 |
|
|
|
|
 |
 |
archiefvorig nr.lopend nr. |
 |
|
 |
 |
Nummer 4 Jaargang 14 1 december 2016 |
 |
|
|
|
|
|||||||||||||||||||||||||||
 |
|
 |
|||||||||||||||||||||||||||
| Vermaak en Genot > Luister! | ||||
| De dichter is dood | Henk Klaren | |||
 Sinds ik heb vernomen dat Leonard Cohen is overleden, heb ik een flard van een Sinterklaasgedicht in mijn hoofd. Van toen ik op de middelbare school zat. Dat was het inmiddels roemruchte Baudartiuslyceum te Zutphen.Even tussendoor: toen ik op die school zat – vooral in de tweede helft van de vermaledijde jaren vijftig – werd het Sinterklaasfeest uitgebreid gevierd. Sinterklaas was de populaire leraar Nederlands. Zwarte Piet (eentje maar, zoals dat hoort) was meestal nogal zwart, één jaar was hij werkelijk pikzwart. Dat was toen Piet werd gespeeld door één van onze Papoea’s. De meeste, misschien wel alle, Papoea’s die in Nederland op de middelbare school zaten, zaten op het Baudartius. Drie andere Papoea’s – niet geschminkt, wel vrij donker – vormden het Don Jannenkoor (‘Sterk machtig en sonoor’). Dat waren nog eens tijden. Maar nu dat Sinterklaasgedicht. Althans de flard die me steeds door het hoofd speelt. Dat ging als volgt: ‘…Dit is het lied van een stervende dichter, met een levende brok in zijn keel’. Onsterfelijke poëzie, want ik wéét het nog en het is toch méér dan een halve eeuw geleden. De volgende regel was: ‘Ja, ja, hoera, hoera’. Je kunt niet alles hebben. En dan eindelijk naar Leonard Cohen. Ik ben nogal ondersteboven van zijn dood. Gister (vrijdag 11-11-2016) op TV nog gekeken naar de documentaire I’m Your Man, die was ingelast. Ik kende hem al en heb ‘m zelfs op DVD, maar ik ben toch later dan gebruikelijk naar bed gegaan om hem nog een keer helemaal uit te zien. En het was weer een hele belevenis. Nu zitten er vijf CD-s in de wisselaar. Popular Problems draait. Never Mind is net afgelopen en Born In Chains begint. We krijgen er voorlopig geen genoeg van. Natuurlijk kon hij niet zingen. Al was hij ‘born with the gift of a golden voice’, zoals hij zelfs zong in Tower Of Song. Misschien wel zijn allermooiste uiting van zelfspot. Een eigenschap die hij bijna voortdurend liet zien en waarmee hij mijn hart regelmatig stal. Terwijl hij anderzijds echt zo’n getormenteerde dichter was, bijna krampachtig op zoek naar de zin des levens, of zoiets. Maanden met de blote voetjes in de sneeuw bij een Japanse Zenmeester. Dan weglopen omdat het te zwaar is, maar wel terugkeren. Ik snap niks van die man. Maar voor iemand die dacht dat hij moeite had ‘to carry a tune’, zoals hij zelf zei, maakte hij prachtige muziek. De grootste vondst in veel arrangementen vind ik het contrast van zijn donkere stem met hoge vrouwenstemmen. Eén van de eersten was Jennifer Warnes. Onder meer in zijn recente tournees had je Sharon Robinson, Julie Christensen en Perla Batalla en niet te vergeten: The ‘sublime’ Webb Sisters. Klik op de links hieronder en luister! Deze versie van So Long Marianne is opgenomen in Oslo. Marianne is Marianne Ihlen, Leonards Noorse ex, die volgens de verhalen de aanzet heeft gegeven voor zijn muzikale, in plaats van litteraire, carrière. Kort voor Cohen is ook Marianne overleden. Ze waren nog goed met elkaar. Hij schreef haar kort voor haar dood nog een lief briefje. Cohen & Warnes - Famous Blue Raincoat Cohen met Christensen en Batalla - So Long Marianne Cohen & The Webb Sisters - If It Be Your Will ----- Het plaatje is van Henk Klaren |
||||
| © 2016 Henk Klaren | ||||
|
|
|
||
|
powered by CJ2 | |||