archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 17
Jaargang 12
9 juli 2015
Vermaak en Genot > Luister! delen printen terug
The Sid James Experience Henk Klaren

1217VG Hornby2Sid James was een Engelse acteur. Zo’n acteur van wie je de naam niet weet, maar die je tientallen keren hebt gezien in allerlei films en tv-series. Althans als je wat ouder bent of veel naar herhalingen kijkt, want hij is al in 1976 overleden. Zo’n hoofd, in zijn geval een vrolijk hoofd, waarvan je denkt: ‘Die kén ik, maar hoe hij héét….?’. Ik heb net zoiets met Andy Devine in Amerikaanse westerns, al heeft die geen vrolijk hoofd. Diens handelsmerk is meer obesitas en een uniek stemgeluid met westernaccent. Het accent is vermoedelijk Arizonees (goed woord?), want hij is geboren in Flagstaff, Arizona. Dat is aan Route 66, zoals het lied zegt: ‘Flagstaff, Arizona, Don’t forget Winona’. Ook Andy is al bijna veertig jaar dood.

Maar dit stukje gaat helemaal niet over B-acteurs. Het gaat over literatuur. Soms lees ik een boek. Soms hérlees ik ook wel eens een boek. Soms heb ik dat pas in de gaten als ik al een heel eind op streek ben. Dat had ik onlangs met Nick Hornby’s High Fidelity. Toch een leuk boek. Er zit niet zoveel handeling/plot in maar wel heel veel sfeer. En hoewel de hoofdpersonen in High Fidelity soms wel wat erg zeikerig worden, maakt de sfeer van het boek herlezing tot een plezier (mits je even wat anders gaat doen als de zeikerigheid je teveel wordt).

Er komen prachtige verhalen voor in het boek. Bijvoorbeeld het verhaal over het album van The Sid James Experience. De hoofdpersoon in High Fidelity is eigenaar van een grammofoonplatenzaakje. Hij en zijn medewerkers zijn nogal principieel over muziek die kan (Solomon Burke) en die niet kan (Tina Turner, Simple Minds). Ze maken steeds ‘compilation tapes’. Het boek is uit 1995. Toen deden veel mensen dat nog. De gewoonte lijkt verdwenen, hoewel het met CD’s net zo makkelijk kan en met veel beter resultaat. Ligt dat aan Spotify?

Ze hebben een onverkoopbare plaat (vynil natuurlijk) van The Sid James Experience. Eén van de medewerkers van de platenzaak, Barry, is fan van die band. Hij bezit zelfs twéé exemplaren van die plaat, voor het geval hij er één mocht uitlenen en dan niet terugkrijgen. De onverkoopbare plaat wordt een soort running gag. Vaste klanten maken er geintjes over en doen alsof ze hem kopen willen. Meligheid troef, tót er een vreemdeling verdwaalt in de winkel en helemaal in de zevende hemel geraakt als hij die plaat van The Sid James Experience vindt. De plaat waar hij een leven lang naar heeft gezocht etc …. De plaat wordt voor een mooie prijs verkocht en de heren lachen zich slap en vieren het uitbundig. Natuurlijk komt de vreemdeling de volgende dag terug, omdat hij bij nader inzien deze plaat toch niet bedoelde. (Hij ruilt hem voor een verzamelalbum van Madness.)

Dus vroeg ik mij af of die band echt heeft bestaan. Alle andere zangers, zangeressen en groepen die genoemd worden zijn echt, dus waarom deze niet?! Het zou natuurlijk voor zo’n échte band wel zielig zijn geweest. Nick Hornby wordt goed gelezen. Nou hebben we tegenwoordig Internet en zoekmachines, dus ik op zoek. En ja hoor. Er bestaan zelfs twéé bands met die naam.

Eén ervan is zo’n typische bruiloften-en-partijen coverband. Het archief op de officiële website gaat terug tot 1991. Dus rond die tijd zullen ze wel zijn opgericht. Ze treden volgens eigen zeggen drie à vier keer per jaar op en ze doen het voor de lol.
Die andere band bestaat uit jongens van een jaar of veertig (in 2010) en had volgens de ongedateerde site (maar van ná 2009) nog nooit echt opgetreden.

Conclusie: er bestónd echt een band The Sid James Experience vóór publicatie van de roman. En de leden ervan hebben zich door Nick Hornby niet van de wijs laten brengen. In 2012 hebben ze nog opgetreden, naar ik meen in Milton Keynes. Ik heb geen aanwijzingen kunnen vinden of ze ooit een plaat hebben gemaakt. Er is wel een Youtube-filmpje. Ze zijn wél slecht hoor. Of Nick Hornby op de hoogte was van hun bestaan? Dat moet haast wel. Wie verzint er nu zoiets?
Die andere band zal de naam wel uit het boek hebben gehaald. Wat voor muziek ze maken, ik weet het niet. OK, ze noemen het ‘Dirty Rock ’n Roll’, maar dan nog. De keuze van de naam verraadt wel enige zelfspot.

