 |
|
|
|
|
 |
 |
archiefvorig nr.lopend nr. |
 |
|
 |
 |
Nummer 6 Jaargang 13 14 januari 2016 |
 |
|
|
|
|
|||||||||||||||||||||||||||
 |
|
 |
|||||||||||||||||||||||||||
| Beschouwingen > Buitenlandse zaken | ||||
| Vredelievend en verdraagzaam | Carlo van Praag | |||
 ‘Spuit elf geeft ook modder’? Kent u die uitdrukking? Zo voel ik mij als ik schrijf over het jihadisme dat momenteel onze aardbol tergt. Op veler verzoek toch een paar opmerkingen.In het uitgestrekte en machtige rijk van het menselijk kwaad vormen de islamitische jihadisten een garde van ereburgers. Het cynisme waarmee de jihadniks te werk gaan en zichzelf adverteren grenst aan het ongelooflijke. Met de regelmaat van de klok bommen laten afgaan op marktpleinen, in het openbaar vervoer en op caféterrassen, te midden van een willekeurige verzameling burgers. Je zou heimwee krijgen naar de fatsoenlijke politieke moordenaars van weleer, die zich richtten op gekroonde hoofden en andere hoge pieten. De wereld heeft heel wat wrede regiems gekend en ook vandaag de dag zijn er nog voorbeelden genoeg, maar gewoonlijk houden die hun moordpartijen en hun martelsessies buiten het zicht van de menigte. Zo niet de Islamitische Staat, die zijn uitwassen juist graag deelt met de wereld. In andere heilstaten wordt nog wel eens verwezen naar het doel dat de middelen heiligt. Waar gehakt wordt, zegt men verontschuldigend, vallen nu eenmaal spaanders: ‘on ne peut pas faire d'omelette sans casser des œufs’. Zo niet in het kalifaat. Daar zijn de middelen het doel geworden. Wrede bestraffingen en terreur vormen de essentie. Het devies is: sadistische moslims aller landen verenigt u te onzent en kom lekker martelen en moorden in ons vroegmiddeleeuwse reservaat. Wekelijkse slavinnenmarkt! Volgens mij is dat ook een belangrijke pullfactor die aan die jongeren van hier trekt en die lijkt mij sterker dan de pushfactor van de deprivatie en de discriminatie die ze van hier zou wegdrijven. Wat de godsdienstige drijfveer betreft: van de islam weten de meesten geen bal en een islamitisch wereldrijk staat waarschijnlijk niet op hun verlanglijstje. In het beste geval hebben zij een snelcursus salafistisch haten doorlopen. De genoemde deprivatie en discriminatie worden door bijna alle professionele- en gelegenheidssociologen goed aangedikt. Het leven in de Parijse banlieu en het Brusselse Molenbeek, om maar niet te spreken van het Goudse Overwei, schijnt dermate ellendig te zijn dat de bewoners geen keuze hebben dan het treiteren van buurtgenoten, het verhandelen van drugs en wat er verder aan misdaad lokt. Protest tegen de onderdrukking neemt altijd de vorm van indiscriminatieve vernieling en plundering aan. Maar er zijn dezulken die verlangen naar grovere middelen om aan hun vitaliteit uiting te geven en daarin voorziet het kalifaat. Tot zover een bijna nergens genoemde pullfactor. Dat het in het Midden-Oosten spaak loopt komt volgens tal van deskundigen ook al door ons. Wij westerlingen hebben de landen van het Midden-Oosten gekoloniseerd, we hebben na de Eerste Wereldoorlog willekeurige grenzen getrokken door het Arabische territorium, kunstmatige staten geschapen en als klap op de vuurpijl zijn wij in recente tijden gaan interveniëren en invaderen en zijn door ons toedoen subtiele machtsevenwichten verstoord. Dat leidt tot burgeroorlog en die geeft ons (te weten de Amerikanen, al of niet geholpen door een aantal Europese landen) weer een nieuw voorwendsel tot militair ingrijpen. Natuurlijk staat niet het humanitaire motief daarbij op de voorgrond, maar de oliebelangen. Zoals bekend zitten