archiefvorig nr.lopend nr.
			Nummer 14 Jaargang 13 26 mei 2016

	Vermaak en Genot > Een omweg waard delen printen terug Nieuwe wilden in Groningen Dik Kruithof Het Groninger Museum op zaterdag 12 mei, slechter kon je het als argeloze bezoeker van De Nieuwe Wilden niet treffen, want het was de Nationale Groninger Museum bezoekersdag van de bankgiroloterij. Maar niet getreurd, na ons langs de rijen geworsteld te hebben mochten we op vertoon van onze museumjaarkaart zo naar beneden en daar was het nog best te doen. Groningen trekt op met Zwolle, waar de Duitse expressionisten uit de vooroorlogse jaren onder de titel De Wilden worden getoond, terwijl Groningen een mooie tentoonstelling van het Städelsche museum uit Frankfurt te gast heeft, met de Duitse neo-expressionisten uit de jaren tachtig. Uiterst moderne maar wel beeldende en herkenbare schilderkunst die alle kanten opvliegt, van wild en ruig langs kleurig en herkenbaar tot strak en mooi. De internationale kunst werd in de jaren zestig en zeventig overheerst door abstracte en bedachte kunststromingen maar in de jaren tachtig kwam de figuratieve, expressionistische schilderkunst met grote kracht terug; nergens op zo’n brede schaal als in (toenmalig West-) Duitsland. Daar ontstonden, in diverse steden, levendige centra waar jonge kunstenaars in wisselwerking en competitie met elkaar rauwe, provocerende en humoristische schilderijen maakten. Sommigen werden daarbij direct geïnspireerd door het historische Duitse expressionisme, anderen beoefenden met onverholen sarcasme de kunst om zo lelijk mogelijk te schilderen, het zogenaamde ‘bad painting’. Het Groninger Museum was een van de eerste musea in Nederland die dit soort kunst op grote schaal verzamelde. De werken die in die tijd zijn gekocht zijn nu te zien in het gebouw van de Academie Minerva (de oude huisvesting van het Groninger Museum). De tentoonstelling in het museum zelf is opgebouwd rond een aantal kunstenaarsgroepen die in die tijd actief waren. De eerste die voorbijkomt is de Muhlheimer Freiheit  I, genoemd naar een straat in Keulen waar zes jonge kunstenaars samen een atelier hadden. Ze werkten, soms samen, aan spontane, grote kleurige doeken. Hoe slechter geschilderd hoe beter het schilderij was soms het uitgangspunt. Naarmate ze ouder werden gingen ze ‘mooier’ schilderen en het werk dat hoort bij de Muhlheimer Freiheit II ziet er ook al heel anders uit. Gruppe Normal uit  Düsseldorf  wilde kunst maken die door een breed publiek kon worden begrepen. De schilderijen voldoen meest wel aan die voorwaarde, maar er zit toch vaak een dubbele bodem in van te mooi om waar te zijn. Wat ik het mooiste schilderij van de tentoonstelling vond komt hier vandaan: Brückenhaus Blau- Grün van Helmut Middendorf, een mysterieus aandoende brug die uit een gebouw komt en overal heen kan gaan. Wel in heel mooi blauw, en voor mijn gevoel geen groen.    De ‘Neue Wilde’ uit Hamburg waren het minst een groep, maar hadden wel met elkaar gemeen dat ze niet zozeer de kunstwereld wilden opschudden als wel de maatschappij met schokkende beelden confronteren. (Niet voor niets staat er op een bordje bij de ingang van de tentoonstelling dat niet alles voor iedereen geschikt is.) De groep rond Galerie am Moritzplatz uit Berlijn stond het sterkst in de lijn van de kunstgeschiedenis en liet zich vooral inspireren door Der Brücke. De tentoonstelling sluit af met twee aparte onderwerpen (of groepen): Vrouwen en Bürgerschreck. In de eerste wordt duidelijk dat een aantal vrouwelijke schilders een flinke rol speelden in deze tijd, in de tweede komt vooral ook Martin Kippenberger naar voren, die wel veel werk in deze richtingen gemaakt heeft maar nooit bij een van de genoemde schildersgroepen gehoord heeft. Er hangen wel een paar prachtige werken van hem. Het is een mooie, levendige verzameling van schilderijen die alle kanten van de moderne figuratieve kunst laten zien. Bijzonder is de zeer verzorgde aankleding met tekstborden van behoorlijk formaat (dus makkelijk leesbaar op afstand) op gewoon bruin karton. -------- De foto’s zijn van Dik Kruithof © 2016 Dik Kruithof meer Dik Kruithof - meer "Een omweg waard" -