-------------------------------------------------
Het plaatje is gemaakt door Henk Klaren
-------------------------------------------------
Sid James
Andy Devine

Route 66 - Chuck Berry



© 2015 Henk Klaren meer Henk Klaren - meer "Luister!" -
Vermaak en Genot > Luister!
The Sid James Experience Henk Klaren
1217VG Hornby2Sid James was een Engelse acteur. Zo’n acteur van wie je de naam niet weet, maar die je tientallen keren hebt gezien in allerlei films en tv-series. Althans als je wat ouder bent of veel naar herhalingen kijkt, want hij is al in 1976 overleden. Zo’n hoofd, in zijn geval een vrolijk hoofd, waarvan je denkt: ‘Die kén ik, maar hoe hij héét….?’. Ik heb net zoiets met Andy Devine in Amerikaanse westerns, al heeft die geen vrolijk hoofd. Diens handelsmerk is meer obesitas en een uniek stemgeluid met westernaccent. Het accent is vermoedelijk Arizonees (goed woord?), want hij is geboren in Flagstaff, Arizona. Dat is aan Route 66, zoals het lied zegt: ‘Flagstaff, Arizona, Don’t forget Winona’. Ook Andy is al bijna veertig jaar dood.

Maar dit stukje gaat helemaal niet over B-acteurs. Het gaat over literatuur. Soms lees ik een boek. Soms hérlees ik ook wel eens een boek. Soms heb ik dat pas in de gaten als ik al een heel eind op streek ben. Dat had ik onlangs met Nick Hornby’s High Fidelity. Toch een leuk boek. Er zit niet zoveel handeling/plot in maar wel heel veel sfeer. En hoewel de hoofdpersonen in High Fidelity soms wel wat erg zeikerig worden, maakt de sfeer van het boek herlezing tot een plezier (mits je even wat anders gaat doen als de zeikerigheid je teveel wordt).

Er komen prachtige verhalen voor in het boek. Bijvoorbeeld het verhaal over het album van The Sid James Experience. De hoofdpersoon in High Fidelity is eigenaar van een grammofoonplatenzaakje. Hij en zijn medewerkers zijn nogal principieel over muziek die kan (Solomon Burke) en die niet kan (Tina Turner, Simple Minds). Ze maken steeds ‘compilation tapes’. Het boek is uit 1995. Toen deden veel mensen dat nog. De gewoonte lijkt verdwenen, hoewel het met CD’s net zo makkelijk kan en met veel beter resultaat. Ligt dat aan Spotify?

Ze hebben een onverkoopbare plaat (vynil natuurlijk) van The Sid James Experience. Eén van de medewerkers van de platenzaak, Barry, is fan van die band. Hij bezit zelfs twéé exemplaren van die plaat, voor het geval hij er één mocht uitlenen en dan niet terugkrijgen. De onverkoopbare plaat wordt een soort running gag. Vaste klanten maken er geintjes over en doen alsof ze hem kopen willen. Meligheid troef, tót er een vreemdeling verdwaalt in de winkel en helemaal in de zevende hemel geraakt als hij die plaat van The Sid James Experience vindt. De plaat waar hij een leven lang naar heeft gezocht etc …. De plaat wordt voor een mooie prijs verkocht en de heren lachen zich slap en vieren het uitbundig. Natuurlijk komt de vreemdeling de volgende dag terug, omdat hij bij nader inzien deze plaat toch niet bedoelde. (Hij ruilt hem voor een verzamelalbum van Madness.)

Dus vroeg ik mij af of die band echt heeft bestaan. Alle andere zangers, zangeressen en groepen die genoemd worden zijn echt, dus waarom deze niet?! Het zou natuurlijk voor zo’n échte band wel zielig zijn geweest. Nick Hornby wordt goed gelezen. Nou hebben we tegenwoordig Internet en zoekmachines, dus ik op zoek. En ja hoor. Er bestaan zelfs twéé bands met die naam.

Eén ervan is zo’n typische bruiloften-en-partijen coverband. Het archief op de officiële website gaat terug tot 1991. Dus rond die tijd zullen ze wel zijn opgericht. Ze treden volgens eigen zeggen drie à vier keer per jaar op en ze doen het voor de lol.
Die andere band bestaat uit jongens van een jaar of veertig (in 2010) en had volgens de ongedateerde site (maar van ná 2009) nog nooit echt opgetreden.

Conclusie: er bestónd echt een band The Sid James Experience vóór publicatie van de roman. En de leden ervan hebben zich door Nick Hornby niet van de wijs laten brengen. In 2012 hebben ze nog opgetreden, naar ik meen in Milton Keynes. Ik heb geen aanwijzingen kunnen vinden of ze ooit een plaat hebben gemaakt. Er is wel een Youtube-filmpje. Ze zijn wél slecht hoor. Of Nick Hornby op de hoogte was van hun bestaan? Dat moet haast wel. Wie verzint er nu zoiets?
Die andere band zal de naam wel uit het boek hebben gehaald. Wat voor muziek ze maken, ik weet het niet. OK, ze noemen het ‘Dirty Rock ’n Roll’, maar dan nog. De keuze van de naam verraadt wel enige zelfspot.

-------------------------------------------------
Het plaatje is gemaakt door Henk Klaren
-------------------------------------------------
Sid James
Andy Devine

Route 66 - Chuck Berry

© 2015 Henk Klaren
powered by CJ2