 |
|
|
|
|
 |
 |
archiefvorig nr.lopend nr. |
 |
|
 |
 |
Nummer 1 Jaargang 13 15 oktober 2015 |
 |
|
|
|
|
|||||||||||||||||||||||||||
 |
|
 |
|||||||||||||||||||||||||||
| Bezigheden > Ergernissen | ||||
| Cultuurbarbaar! | Henk Klaren | |||
 Telkens wanneer het over Maarten en Oopjen gaat word ik een beetje kriegel. IEDEREEN, van Pechtold tot de Telegraaf en alles daartussen, vond het een kapitaal idee om een godsvermogen uit te geven voor schilderijen van die twee parvenu’s (met dank aan Fred Andrioli, ingezonden brief in de Volkskrant)).Overigens twijfel ik er niet aan dat het gaat om kunsthistorisch buitengewoon interessante doeken. Tuurlijk, het was de eerste keer dat niet-adellijke types dit soort schilderijen van zichzelf lieten maken. Helemaal ten voeten uit enzo. Symbool van de opkomst van de gegoede burgerij in het begin van de Gouden Eeuw. Ik weet het allemaal. Heel langzamerhand lees je de laatste tijd zo nu en dan wat meer genuanceerde stukjes, maar er is een soort communis opinio, dat het jammer is dat we ze niet ALLEBEI PERMANENT in het optrekje van de heer Pijbes kunnen ophangen. Dan maar 160 miljoen naar Rothschild toe, uiteindelijk allemaal van uw en mijn belastingscenten (bij álle andere onderwerpen heb ik aan die laatste toevoeging een pesthekel). Maaaarrr… . Wie had eigenlijk ooit gehoord van die stukken voordat Rothschild ze op de markt bracht? En wie heeft ze al die tijd dat ze bij die Rothschild op de slaapkamer hingen eigenlijk gemist? Waarom wil die Rothschild eigenlijk 160 miljoen vangen? Of hij die centen nodig heeft; ij wéét volgens mij niet eens hoe rijk hij is. Misschien vond hij dat hij de markt niet moest bederven, maar dan had hij de werkelijke marktwaarde moeten vragen (ik las ergens: 200 miljoen). En overigens ís er naar mijn idee niet echt een markt in de economische zin voor Rembrandts. Slechts af en toe is er één te koop en dan is het wat de gek er voor geeft. Oude meesters – las ik – zijn wel duur, maar verkopen maar moeizaam. Kortom, had het niet een beetje minder gekund meneer R.? Een gift, of als je dat te gek vindt, een bruikleenovereenkomst. Had gekund meneer en u had er geen plakje cake minder om gegeten. Die hele nationalistische concurrentietoestand in chocoladeletters in de Telegraaf (ja ik loop wel eens langs een krantenkiosk en dan zie ik die voorpagina’s) heeft mij ernstig tegengestaan. Het zijn hele goede schilderijen (Rembrandt, wat wil je) van buitengewoon lelijke en bijzonder nare mensen. Vijfhonderd gulden uitgeven voor twee schilderijen ter gelegenheid van je huwelijk. Dat was in die tijd een meer dan modaal jaarsalaris! Een meester-ambachtsman verdiende dat. En bedenk eens wat al die smakeloze opsmuk die ze droegen gekost moet hebben. Nou ja, kan de tegenwerping zijn, dat zal de smaak van de tijd zijn geweest. Ìk durf bijna te wedden, dat deze parvenu’s zich ook naar de normen van die tijd enigszins overdreven hebben uitgedost. Antropologen noemen zoiets conspicuous consumption. Sommige primitieve volkeren doen dat: overdadige en overbodige bestedingen, bedoeld om status te verwerven. Anders gezegd: om anderen de ogen uit te steken. Piketty zou er wel raad meer weten. En nou gaan ze nog kapot ook, omdat ze steeds heen en weer moeten reizen. Sjongejonge. Gelukkig heeft onze vorige mega-aanschaf – de Victory Boogie Woogie – een vaste plek. Zou wel leuk zijn als iemand hem eens zou komen afmaken. Zo, vanmiddag even naar het museum. Genieten van KLEUR: Matisse, Sluyters, Cézanne. Mondriaan ook, ik houd van zijn oudere werk. --------------- Het plaatje is gemaakt door de schrijver --------------------------- Bestel uw boeken, CD's en nog veel meer bij bolcom, via de banner rechts. Dan steunt u De Leunstoel! |
||||
| © 2015 Henk Klaren | ||||
|
|
|
||
|
powered by CJ2 | |||