Vermaak en Genot > Een omweg waard
Nieuwe wilden in Groningen	Dik Kruithof
Het Groninger Museum op zaterdag 12 mei, slechter kon je het als argeloze bezoeker van De Nieuwe Wilden niet treffen, want het was de Nationale Groninger Museum bezoekersdag van de bankgiroloterij. Maar niet getreurd, na ons langs de rijen geworsteld te hebben mochten we op vertoon van onze museumjaarkaart zo naar beneden en daar was het nog best te doen. Groningen trekt op met Zwolle, waar de Duitse expressionisten uit de vooroorlogse jaren onder de titel De Wilden worden getoond, terwijl Groningen een mooie tentoonstelling van het Städelsche museum uit Frankfurt te gast heeft, met de Duitse neo-expressionisten uit de jaren tachtig. Uiterst moderne maar wel beeldende en herkenbare schilderkunst die alle kanten opvliegt, van wild en ruig langs kleurig en herkenbaar tot strak en mooi. De internationale kunst werd in de jaren zestig en zeventig overheerst door abstracte en bedachte kunststromingen maar in de jaren tachtig kwam de figuratieve, expressionistische schilderkunst met grote kracht terug; nergens op zo’n brede schaal als in (toenmalig West-) Duitsland. Daar ontstonden, in diverse steden, levendige centra waar jonge kunstenaars in wisselwerking en competitie met elkaar rauwe, provocerende en humoristische schilderijen maakten. Sommigen werden daarbij direct geïnspireerd door het historische Duitse expressionisme, anderen beoefenden met onverholen sarcasme de kunst om zo lelijk mogelijk te schilderen, het zogenaamde ‘bad painting’. Het Groninger Museum was een van de eerste musea in Nederland die dit soort kunst op grote schaal verzamelde. De werken die in die tijd zijn gekocht zijn nu te zien in het gebouw van de Academie Minerva (de oude huisvesting van het Groninger Museum). De tentoonstelling in het museum zelf is opgebouwd rond een aantal kunstenaarsgroepen die in die tijd actief waren. De eerste die voorbijkomt is de Muhlheimer Freiheit  I, genoemd naar een straat in Keulen waar zes jonge kunstenaars samen een atelier hadden. Ze werkten, soms samen, aan spontane, grote kleurige doeken. Hoe slechter geschilderd hoe beter het schilderij was soms het uitgangspunt. Naarmate ze ouder werden gingen ze ‘mooier’ schilderen en het werk dat hoort bij de Muhlheimer Freiheit II ziet er ook al heel anders uit. Gruppe Normal uit  Düsseldorf  wilde kunst maken die door een breed publiek kon worden begrepen. De schilderijen voldoen meest wel aan die voorwaarde, maar er zit toch vaak een dubbele bodem in van te mooi om waar te zijn. Wat ik het mooiste schilderij van de tentoonstelling vond komt hier vandaan: Brückenhaus Blau- Grün van Helmut Middendorf, een mysterieus aandoende brug die uit een gebouw komt en overal heen kan gaan. Wel in heel mooi blauw, en voor mijn gevoel geen groen.    De ‘Neue Wilde’ uit Hamburg waren het minst een groep, maar hadden wel met elkaar gemeen dat ze niet zozeer de kunstwereld wilden opschudden als wel de maatschappij met schokkende beelden confronteren. (Niet voor niets staat er op een bordje bij de ingang van de tentoonstelling dat niet alles voor iedereen geschikt is.) De groep rond Galerie am Moritzplatz uit Berlijn stond het sterkst in de lijn van de kunstgeschiedenis en liet zich vooral inspireren door Der Brücke. De tentoonstelling sluit af met twee aparte onderwerpen (of groepen): Vrouwen en Bürgerschreck. In de eerste wordt duidelijk dat een aantal vrouwelijke schilders een flinke rol speelden in deze tijd, in de tweede komt vooral ook Martin Kippenberger naar voren, die wel veel werk in deze richtingen gemaakt heeft maar nooit bij een van de genoemde schildersgroepen gehoord heeft. Er hangen wel een paar prachtige werken van hem. Het is een mooie, levendige verzameling van schilderijen die alle kanten van de moderne figuratieve kunst laten zien. Bijzonder is de zeer verzorgde aankleding met tekstborden van behoorlijk formaat (dus makkelijk leesbaar op afstand) op gewoon bruin karton. -------- De foto’s zijn van Dik Kruithof
© 2016 Dik Kruithof
	powered by CJ2