Syrië en Afghanistan vol olie (maar niet heus). Tot zover de terugkerende explicaties, dag na dag via kranten, radio en televisie. Het is ook wel weer een sympathieke trek van de Europeanen (de Amerikanen hebben hier minder last van) om de fout vooral bij zichzelf te zoeken. Ik wou dat de antiwesterse tegenpartij, met inbegrip van de Russische federatie, die kunst ook eens ging beoefenen. De islam wordt bij ons erg omzichtig benaderd. Begrijpelijk, want je wilt ‘de boel bij elkaar houden’. Krampachtig houdt men vol dat het jihadisme niet de ware islam vertegenwoordigt, die volgens de meeste, ook autochtone, commentatoren juist zou staan voor vrede en verdraagzaamheid. Nu klopt bijna alles wat je over de islam beweert, want je kunt met die religie, net als met andere religies, alle kanten op. Maar verdraagzaamheid zou ik nou juist niet de meest kenmerkende trek van de islam vinden. Noch de theorie, noch de praktijk van deze godsdienst wijst sterk in die richting. Voor wat de praktijk betreft is dat maar al te duidelijk. Religieus geïnspireerde represailles tegen andersdenkende of vermeend andersdenkende individuen zijn in bijna alle islamitische landen de normale gang van zaken. Niet-moslims lopen collectief gevaar en wijken groepsgewijs uit om aan pogroms te ontkomen. Onder de in Europa vertoevende moslimgemeenschappen zijn deze uitingen van intolerantie aan banden gelegd. Hier leidt de onverdraagzaamheid hooguit tot aanvallen op joden en homoseksuelen, tot een drukkende sociale controle binnen de eigen groep en, bij een deel van de moskeeën, tot de verwelkoming van haatpredikers. Het is goed dat deze na de recente aanslagen in Parijs even een minder gastvrij onthaal vinden en door de meerderheid van de moslims in krachtige termen worden veroordeeld, zoals in het volgende voorbeeld. ‘Deze misdadigers die met zelfmoordaanslagen op onschuldige levensgenieters in Parijs dachten een martelaarsdood te sterven, zodat al hun zonden door God vergeven zouden worden, verdienen slechts hoon en medelijden’. Tot zover akkoord! Maar dan volgt : ‘Zij zullen voor eeuwig branden in de hel, deze handlangers van het groeiend anti-islamkamp in Europa, zoals Pegida’ (Youssef Azghari, schrijver van ‘Mijn jihad. Waarom de westerse waarden niet botsen met de islam.’). En u en ik en de andere ongelovigen branden met hen, vrees ik. Voor de theorie moet je de koran maar eens doornemen. Ik tref daarin eerder een afrekeningscultuur dan een oproep tot verdraagzaamheid aan. Jawel, voorbeelden van het laatste kun je natuurlijk ook vinden. En ja, in de Middeleeuwen (daar komt het kalifaat van Cordoba weer om de hoek) was de islam in het algemeen verdraagzamer dan het toen nog militante christendom. Jawel, 1100 jaar geleden! Misschien zelfs 300 jaar geleden nog! Een pluimpje voor de islam? Waarom niet? Maar in elk geval schande voor het christendom! Dat alles onttrekt de overgrote meerderheid van de hier levende moslims enigszins aan het zicht. Zij hebben niets met het jihadisme te maken. Zij zijn ongetwijfeld vredelievend. Verdraagzaam ook? Moeilijk te zeggen. Om verdraagzaamheid te kunnen demonstreren, moet je eerst de macht tot onverdraagzaamheid bezitten. Zover is het in dit land nog niet. In de landen van het Midden-Oosten bezit de islam deze macht wel. Het resultaat is dagelijkse kost voor de media. ------------------------- De tekening is van Annemiek Meijer -------------------------- Bestel uw boeken, CD's en nog veel meer bij bolcom, via de banner rechts. Dan steunt u De Leunstoel! |
||||
| © 2016 Carlo van Praag | ||||
|
|
|
||
|
powered by CJ2 | |||