, flessenopeners, zakmessen etc. Het is maar goed dat de metromannen van tegenwoordig tassen kunnen dragen om al deze handige(?)0206 Fases dingen in mee te slepen. En dan kan ik het toch niet laten om deze broeken nog een extra trap na te geven: het allerergste zijn de afritsversies. Ja heel handig als je ineens onderkoeld of oververhit raakt, maar oeioeioei, fouter kan het niet.

Maar goed, die broeken droeg ik dus, toen ze nog hip waren, en uiteraard op de goede manier. Los op de heupen, strak shirtje en gympies. Deze skater-periode duurde echter maar een maand of twee, en toen was ik het alweer zat.

Hierna belandde ik weer in een saaie periode: strakke broeken, effen shirtjes. Zo maakte ik dan ook mijn entree op de middelbare school. Daar bleef ik een tijdje in hangen, tot de grijze periode kwam. Ik las toen net modebladen en daarin werd aangekondigd dat grijs het nieuwe zwart was. Ik kocht allemaal grijze kleren, soms afgewisseld met blauw en zwart. Ik kocht een broek waaraan ik nog altijd goede herinneringen heb. Hij stond me geweldig, en kostte dan ook maar liefst honderd gulden. Dat was toch wel een belachelijk bedrag voor die tijd. Kun je nagaan, nu kost een beetje mooie spijkerbroek al bijna honderdentwintig euro… Gelukkig heb ik die broek wel gedragen tot ‘ie tot op de draad versleten was.
Inmiddels was ik toe aan de volgende periode, mijn tweede skater-periode. Deze keer een beetje anders ingevuld, ik kwam bijna in de alto-zone. De wijde broek kwam terug, maar deze keer niet meer in beige, wel in allerlei andere varianten, zoals zwart, spijker, etc. Ook de haarverf keerde weer terug, deze keer waren het felrode plukken. Vrij heftig, maar ik voelde me er goed bij.

Daarna ging ik eigenlijk weer een beetje terug naar de mainstream. Best wel saai, maar ik hield er wel een beetje kleur in altijd. Paars, roze, rood, al deze periodes heb ik gehad, maar niet meer zo extreem als in mijn zwarte periode. En ik paste mijn haarkleur er niet meer bij aan.
Overigens begon ik rond deze tijd ook een beetje geld te verdienen, dus kon ik ook wat leukere, hippere dingen kopen. Vanaf zo’n twee jaar geleden tot nu zat ik dan ook mijn ‘hippe periode’. Altijd de leukste, nieuwste dingen, waar nog niet al te veel mensen mee liepen.

Op het moment zelf herken je het niet meteen, maar ik geloof dat ik weer in een nieuwe periode ben beland. Het is de ‘fout-is-goed periode’. Het begon heel voorzichtig met gouden sieraden, die ik tot dan toe altijd not-done vond. Daarna kwamen de gouden riemen, de over de knie-laarzen, bontjassen en nu dan ook weer de tijgerprint. Ik vind het wel leuk, spelen met dingen die iedereen eigenlijk ordinair vindt. Mensen die denken dat ze je kunnen beoordelen, proberen te misleiden. Maar ach, ik zeg altijd maar, als je een goede kop erbij hebt, en je je lekker voelt, kom je overal mee weg. Hopelijk houdt die periode nooit op.


© 2005 Cass Kamp meer Cass Kamp - meer "Mode"
Bezigheden > Mode
Kleine biografie van de mode Cass Kamp
In mijn leven heb ik qua kleding al vele fases achter de rug. Als baby droeg ik natuurlijk wat mijn ouders mooi vonden. Maar zo snel ik zelf mijn keuzes kon maken, ging ik vooral voor de kleurtjes. Geel was mijn absolute favoriet. Op alle vakantiefoto’s van toen ik een jaar of zeven was, draag ik een schattig geel overgooiertje.

Hierna kwam een periode die juist het tegenovergestelde van de voorgaande was. Een logische ontwikkeling, zo leert ons de geschiedenis. Eerst was er de Verlichting, een periode waarin men vooral op het verstand afging, om het maar even simpel te zeggen. Toen kwam de Romantiek, waarin het gevoel juist belangrijker was. Bij mij ging het andersom. Van mijn kleurrijke periode ging ik over naar een ander uiterste, mijn zwarte periode. Alles moest zwart zijn, van mijn ondergoed tot mijn sokken. Ik denk dat ik toen al een soort gothic was. Nou ja, zonder de make-up en de piercings dan, ik was immers nog geen tien jaar oud.

Hierna ergens zou mijn gabberperiode geweest moeten zijn. Maar die heb ik niet doorgemaakt. Ik vermeld 'm toch even, omdat ik erg trots op dat feit ben. Toen al kon ik onderscheid maken tussen goed en fout. Ik moet wel bekennen dat ik tot mijn vijftiende op Nike’s heb rondgelopen. Maar ja, ik was in die tijd ook erg into voetballen, dus dat was gewoon handig.

