archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 15
Jaargang 13
9 juni 2016
Bezigheden > Op de fiets delen printen terug
De Ronde van Italië Katharina Kouwenhoven

1315BZ GiroIk wilde een stukje schrijven over Opvolgmelk, maar ik kan natuurlijk niet om de Giro heen, die afgelopen zondag eindigde in Turijn. Zelden een spannender, enerverender en verrassender wielerronde meegemaakt, waarin twee Nederlandse fietsers een belangrijke rol speelden. Sterker nog, de Ronde was bijna gewonnen door een Nederlandse wielrenner.

Dit jaar startte de Giro weer eens in Nederland, net zoals een paar jaar geleden, toen de renners een voor een langs mijn huis reden. Nu was Gelderland aan de beurt, waar Tom Dumoulin in Apeldoorn nipt de Proloog won en een paar dagen in de roze trui reed. De volgende twee etappes waren voor Maarten Tjallingii, die beide keren met een ontsnapping mee was en in de derde etappe de bergtrui (na de beklimming van de Posbank!) veroverde. Maarten neemt afscheid van het wielrennen en wilde op weg naar Arnhem, zijn woonplaats, nog iets gedenkwaardigs doen.

Maar wat was Tom Dumoulin van plan? Hij had aangekondigd dat hij niet voor het klassement ging want hij was zich aan het voorbereiden op de tijdrit van de Olympische spelen. Vrijwel moeiteloos behield hij de roze trui, na hem een dag te hebben afgestaan aan Marcel Kittel, de sprinter, tot de achtste etappe. Daarna ging het minder, hij won de tijdrit in Chianti niet en stapte de elfde etappe uit de Ronde vanwege zitvlakproblemen. Nu schijnt zo’n tijdritfiets een martelwerktuig te zijn voor je achterwerk. Als tijdrijder zou je daar aan gewend moeten zijn.

Maar niet getreurd, want in de veertiende etappe veroverde Steven Kruijswijk de roze trui. Het is een gotspe dat volwassen mannen in kinderkleertjes gehesen worden, die duidelijk bedoeld zijn voor donkere Italiaanse mannen en niet voor Nederlandse mannen uit Nuenen, die kennelijk allemaal de rossige haarkleur van Vincent van Gogh hebben. Steven moest het er maar mee doen en hij deed het heel goed. Hij manifesteerde zich als beste klimmer van het peloton en zette de favorieten Nibali en Valverde op achterstand.

Tot in de negentiende etappe het noodlot toesloeg en Steven tijdens een afdaling door een stuurfout tegen een sneeuwmuur kwakte en vervolgens op het asfalt. Fiets verbogen en materiaalwagens nog lang niet in zicht. Daar ging de roze trui. Gekwetst begon hij aan de twintigste etappe, waarin hij ook de derde plaats verloor. Drama! Hij was er bijna en het had zo mooi kunnen zijn. Misschien heeft hij in de komende Ronde van Spanje meer geluk en anders volgend jaar. Tenslotte kan hij alleen maar beter worden.

Steven was trouwens niet de enige die een fatale stuurfout maakte. De Tataar Ilnoer Zakarin belandde er door in het ziekenhuis. Zakarin lag trouwens elke dag op het asfalt. Een van die renners die in het peloton gehaat worden omdat ze niet kunnen sturen. Net als de Schleckjes, toen die nog fietsten.
Helaas moet een klimmer ook kunnen dalen, zoals Nibali, die uiteindelijk de Ronde won. Daar gaat Steven nu op trainen en dan komt het wel goed. Ik heb in ieder geval genoten van deze Giro en verheug me nu al op de Vuelta.

--------------
Het plaatje is ook van Katharina Kouwenhoven


© 2016 Katharina Kouwenhoven meer Katharina Kouwenhoven - meer "Op de fiets" -
Bezigheden > Op de fiets
De Ronde van Italië Katharina Kouwenhoven
1315BZ GiroIk wilde een stukje schrijven over Opvolgmelk, maar ik kan natuurlijk niet om de Giro heen, die afgelopen zondag eindigde in Turijn. Zelden een spannender, enerverender en verrassender wielerronde meegemaakt, waarin twee Nederlandse fietsers een belangrijke rol speelden. Sterker nog, de Ronde was bijna gewonnen door een Nederlandse wielrenner.

Dit jaar startte de Giro weer eens in Nederland, net zoals een paar jaar geleden, toen de renners een voor een langs mijn huis reden. Nu was Gelderland aan de beurt, waar Tom Dumoulin in Apeldoorn nipt de Proloog won en een paar dagen in de roze trui reed. De volgende twee etappes waren voor Maarten Tjallingii, die beide keren met een ontsnapping mee was en in de derde etappe de bergtrui (na de beklimming van de Posbank!) veroverde. Maarten neemt afscheid van het wielrennen en wilde op weg naar Arnhem, zijn woonplaats, nog iets gedenkwaardigs doen.

Maar wat was Tom Dumoulin van plan? Hij had aangekondigd dat hij niet voor het klassement ging want hij was zich aan het voorbereiden op de tijdrit van de Olympische spelen. Vrijwel moeiteloos behield hij de roze trui, na hem een dag te hebben afgestaan aan Marcel Kittel, de sprinter, tot de achtste etappe. Daarna ging het minder, hij won de tijdrit in Chianti niet en stapte de elfde etappe uit de Ronde vanwege zitvlakproblemen. Nu schijnt zo’n tijdritfiets een martelwerktuig te zijn voor je achterwerk. Als tijdrijder zou je daar aan gewend moeten zijn.

Maar niet getreurd, want in de veertiende etappe veroverde Steven Kruijswijk de roze trui. Het is een gotspe dat volwassen mannen in kinderkleertjes gehesen worden, die duidelijk bedoeld zijn voor donkere Italiaanse mannen en niet voor Nederlandse mannen uit Nuenen, die kennelijk allemaal de rossige haarkleur van Vincent van Gogh hebben. Steven moest het er maar mee doen en hij deed het heel goed. Hij manifesteerde zich als beste klimmer van het peloton en zette de favorieten Nibali en Valverde op achterstand.

Tot in de negentiende etappe het noodlot toesloeg en Steven tijdens een afdaling door een stuurfout tegen een sneeuwmuur kwakte en vervolgens op het asfalt. Fiets verbogen en materiaalwagens nog lang niet in zicht. Daar ging de roze trui. Gekwetst begon hij aan de twintigste etappe, waarin hij ook de derde plaats verloor. Drama! Hij was er bijna en het had zo mooi kunnen zijn. Misschien heeft hij in de komende Ronde van Spanje meer geluk en anders volgend jaar. Tenslotte kan hij alleen maar beter worden.

Steven was trouwens niet de enige die een fatale stuurfout maakte. De Tataar Ilnoer Zakarin belandde er door in het ziekenhuis. Zakarin lag trouwens elke dag op het asfalt. Een van die renners die in het peloton gehaat worden omdat ze niet kunnen sturen. Net als de Schleckjes, toen die nog fietsten.
Helaas moet een klimmer ook kunnen dalen, zoals Nibali, die uiteindelijk de Ronde won. Daar gaat Steven nu op trainen en dan komt het wel goed. Ik heb in ieder geval genoten van deze Giro en verheug me nu al op de Vuelta.

--------------
Het plaatje is ook van Katharina Kouwenhoven
© 2016 Katharina Kouwenhoven
powered by CJ2