Hierna kwam de kleur weer terug in mijn leven, weliswaar iets minder uitbundig. Blauw was veruit mijn favoriete kleur. En in die periode ontdekte ik ook de haarverf. Dat was het begin van nogal wat experimenten. Het begon met een paar blauwe plukjes in mijn haar. Ik was het hipste meisje van groep 8. Na mij volgden er velen, en toen al kon ik dat niet uitstaan. Zodra de volgende ermee kwam, was het voor mij passé. Dat ben ik nooit kwijtgeraakt, maar gelukkig heb ik het nu in mindere mate. Je hebt nou ook eenmaal niet zo veel keuze vandaag de dag, tenzij je alles zelf maakt of alle rommelmarkten af gaat. En dat is wel leuk natuurlijk, maar ook nogal tijdrovend. Dus als je toch op de H&M en de Zara bent aangewezen, moet je het vooral van het combineren hebben. Combineren is het geheim achter elke goede outfit.

Maar nu naar de volgende periode: het voorzichtige begin van mijn skater-tijd. Die kwam na de blauwe periode, en liep een beetje tegelijk met de blauwe plukjes periode. Ik droeg wijde broeken, van die beige met allemaal zakken aan de zijkant. Op dat moment was dat nieuw en hip. Nu worden die dingen gedragen (of moet ik zeggen misdragen) door mensen die de zakken zo handig vinden, en helemaal niet begrijpen dat ‘ie lekker los hoort te zitten. Die zakken gebruiken ze dan voor telefoons, zakrekenmachines, flessenopeners, zakmessen etc. Het is maar goed dat de metromannen van tegenwoordig tassen kunnen dragen om al deze handige(?)0206 Fases dingen in mee te slepen. En dan kan ik het toch niet laten om deze broeken nog een extra trap na te geven: het allerergste zijn de afritsversies. Ja heel handig als je ineens onderkoeld of oververhit raakt, maar oeioeioei, fouter kan het niet.

Maar goed, die broeken droeg ik dus, toen ze nog hip waren, en uiteraard op de goede manier. Los op de heupen, strak shirtje en gympies. Deze skater-periode duurde echter maar een maand of twee, en toen was ik het alweer zat.

Hierna belandde ik weer in een saaie periode: strakke broeken, effen shirtjes. Zo maakte ik dan ook mijn entree op de middelbare school. Daar bleef ik een tijdje in hangen, tot de grijze periode kwam. Ik las toen net modebladen en daarin werd aangekondigd dat grijs het nieuwe zwart was. Ik kocht allemaal grijze kleren, soms afgewisseld met blauw en zwart. Ik kocht een broek waaraan ik nog altijd goede herinneringen heb. Hij stond me geweldig, en kostte dan ook maar liefst honderd gulden. Dat was toch wel een belachelijk bedrag voor die tijd. Kun je nagaan, nu kost een beetje mooie spijkerbroek al bijna honderdentwintig euro… Gelukkig heb ik die broek wel gedragen tot ‘ie tot op de draad versleten was.
Inmiddels was ik toe aan de volgende periode, mijn tweede skater-periode. Deze keer een beetje anders ingevuld, ik kwam bijna in de alto-zone. De wijde broek kwam terug, maar deze keer niet meer in beige, wel in allerlei andere varianten, zoals zwart, spijker, etc. Ook de haarverf keerde weer terug, deze keer waren het felrode plukken. Vrij heftig, maar ik voelde me er goed bij.

Daarna ging ik eigenlijk weer een beetje terug naar de mainstream. Best wel saai, maar ik hield er wel een beetje kleur in altijd. Paars, roze, rood, al deze periodes heb ik gehad, maar niet meer zo extreem als in mijn zwarte periode. En ik paste mijn haarkleur er niet meer bij aan.
Overigens begon ik rond deze tijd ook een beetje geld te verdienen, dus kon ik ook wat leukere, hippere dingen kopen. Vanaf zo’n twee jaar geleden tot nu zat ik dan ook mijn ‘hippe periode’. Altijd de leukste, nieuwste dingen, waar nog niet al te veel mensen mee liepen.

Op het moment zelf herken je het niet meteen, maar ik geloof dat ik weer in een nieuwe periode ben beland. Het is de ‘fout-is-goed periode’. Het begon heel voorzichtig met gouden sieraden, die ik tot dan toe altijd not-done vond. Daarna kwamen de gouden riemen, de over de knie-laarzen, bontjassen en nu dan ook weer de tijgerprint. Ik vind het wel leuk, spelen met dingen die iedereen eigenlijk ordinair vindt. Mensen die denken dat ze je kunnen beoordelen, proberen te misleiden. Maar ach, ik zeg altijd maar, als je een goede kop erbij hebt, en je je lekker voelt, kom je overal mee weg. Hopelijk houdt die periode nooit op.
© 2005 Cass Kamp
powered by CJ2